Αδυναμία

Γράφει η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη

Όλα μπορείς να τα δεχτείς, αυτά που είναι να ’ρθουν,

προκλήσεις και προβλήματα, όσα κι αν καταφτάσουν.

Ένας είναι ο φόβος σου, ετούτη η αδυναμία

τον θάνατο ν’ αποδεχτείς, την τόση αδικία.

Όταν στον άλλο κόσμο πάει άνθρωπος δικός σου,

λυγίζεις, λιώνεις, χάνεσαι, τρέμεις το είδωλό σου.

Κάθε φορά που ο θάνατος, χτυπά δικού σου πόρτα,

τα μάτια σου αγριεύουνε, δεν είναι σαν και πρώτα.

Το θυμωμένο αυτό θεριό, που βλέπεις στον καθρέπτη,

να το μερώσεις δεν μπορείς, κι ας ξέρεις ότι πρέπει.

Πρέπει, σου λεν όλοι, να βρεις έναν τρόπο δικό σου

να ξεχαστείς κι ύστερα να γεμίσεις το κενό σου.

Μα το κενό είναι εκεί, απέραντο και μαύρο

κι είσαι γεμάτος απ’ αυτό, στο τώρα και στο αύριο.

Ο φόβος για το μέλλον πια, θεριεύει στο μυαλό σου.

Αν η ορφάνια έρχεται; Αν μείνεις μοναχός σου;

Ποιος θα σου δίνει δύναμη, αγάπη πώς θα παίρνεις;

Πώς σ’ ένα κόσμο εσύ θα ζεις, που δεν καταλαβαίνεις;

Από παιδί το ήξερες πως δυνατός δεν είσαι.

Τούτο το παραδέχεσαι εξάλλου, δεν τ’ αρνείσαι.

Συνάμα με τους φόβους σου, τα αισθήματα είναι κείνα

που αδύναμο σε έκαναν, δικό τους είν’ το κρίμα.

Όσο κι αν προσπαθείς να βρεις μια δικαιολογία,

ο πόνος δε μετριάζεται, ούτε η μελαγχολία.

Μελαγχολείς και κλαις κρυφά κι είν’ τόση η στεναχώρια

που γύρω σου βλέπεις οχτρούς, παντού θωρείς εμπόδια.

Αναρωτιέσαι αν τάχα μου μπορείς να την νικήσεις,

ετούτη την αδυναμιά, ώστε να προχωρήσεις.

Η ανασφάλεια τ’ άγνωστου, τα πόδια σου πετρώνει

κι αυτό σου το ελάττωμα το δίλημμα τελειώνει.

🌾

Copyright © Τζωρτζίνα Κουριαντάκη All rights reserved, 2018
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από πίνακα της Frida Kahlo με τίτλο Girl wiht death mask (she plays alone)

Ακόμα περισσότερα έργα