Όνειρα που ενώ υπήρχαν και άρχισαν να αποκτούν σιγά-σιγά σάρκα και οστά, ξάφνου φάνηκε να κόβεται το νήμα της ζωής της και η Ζωή, η Ζωίτσα της Ξάνθης, να κείτεται όχι απλά αιμόφυρτη αλλά καίουσα από τα σχέδια τα νοσηρά του βιαστή και του στυγνού εγκληματία της.
Όνειρα που θέλησε να τα κυνηγήσει και να ανοίξει τα δικά της φτερά ενώ κάποιο μυαλό καθόλα αρρωστημένο και βεβιασμένο στις κατηφόρες του ίδιου του τού εαυτού, ξέσκισε την ψυχή όλων μας και, κυρίως, έπραξε το χειρότερο ειδεχθές έγκλημα στα εγκληματικά χρονικά φόνων και αποτρόπαιων πράξεων αυτών.
Όνειρα που τα σχεδίαζε, μα λογαριάζοντας χωρίς τον ξενοδόχο, το άρρωστο και απαίσιο, αισχρό και σιχαμερό μυαλό· που γύριζε στροφές το μυαλό του μόνο καταστροφικά εναντίον μιας αθώας ψυχής και μιας κοπέλας που θέλησε να φανερώσει την αντίστασή της και την απάθειά της.
Όνειρα που άλλος νοσηρός νους ήθελε να επιβάλλει να διακοπούν δια της βίας και κυρίως, μέσω της καύσης -ύλης, σάρκας- δυστυχώς δεινοπαθώντας στα άχρηστά του χέρια. Παλεύοντας άδικα η καημένη η κοπέλα να σωθεί και να αποβεί σε εκείνη την απόλυτα κατανοητή θα έλεγα πράξη της, την κατάδοση του εγκληματία που κυκλοφορούσε, όπως και τόσοι άλλοι, ανενόχλητος ανάμεσά μας.
Μα είμαστε όλες και όλοι εδώ, να δείξουμε και να εναποθέσουμε τα δικά μας λιθαράκια, ως ανάδειξη και απόδειξη αγάπης, μνήμης, μα κυρίως λατρείας, σε ένα αδικοχαμένο πλάσμα που θα έπρεπε να ζει και να γεύεται την επίγεια ζωή παρά να κοσμεί τον Επουράνιο Διάκοσμο!
Χρόνια Αγγελικά Ζωίτσα της καρδιάς μας!
Άννα Ζανιδάκη
Διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η συνοδευτική εικόνα είναι επιλογή της συντάκτριας.
