Γράφει ο Χρήστος Δημούλας
Ο δρόμος μας που τυλίγει η συνήθεια
και το άστρο μας που το σκεπάζει η λήθη
αντοχής δρομέας και στην πλάτη του η αλήθεια
που την πετροβολούνε τα ψέματα κι οι μύθοι.
Μέσα στο φεγγαρόφως προχωρά, κι η σκοτεινιά ξωπίσω
πορεία ατελείωτη με παπούτσια ξεσκισμένα
η σκέψη συνεχής, ''τι παίρνω, τι θ' αφήσω''
σε αδιέξοδους οδούς, σοκκάκια προδομένα.
Τα μάτια μέσα στην ψυχή, σκότος και φανάρι
ένα φως ολόπλευρο που γρονθοκοπούνε μπράβοι
όλο στο παιχνίδι να μαντεύεις ποιο το σκάρτο ζάρι
να τρομάξουνε γερά της ζωής σου οι εργολάβοι.
Σπιτικό να θωρακίσεις, άριχτο, παλικαρίσιο
μωρά να θεμελιώνεις, να γεννάς ποτάμια
στο αγέρι το αντίθετο, νάχεις βλέμμα ίσιο
στο δέντρο της ζωής να ξεπετάς πλοκάμια.
🌕
Copyright © Χρήστος Δημούλας All rights reserved, 2017
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από πίνακα του Stanislaw Maslowski με τίτλο "Ανατολή σελήνης" (1884, λάδι σε μουσαμά, Εθνικό Μουσείο, Βαρσοβία)
Από τον ίδιο:
