Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα * Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας! * Αγάπησέ με αν τολμάς * Καβαλάρης θάνατος * Αιχμάλωτοι * Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει θάνατος * Ίχνος στον καθρέφτη * Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα * Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο * Ματωμένος Δούναβης ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Φως όπως μανταρίνι * Κατάβασις * Θαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο ** Διάφορα άλλα: Περί ιατρικής Κέλσου * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού * Χορός στα ποτήρια * Ιβ & Βη * Η αγάπη είναι η απάντηση ** Διηγήματα: Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** Παιδικά: Ο τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλεξία

Φίλε Σωτήρη

Γιάννη Σμίχελη

Εικαστικό ημερολόγιο τοίχου της Άρτεμις Χατζηγιαννάκη

Φίλε Σωτήρη,

Είσαι μια στάση στο δρόμο των μεθυσμένων, ένα στιχάκι χαραγμένο στο μυαλό του ξενιτεμένου, μια σιωπή μπρος στον φόβο της έξωσης, ουρλιαχτό στην στιγμή της αδικίας, το κλάμα του μικρού παιδιού, αποκομμένου από το μητρικό στήθος, ένα ποτήρι νερό γεμάτο άλατα για τον διψασμένο, τ' αγκάθι στο πίσω μέρος του καύκαλου, η βρομισμένη ανάσα στο μπαρ της φρίκης, τα μισά λόγια και οι υπεκφυγές από την υπέρβαση. Στέκεις βουβός μες στο σκοτάδι αγκαλιά έχοντας την κιθάρα σου, γρατζουνάς ένα τραγούδι των Pink Floyd και καταπίνεις τα δάκρυα καθώς στάζουν από τα ρουθούνια σου. Είναι το κλάμα για σένα παρηγοριά στον σκοτεινό κόσμο των εμμονών. Όνειρα και γέλια, τα τύμπανα της λαχταράς, φιλιά στους μαστούς των ηδονών. Το σουλούπι σου μια κυρτωμένη ανάσα στην αγκαλιά του περιθωρίου τείνει στο μηδέν ή στο όμικρον, ένα πεφταστέρι καίγεται μέσα σου, κλειδώνεις πόρτες παράθυρα, ανοίγεις την καρδιά σου και ουρλιάζεις στο κενό της μαστουριάρικης ψυχής σου. Σώπα, όπου να 'ναι θα τσιρίξουν οι σειρήνες... αυτή η μολυσμένη ατμόσφαιρα ανήκει στον καθένα... το δηλητήριο είναι κοινό αγαθό μπρος στον μαζικό θάνατο των σαστισμένων.

Εκτροχιάζονται όλα τα ερείπια από την πορεία της θανάτωσης, σηκώνουν ανάστημα, αντλούν από την απώλεια σθένος και περιπολούν τις μισοφαγωμένες από τον σκόρο αλήθειες. Πες μου, ποιο το όπλο της επανάστασης μπρος στον καθολικό όλεθρο; Τι κάνουμε για να ξεπεινάσουμε ειρηνικά και πλήρως όλοι, δίχως ν' ανοίξει μύτη σε μια κοινωνία μικροδιαβόλων; Τα φτερά της αυταπάρνησης είναι κομμένα εδώ και καιρό, ενώ τα νύχια της οργής έχουν γεμίσει σαπισμένο κρέας από τις σάρκες σου. Στρίβεις τρίφυλλο και ντουμανιάζει η αύρα σου, τα χρώματα τρεκλίζουν μέσα της, οι κύκλοι περιπλέκονται, την δένεις την πουτάνα να μην σου φύγει και μείνεις ορφανός από σαλεμένο ισχνό φως. Τα φράγκα έχουν τελειώσει από καιρό, πουλάς τον κόπο σου για ένα κομμάτι προσοχή, ένας καραγκιόζης της παράφρασης των επιδιώξεων. Και η ανάγκη μια σιωπή όλο απόγνωση.

Σου γράφω όσα δεν βρήκαν θέση στο κοινό τραπέζι της αγωνίας. Τα σπιρούνια των πεποιθήσεων απαιτούν δυνατά πόδια. Αλλά πάνω από όλα καθαρό μυαλό. Ακούω ακόμη να χτυπάς τα ντραμς τόσο δυνατά ώστε οι ένοικοι της φοιτητικής εστίας ανέβαζαν την ένταση των ηχοσυστημάτων τους και το κτίριο μεταμορφωνόταν στο μεγάφωνο της γλωσσικής Βαβέλ. Ακουστικό παράταιρο παγκόσμιας ασυμφωνίας. Ποιος Μαρξ να μας αφυπνίσει στην ασυνεννοησία των ψυχών; Και καλά αν ο Φρόυντ μας ξεψαχνίσει, αναλογίζεσαι τον Λένιν σε μια παράταξη ασυντόνιστων ομφαλοσκοπήσεων... Τι θαρρείς δεν κατέχει το σύστημα να μουλιάζει το ξεροκόμματο με μπόμπες; Τελικά η πιο δυνατή συνήθεια είναι η εξυπηρέτηση της αναγκαιότητας από την μιζέρια. Θα μπορούσα να σου γράφω για μέρες, κατεβατά ανούσια, μπας και καταφέρω να συλλάβω το πρώτο ερώτημα. Με ζορίζουν τα κόκαλα μου, έχουν σκεβρώσει, ενώ οι αρθρώσεις τρίζουν, μα πίστεψε με ακόμη δεν είμαι βέβαιος αν ανήκουν σε μένα ή στις παραισθήσεις μου.

Λες τελικά να είμαι 'γω ο Σωτήρης και να μην το ξέρω;


Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2021
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε το καφενείο Νέον της Ομόνοιας από το εικαστικό ημερολόγιο τοίχου της Άρτεμις Χατζηγιαννάκη

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος, Γουον-πιένγκ ΣονΚαβαλάρης θάνατος, Άρη ΠαχήΧορός στα ποτήρια, Γεωργίας ΤάτσηΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΑγάπη μου, έχασα το παιδί μας! Θοδωρή ΠολίτηΟ τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλελία, Όλγας Κέγκου
Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα, Μ. Φιλιππάτου και Η αγάπη είναι η απάντηση, Γ. ΑρβανίτηΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΑιχμάλωτοι, Κωνσταντίνου ΣαγκριώτηΊχνος στον καθρέφτη, Ελευθερίας ΜεταξάΑγάπησέ με αν τολμάς, Ηλιάνας ΚλειτσογιάννηΙβ και Βη, Ευθύμιου ΣακκάΜατωμένος Δούναβης, Παρασκευής Καριώτου
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΘαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο, Πασχαλίας ΑστερινούΚατάβασις, Θεοδόση ΠαπαδημητρόπουλουΜια φορά κι έναν καιρό, Άρης από το ΑρίSTARχος, Η λύτρωση της αθεΐας: Εξορκίζοντας του μάγους και 10 παράθυρα ανοιχτά
Φως όπως μανταρίνι, Έφης ΝικολαΐδουΑδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο, Ελένης Σίντου