Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα * Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας! * Αγάπησέ με αν τολμάς * Καβαλάρης θάνατος * Αιχμάλωτοι * Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει θάνατος * Ίχνος στον καθρέφτη * Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα * Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο * Ματωμένος Δούναβης ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Φως όπως μανταρίνι * Κατάβασις * Θαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο ** Διάφορα άλλα: Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού * Χορός στα ποτήρια * Ιβ & Βη * Η αγάπη είναι η απάντηση ** Παιδικά: Ο τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλεξία * Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση

Η Μαρία Κατσούπη και Η τελευταία λέξη είναι της μοίρας

Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Μ.Κ.: Μου έκανε πάντα εντύπωση πόσο διαφορετικά βλέπουμε κάποιους ανθρώπους από αυτό που είναι στην πραγματικότητα μόνο και μόνο γιατί έτσι θέλουμε να τους δούμε. Πιθανόν να εξυπηρετεί κάποια δική μας ανάγκη αυτή η οπτική.

Πόσο ταυτίζεστε και πόσο διαφοροποιήστε από τους ήρωές σας;
Μ.Κ.: Μερικές φορές δεν ταυτίζομαι μόνο νιώθω πως είμαι οι ίδιοι οι ήρωες Ευτυχώς μόνο για όσο δουλεύω το έργο, μόλις κλείσει ο υπολογιστής, επανέρχομαι στις αρχικές ρυθμίσεις.

Αν έπρεπε να περιγράψετε το μυθιστόρημα με μία λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Κ.: Με μία λέξη ε;... Δύσκολο αλλά θα προσπαθήσω. Αναγέννηση.

Γνωρίζετε από την αρχή την εξέλιξη της ιστορίας και την κατάληξη της ή μήπως συμβαίνει και σε σας να αυτονομούνται οι χαρακτήρες και να σας οδηγούν από ένα σημείο και μετά;
Μ.Κ.: Πάντα έχω την ίδια αυταπάτη. Νομίζω πως γνωρίζω από την αρχή μέχρι και την τελευταία λέξη. Μα όχι μόνο αυτονομούνται οι ήρωες... μου βάζουν λέξεις στο χαρτί που ποτέ δε σκέφτηκα. Ακόμη κι η τελεία θα μπει όταν εκείνοι αποφασίσουν!

Πώς προσεγγίζετε τους ήρωές σας; Πρόκειται για άτομα που συναντάτε, που γνωρίζετε ή τους πλάθετε στη φαντασία και μόνο;
Μ.Κ.: Οι χαρακτήρες μου είναι συνήθως άνθρωποι που συναντάμε καθημερινά. Είναι ζωντανά πλάσματα που κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες αντιδρούν με συναισθήματα που διαθέτουμε όλοι καλά και άσχημα. Θα μπορούσαμε να είμαστε ακόμα και εμείς οι ίδιοι.

Τι θα θέλατε να πείτε στους φιλαναγνώστες;
Μ.Κ.: Εύχομαι να απολαύσουν το ταξίδι και ανεξάρτητα απ' όσα τους φέρει η μοίρα εκείνοι να στέκονται απέναντί της δυνατοί και χαμογελαστοί.
Το μυθιστόρημα της Μαρίας Κατσούπη, Η τελευταία λέξη είναι της μοίρας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη.

Στο οπισθόφυλλο λέει μεταξύ άλλων:
Όταν η Δανάη ξύπνησε από το κώμα, το πρώτο πρόσωπο που αντίκρισε ήταν του Βασίλη. Της συστήθηκε ως άντρας της πέρα από γιατρός της, και παρ’ όλο το απόλυτο κενό της, ήταν ο μόνος που την έκανε να νιώθει καλά. Αμνησία. Μετά το ατύχημα που είχε με το αυτοκίνητο, η μνήμη της έσβησε το παρελθόν της και τώρα έπρεπε να ζήσει από την αρχή. Μέχρι να θυμηθεί…
Η Δανάη προσπαθεί να χαράξει το δρόμο της προς ένα αύριο που ξημερώνει αβέβαιο, όταν ξαφνικά τα όνειρά της αρχίζει να στοιχειώνει ένας άλλος άντρας. Η μορφή του και τα χάδια του της ξυπνούν ανάμεικτα συναισθήματα, αλλά αρνείται να θυμηθεί, καθώς φοβάται ότι στο παρελθόν είχε προδώσει τον Βασίλη. Ώσπου μια μέρα ένα τηλεφώνημα πυροδοτεί τη μνήμη της και όλη η αλήθεια της ζωής της ξεπροβάλλει αναπάντεχα μπροστά της τσακίζοντάς της κάθε ελπίδα για ευτυχία…
Μια ιστορία αγάπης που παλεύει μέσα από το απόλυτο κενό να χαράξει μια νέα πορεία. Δυο άνθρωποι που δεν φοβήθηκαν τις αλλαγές της ζωής, δεν συμβιβάστηκαν με μία ψεύτικη ευτυχία και έβαλαν σκοπό της ζωής τους να βρουν την αλήθεια που τους ένωνε.

Η Μαρία Κατσούπη γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και ζει μέχρι σήμερα. Ασχολείται με το εμπόριο, είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Η αγάπη της για τα βιβλία ξεκίνησε από τα δέκα της χρόνια, όταν πρωτοδιάβασε Λουντέμη και Καζαντζάκη από τη βιβλιοθήκη του πατέρα της και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Κατάφερε να διακριθεί σε διαγωνισμό στίχων για νέα ταλέντα και το έργο της μελοποιήθηκε από τον Χρήστο Γιαννόπουλο.

Περισσότερα από/για τη Μαρία Κατσούπη:

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος, Γουον-πιένγκ ΣονΚαβαλάρης θάνατος, Άρη ΠαχήΧορός στα ποτήρια, Γεωργίας ΤάτσηΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΑγάπη μου, έχασα το παιδί μας! Θοδωρή ΠολίτηΟ τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλελία, Όλγας Κέγκου
Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα, Μ. Φιλιππάτου και Η αγάπη είναι η απάντηση, Γ. ΑρβανίτηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΑιχμάλωτοι, Κωνσταντίνου ΣαγκριώτηΊχνος στον καθρέφτη, Ελευθερίας ΜεταξάΑγάπησέ με αν τολμάς, Ηλιάνας ΚλειτσογιάννηΙβ και Βη, Ευθύμιου ΣακκάΜατωμένος Δούναβης, Παρασκευής Καριώτου
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα βάσανα του Τεό και της Λέας, MuzoΘαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο, Πασχαλίας ΑστερινούΚατάβασις, Θεοδόση ΠαπαδημητρόπουλουΜια φορά κι έναν καιρό, Άρης από το ΑρίSTARχος, Η λύτρωση της αθεΐας: Εξορκίζοντας του μάγους και 10 παράθυρα ανοιχτά
Φως όπως μανταρίνι, Έφης ΝικολαΐδουΑδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο, Ελένης Σίντου