Φίλες και φίλοι,
Πρόκειται για ένα αριστούργημα, μια απεικόνιση λαγνείας και έρωτα, μια αριστοτεχνική δημιουργία με τη λάμψη των φύλλων χρυσού να την απογειώνουν, και, βεβαίως, το πιο γνωστό και διάσημο έργο του Κλίμτ, φιλοτεχνημένο την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, το 1908. Οι αξιοπρόσεκτες διαστάσεις του (1.80 x 1.80μ.) κάνουν ακόμη πιο έντονη την παρουσία του αγκαλιασμένου ζευγαριού, του οποίου οι φιγούρες έχουν ανθρώπινο ύψος.
Το 1903 ο Κλίμτ ταξίδεψε δύο φορές ως τη Ραβέννα για να δει τα μωσαϊκά του Σαν Βιτάλε. Ήταν αυτά τα βυζαντινής επιρροής έργα που τον ενέπνευσαν να δημιουργήσει μια σειρά έργων, γνωστών ως «Χρυσή Περίοδος».
Η χρήση του χρυσού ανάγεται στα παιδικά χρόνια του Κλίμτ, μιας και ο πατέρας και ο μικρότερος αδελφός του δούλευαν το μέταλλο. Το ενδιαφέρον του Κλίμτ για την βυζαντινή περίοδο συμβολίζει ένα βήμα προς την σταθερότητα και έπεται της προηγούμενης που ήταν εμπνευσμένη από την ελληνική αρχαιότητα.
Και οι δύο φιγούρες γνωρίζουν απόλυτα και μπλέκονται συμβολικά καθώς αντικρύζουν τη χρυσή άβυσσο της τελειότητας, μέσω της εκδήλωσης του έρωτά τους. Η ανδρική υπεροχή τονίζεται από τα μαύρα και γκρι κομμάτια και μαλακώνει από τα οργανικά περιστρεφόμενα θηλυκά σχήματα, που θυμίζουν ένα άλλο έργο του, το «Δέντρο της Ζωής». Η θηλυκή ενέργεια έχει την όψη των σπειροειδών κύκλων φωτεινών λουλουδένιων μοτίφ και κυματιστών ανοδικών γραμμών. Μέσω αυτών των καλλιτεχνικών ενδυμάτων, χρυσή βροχή ευλογεί την καρπερή γη.
Αν και ντυμένο το ερωτευμένο ζευγάρι, η εικόνα τους αναδίνει έντονο ερωτισμό, μέσα σ’ ένα ονειρικό σκηνικό. Κάτι ασυνήθιστο για τον Κλίμτ, ο οποίος δεν είχε όρια (δείτε άλλα έργα του), όπως ασυνήθιστη είναι και η παρουσία -έστω αμυδρή- του άνδρα.
Κάποιοι κριτικοί της τέχνης είπαν ότι το ζευγάρι αναπαριστά τον ίδιο τον Κλίμτ και την σύντροφό του Έμιλυ Φλέγκε, άλλοι θεωρούν ότι η γυναίκα είναι η Αντέλ Μπλόκ-Μπάουερ (υπάρχει, πάντως ένα ολόδικό της πορτραίτο, διάσημο και πανάκριβο!) και τέλος, υπάρχουν κι εκείνοι που νομίζουν ότι η γυναίκα είναι το μοντέλο Κόκκινη Χίλντα, η οποία ποζάρισε για την «Δανάη» και το «Χρυσόψαρο».
Η χρήση φύλλων χρυσού, γνωστή για τη χρήση της σε ιερές εικόνες, θεωρήθηκε από τους συντηρητικούς της μετα-βικτωριανής εποχής ως βλασφημία του ζωγράφου...
Ο Κλίμτ φέρεται να είπε: «Όποιος επιθυμεί να μάθει κάτι για μένα, ας κοιτάξει προσεκτικά τα έργα μου κι ας ψάξει μέσα τους να βρει τι είμαι και τι θέλω».
