Μεσ' την καρδιά τη νιώθω τη φωτιά
δεν ειν' κακό να θες πολλά
όταν πηγάζουνε βαθιά
μες της ψυχής την ξαστεριά
τα όνειρα του έρωτα…
Είναι ο έρωτας χαρά
μα η λύπη του είναι πιο βαριά
αβάσταχτη είναι μαχαιριά…
Και αν δαίμονες ο νους μου συναντά
και από δύναμη λυγά
πρέπει να φύγει μακριά
να δει ταξίδια μαγικά
και αν αυτή που αγαπά
και από έρωτα ποθεί τρελά
το χέρι του κρατεί σφιχτά
ο γυρισμός θα 'ρθεί ξανά…
Μες την καρδιά τη νιώθω τη φωτιά
είναι καλό να θες πολλά
όταν υπάρχουν στην ψυχή
όνειρα του έρωτα τρελά…
Δρόμους αγγέλων ανοίγουν τα πουλιά
σύννεφα σκίζουν στα βουνά
και κελαηδούν αρμονικά
Ο έρωτας γράφει τραγικά
γιατί πονεί τριαδικά
σώμα και νου, ψυχή-καρδιά
είναι Θεός εκεί ψηλά
δημιουργεί μοναδικά...
φέρνει χειμώνα, παγωνιά,
άνοιξη, χρώματα πολλά,
ήλιο και θάλασσα, χαρά
νιώθω στα φθινοπωρινά
τα φύλλα τα ξερά
τη ραγισμένη μου καρδιά
μόνο για σένα να χτυπά…
Μεσ' την καρδιά τη νιώθω τη φωτιά
δεν ειν' κακό να θες πολλά
όταν πηγάζουνε βαθιά
μες της ψυχής την ξαστεριά
τα όνειρα του έρωτα…
Αστέρι βλέπω εκεί ψηλά
έρχεται όλο πιο κοντά
και με φωτίζει νοερά
μπροστά στην ακροθαλασσιά
τα θέλω μου αναβλύζει…
Μες την καρδιά τη νιώθω τη φωτιά
είναι καλό να θες πολλά
όταν ο έρωτας αγάπη συναντά
τότε τον ζεις αληθινά...
ΑΝΑΧΑΤΑ
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.
