Χρήστου Ντικμπασάνη
Ανάμεσα από τα κουρέλια της καθημερινότητας
εμφανιζόσουν σαν της άνοιξης την εποχή
μάνα κι εγώ
κοιτούσα εκστασιασμένος από τα
κελαηδίσματα των πουλιών
μια κόρη πανέμορφη, φανταστική
Μάνα, χειμώνα μού έλεγες είχες γεννηθεί
Μα εγώ έβλεπα τριγύρω σου χαρούμενες παπαρούνες
Το ταξίδι σου ξεκίνησε σε αυτήν τη γη
Μα τα ίχνη σου χάνονταν στο Σύμπαν
Ευλογημένη η παρουσία σου κοντά μου
Η καρδιά μου αναριγούσε κάθε φορά που η θωριά σου ανθοστόλιστη
τις σκοτεινές μου ημέρες εξάγνιζε
Έφερνες στα παιδιά σου φρούτα και ανθούς
που ωρίμαζαν σε γη απόκοσμη
σε άλλους πλανήτες ζωοφόρους σε άλλους ήλιους πιο λαμπερούς
έτη φωτός μακριά από ιούς της σάρκας και της ψυχής
Μοίραζες δώρα σ’ εμάς τα παιδιά σου
Στον ένα τα φρούτα, στον άλλο τους ανθούς
Κι εμείς τριγυρίζαμε στους ηλιοφώτιστους δρόμους
της αγάπης και της έγνοιας σου,
βαστώντας πάντα κάτι μέσα στα άγουρα χέρια μας
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Για τα τρία χρόνια από τότε που η μητέρα μου έφυγε από τον πλανήτη Γη για να ταξιδέψει σε άλλους ωραιότερους κόσμους.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής Gustav Klimt (Mother and Child, λάδι σε καμβά)
