Πέτρου Λυγίζου
Είμαι επιπόλαιος.
Πρέπει να αποφασίσω ποιο είναι το ύφος
που κρύβει τη συγκίνηση.
Ο καιρός περνά κι εγώ
παραμένω αναποφάσιστος.
Τόσο βέβαιη η θνητότητα
και να μένω στο ίδιο δίλημμα…
Νοσταλγία ή όνειρο; ή μήπως είναι το ίδιο;
Περπατώ αμήχανος σε έρημες πόλεις
αφουγκράζομαι την αέρινη κίνηση της σκόνης
στα φθαρμένα έπιπλα σπιτιών που μιλούν
ανασύρω χαμένες ζωές για να συνεχίσω τη δική μου…
Ο καιρός περνά κι εγώ
παραμένω τρελός.
Τόσο εφήμερος ο περίπατός μου στον κόσμο
και να μένω στο ίδιο δίλημμα…
Γραβάτα ή θηλιά; Ή μήπως είναι το ίδιο;
Κοιμάμαι επιπόλαια. Στον ύπνο με πιάνει ο ύπνος.
Δεν έχω συναίσθηση του κόσμου αυτού.
Με φίλους που επινοώ
φτιάχνω περιοδεύοντες θιάσους,
έτσι… για μια ερασιτεχνική παράσταση
στη μυστική πολιτεία της νιότης μου.
Και θεατής -αμήχανος, φοβισμένος, ακίνητος-
ο εαυτός μου…
Τόσο βέβαιη η φθορά μου
και να μένω στο ίδιο δίλημμα…
Να συνταξιδεύω με τις μνήμες μου ή να γράφω ποιήματα;
Ή μήπως είναι το ίδιο;
*
Copyright Πέτρος Λυγίζος All rights reserved
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε λεπτομέρεια έργου του Οδυσσέα Ελύτη