Ε.Κ.: Η κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας όπως βιώνεται από τη γενιά μου. Η προσπάθεια να χτίσουμε τη ζωή μας σε μία κατάσταση συνεχούς τρεξίματος, αβεβαιότητας, ματαιότητας, ονείρων που συνεχώς δημιουργούνται και γκρεμίζονται, ελπίδας που μάλλον δεν πεθαίνει όσο βγάζουμε τη φωνή μας προς τα έξω.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ε.Κ.: Κραυγή.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ε.Κ.: Να αναρωτηθεί αν διακρίνει κομμάτια του εαυτού του/της σε κάποιο ποίημα.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ε.Κ.: Στην Αθήνα, σίγουρα, και θα κρατούσε δύο μέρες, για να δούμε τη διαφορά (ή την ομοιότητα) της μίας μέρας από την άλλη.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Ε.Κ.:
Θα γελάμε
Γιατί πια ξέρουμε ότι εμείς είμαστε το γέλιο.
Μόνο τα μηχανήματα δε γελούν.
Και παγερά ρυθμίζονται.
Και σταθερά δουλεύουν.
Θα γελάμε
Γιατί δε θα μας κάνετε ποτέ μηχανήματα.
Η ποιητική συλλογή της Ευτυχίας Κατελανάκη, Μηναυγή, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Βρείτε το βιβλίο εδώ.
Η Ευτυχία Κατελανάκη γεννήθηκε το 1993 στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε. Είναι απόφοιτη φιλολογίας της Φιλοσοφικής σχολής Αθηνών και μεταπτυχιακή φοιτήτρια Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την εκπαίδευση προσφύγων. Η Mηναυγή αποτελεί την πρώτη της ποιητική συλλογή.
