Γράφει η Μαίρη Τσίλη
Μου είπανε να μην ζω με αναμνήσεις. Μα οι αναμνήσεις μου είναι κομμάτι μου κι αυτές. Αν ξεχάσω ότι έζησα τότε τον ίδιο μου τον εαυτό θα αρνηθώ και θα ξεχάσω πως είναι να αντέχω να ζω και να αγαπώ.
Μόνο ο έρωτας μπορεί να με κάνει να μην θυμάμαι, να μην φοβάμαι και να ξαναζώ. Η ζωή είναι ένα κέρμα. Η μια του όψη είναι ο θάνατος και η άλλη ο έρωτας. Αυτό το κέρμα κάποιες φορές το ρίχνει η μοίρα μας στον αέρα κι ό,τι κάτσει κι άλλες φορές το ρίχνουμε εμείς με θράσος και τότε πάντα έρωτας βγαίνει.
Ναι, το παραδέχομαι ότι έπεσα με τα μούτρα στον έρωτα. Τον γνώρισα και τον γεύομαι από όλες τις πλευρές του. Χωρίς ενοχές. Έτσι απαγορευμένα και ξεδιάντροπα όπως ίσως κάποιοι πουν. Δίνω και παίρνω σώμα. Όλα τα σώματα χωρίς φύλο και δίχως φιλότιμο. Με απόλυτη ηδονή που όταν την συνηθίσεις κι αυτή τότε θες και μια στάλα συναίσθημα και μια καψούρα.
Ξέρεις γιατί το έκανα αυτό; Για να νιώσω δυνατή, όμορφη, μοιραία, αθάνατη και για να μην αφήσω να με πονάει η ζωή. Τα έχω καταφέρει. Δεν έχω πια απωθημένα παρά μόνο αισθήματα προωθημένα. Ερωτεύομαι τον έρωτα με κάθε μου κύτταρο. Επιλέγω και αφήνομαι. Με χάνω και με ξαναβρίσκω.
Κάνω έρωτα πάντα με τα μάτια ανοιχτά. Θέλω να βλέπω κατάματα τα μάτια που ξέρουν από ηδονή κι οδύνη. Ξεκάθαρα πράγματα. Μόνο ο έρωτας μπορεί όμορφα να με τρελάνει, να με πεθάνει και να με κάνει να τον θέλω ξανά και ξανά.
Από τότε που έπαψε να με νοιάζει ο κόσμος, άρχισα να ανακαλύπτω την ευτυχία μου και να γουστάρω την ελευθερία μου. Δεν μου καίγεται καρφί για το πως θα με χαρακτηρίσουν. Το μόνο που με νοιάζει είναι πως όταν φύγω από ετούτη την ζωή θα είμαι χορτάτη από έρωτα.
Η χαρά του έρωτα φίλε μου, είναι σαν ένα άρωμα ακριβό. Ο καθένας έχει δικαίωμα να το βάλει όπως και όπου θέλει στο κορμί του μα σημασία έχει να αφήνει μονάκριβους ανθρώπους να το μυρίσουν.
💛
Copyright © Μαίρη Τσίλη All rights reserved, 2017
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από τμήματα πίνακα του Gustav Klimt
Της ίδιας:
