Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Η πτώση * Η Βεσσαραβία μου: Εργασία για το σπίτι * Άλκηστη * Η γκαλερί των νεκρών * Συνοδός κορυφής * Το σπίτι μόνο * Ψωμί καθάριο * Ζήτα το! * Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Περιγραφές του ανεκπλήρωτου * Φως όπως μανταρίνι ** Άλλα: Περί ιατρικής Κέλσου ** Νουβέλα: Μπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού ** Διηγήματα: Οι επισκέπτες * Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: She sleeps to the sound of knives, The boatman on the downs

Το ανείπωτο σε αγαπώ

Γράφει η Μαίρη Τσίλη
Χειμώνιασε το φθινόπωρο κι εγώ ακόμα αδειάζω κούτες από το καλοκαίρι μέσα στο μικρό σαλόνι μου, με τα παράθυρα κλειστά. Έξω βρέχει και κάνει ψύχρα. Κι εγώ αραδιάζω άμμο, κοχύλια σπασμένα, αλάτι από της θάλασσας την μνήμη, ένα πλαστικό κύπελλο από έναν φρέντο εσπρέσο που κατά λάθος βρέθηκε εδώ, μια πετσέτα παραλίας που γράφει I love islands, και ένα κλεμμένο σε αγαπώ πιτσιλισμένο με αντηλιακό και κραγιόν κεράσι.
Βαρέθηκα να μαζεύω τις αλητείες του καλοκαιριού.
Ουφ πάω να κάνω ένα ντουζ. Γλυστράω για λίγο μα κρατιέμαι. Σκέφτομαι εσένα όταν είχες μεθύσει από αλήθεια κι έκανες εμετό τον πόνο σου επάνω μου.
"Με έλεγαν πόρνη κι εσύ με έλεγες ψυχή μου! Τους έλεγα, αγάπη μου κι εκείνοι κι εκείνες με έλεγαν πουτάνα." Βγαίνω από το μπάνιο και πάω στην κουζίνα. Πίνω νερό παγωμένο κι έξω κοιτάζω. Πόσο σου μοιάζει αυτός ο ουρανός! Τον γδέρνεις με τα δόντια της ψυχής σου για να του βγάλεις φως. Το στόμα σου αιμορραγεί φιλιά απεγνωσμένα.
"Με έλεγαν μάνα κι εγώ τους έλεγα ζωή μου! Με έλεγες ζωή μου και εγώ σε είπα μοναξιά." Μα αυτό το ρημάδι το σε αγαπώ κανένας ποτέ του δεν το είπε.

🌻

Copyright © Μαίρη Τσίλη All rights reserved
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από τον πίνακα του Pol Ledent, Summer walk in the poppies.

Της ίδιας:

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Ψωμί καθάριο, Παναγιώτας ΣμυρλήΤο σπίτι μόνο, Κοραή ΔαμάτηΗ γκαλερί των νεκρών, Κρις ΚάρτερΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΠεριγραφές του ανεκπλήρωτου, Δημήτρη ΜπαλτάΣαν λουκούμι τριαντάφυλλο, Οικογένεια Καραντίνα, Μικροί και μεγάλοι αναγραμματισμοί και Γυναίκα σημαίνει πόνος
Περί ιατρικής ΚέλσουΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΣυνοδός κορυφής, Μαίρης ΒανδώρουΟι επισκέπτες, Πέτρου ΕυαγγελόπουλουShe sleeps to the sound of knives και The boatman on the downsΜπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη, Ελευθερίας ΚαραδήμουΌταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας, Μιχαήλ Ράλλη
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΣκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ, Δημήτρη ΜαμαλούκαΆλκηστη, Μαρίας ΚέιτζΣυνέβη στη Θεσσαλονίκη (συλλογικό)Φως όπως μανταρίνι, Έφης ΝικολαΐδουΖήτα το!, Μαρίας Καραμπίνη-Ανθούλη