Δ.Β.: Η αγάπη μου για το φανταστικό διήγημα. Πάντα θεωρούσα και θεωρώ πως το διήγημα είναι το πιο δύσκολο είδος στην πεζογραφία. Μέσα σε λίγες σελίδες πρέπει να στήσεις υπόθεση, χαρακτήρες και ανατροπές. Η συλλογή αυτή είναι αφιερωμένη στον μεγάλο δάσκαλό του φανταστικού Ρέι Μπράντμπερι.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Δ.Β.: Μια βουτιά στα βαθιά και σκοτεινά βάθη του εαυτού μου. Ήρθα σε επαφή με την μαύρη αλλά και με την ευαίσθητη μεριά μου.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Δ.Β.: Να το διαβάσει με ανοιχτό μυαλό και επειδή τα περισσότερα διηγήματα είναι μικρά σε... μέγεθος, να τους αφήνει λίγη ώρα πριν πάει στο επόμενο.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Δ.Β.: Σε όλη τη γη για όλη την ζωή.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Δ.Β.: Ό,τι ακολούθησε, παρέμεινε στην μνήμη μου θαμπό σαν μια μακρινή ανάμνηση, από μια προηγούμενη ζωή. Θυμάμαι τη γεύση των χειλιών και των κρυφών σημείων του σώματος της, γεύση από νόστιμα ζουμερά φρούτα. Το άρωμα της φύσης της, το άρωμα του φρέσκου ψημένου ψωμιού. Τα μαλλιά της, σαν να χάιδεψαν κάθε εκατοστό του δέρματος μου, τα φιλιά της, μικροί τυφώνες ευχαρίστησης, τα χάδια της στο σώμα μου, εκρήξεις ευδαιμονίας.
Απόσπασμα από το διήγημα «Η συνάντηση».
Απόσπασμα από το διήγημα «Η συνάντηση».
Ο Δημήτρης Βαγενάς γεννήθηκε στο Αίγιο τον Γενάρη του ’61. Άρχισε να γράφει τον Μάιο του ‘12 στα αγγλικά, σε ένα μπλογκ με αλλοδαπούς. Συστηματικά και στα ελληνικά άρχισε μετά από ένα χρόνο. Δυο ανθολογίες, περιέχουν έργα του. Το μονόπρακτο, «Οι κυνηγοί» στην θεατρική ανθολογία του οίκου Όστρια και το διακριθέν διήγημα του «Φοβού τους Αχαιούς», στον πρώτο διαγωνισμό Ασημένια Σελίδα 1, στην ανθολογία «Διήγημα» των εκδόσεων Εντύποις και Μωραΐτης. Στον ίδιο διαγωνισμό η νουβέλα του πολιτικής φαντασίας, «Αν όμως» έλαβε τον Α' έπαινο, ανάμεσα σε 238 συμμετοχές. Επίσης έχει εκδοθεί η νουβέλα του «Η Έμπνευση Και Που Να Την Βρείτε», ένα ψυχολογικό θρίλερ. Το ιστορικό έπος «Eλ Αχμαρ - O Κόκκινος», η διακριθείσα νουβέλα «Αν όμως», η συλλογή τρόμου «Η πιο σκούρα απόχρωση του σκοταδιού», η νουβέλα φιλοσοφικής αναζήτησης «Ο θηρευτής και οι προστάτες της αιώνιας ψυχής» και το σε μορφή τσέπης «Το μυστικό». Αμέσως μετά το έβδομο βιβλίο του το κοινωνικό μυθιστόρημα «Στον Όλυμπο της Ζανζιβάρης». Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων φαντασίας «Στα όρια της φαντασίας», όπως Το «Οίκαδε» και οι «Ιστορίες πέρα από την πραγματικότητα», δυο συλλογές, η πρώτη με τρεις ιστορίες για την ανθρώπινη φύση και η δεύτερη η πρώτη του προσπάθεια να αποδώσει το αγαπημένο του είδος της επιστημονικής φαντασίας. Τελευταίο του μυθιστόρημα, προς το παρόν η «Ιστορία αγάπης». Ένας, κατά τα φαινόμενα, ανεκπλήρωτος έρωτας ανάμεσα σε έναν ευνούχο και μια παλλακίδα στην Κίνα του 18ου αιώνα. Το ευθυμογράφημα «Αλήθειες σαν ψέμα» και η συλλογή τριών ιστορικών νουβελών «Το μακρύ ταξίδι στον Άδη» είναι τα τελευταία του έργα.
