Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ουδείς εκών κακός * Η πτώση * Η Βεσσαραβία μου: Εργασία για το σπίτι * Άλκηστη * Η γκαλερί των νεκρών * Συνοδός κορυφής * Το σπίτι μόνο * Ψωμί καθάριο * Ζήτα το! * Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Περιγραφές του ανεκπλήρωτου ** Άλλα: Περί ιατρικής Κέλσου ** Νουβέλα: Μπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού ** Διηγήματα: Οι επισκέπτες * Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: She sleeps to the sound of knives, The boatman on the downs

Ιδού

Ιδού, Σωτήρη Σαμπάνη

Θα μπορούσε να 'ναι ποιητική ιστορία, ποιητικό αφήγημα, θεατρικός μονόλογος, μαρτυρία, εξομολόγηση. Σίγουρα είναι μια ποιητική συλλογή, όπως σίγουρα είναι και μια κατάθεση ψυχής. Πρόκειται για το Ιδού του Σωτήρη Σαμπάνη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Όλα ξεκινούν με μια εισαγωγή πεζού λόγου που εκπέμπει δυστοπία, απώλεια, φυγή και μυρίζει στάχτη και φθηνή πούδρα, και μιλάει για έναν άντρα –εκείνον;– και τη μητέρα (του).
Μυρίζει ακόμα το πέρασμά σου από τούτο το δωμάτιο.

Εγώ δεν βάζω μακιγιάζ για να εξαπατήσω. Δεν κρύβω το ράκος μου.
Οι αναφορές προς εκείνη, τη μάνα, είναι πολλές. Όλο το βιβλίο γράφτηκε για τη μητέρα, για ό,τι υπήρξε και σημάδεψε με την παρουσία της. Οι αναμνήσεις από το παρελθόν, οι μνήμες στο παρόν, οι θύμησες κάπου κάποτε... Είναι μια αναζήτηση που γίνεται μέσα από άνοιγμα ψυχής αλλά χωρίς φίλτρο, χωρίς διάθεση –ή πρόθεση– ωραιοποίησης. Αντιθέτως, πρωταγωνιστεί η φθορά: τριγμοί, σπασμένα τζάμια (συμβολικά και η ραγισμένη ψυχή), σκόνη (παραίτηση, αδιαφορία, κατάθλιψη), φρίκη, υγρασία... Η βρόμικη εικόνα «συμπληρώνεται» από κάτι σάπιο (παραίτηση όπως παραπάνω), από διάφορα ζωύφια (σαράκια, κοριοί κ.ά. «αναλαμβάνουν» την ολοκλήρωση της φρικαλεότητας, της σήψης και της δυσωδίας), ακόμα και από περιττώματα! Έτσι αντί για έντονα χρώματα, όλες οι «εικόνες» που δημιουργούνται από τους στίχους «αντανακλούν» ώχρα και γκρι.
Αναμνήσεις κοχλάζουν
στου μυαλού τη φορμόλη

Ζωντανό παρελθόν αφηγούνται.
Η αμαρτία/Οι αμαρτίες βαραίνουν τα σώματα, τα βήματα οδηγούν ή καθοδηγούνται από τις ηδονές –και δεν είναι πάντα το ζητούμενο η ηδονή.
Θέτει πολλά ερωτήματα. Ολόκληρες σελίδες, κείμενα, αποτελούνται από ερωτήματα άλλοτε προς εαυτόν, άλλοτε και προς αναγνώστη.
Πόσο εύκολο ν' ανοιγοκλείνει
–για χρόνια–
η πόρτα
και φως πουθενά;
Είναι αισθαντικός! Φειδωλός με τις λέξεις, ολιγόλογος, αλλά ανοιχτός. Δημιουργεί εικόνες από το ελάχιστο της γραφής, ξυπνά μνήμες –ακόμα και τις πιο οδυνηρές του, χωρίς να υπολογίζει το κόστος– χωρίς να φοβάται και από αυτή την άποψη είναι ατρόμητος. Βγαίνει μπροστά και ό,τι προκύψει, όπου φτάσει, ό,τι γίνει... Δεν κρύβεται. Δεν φοβάται την οδύνη, δεν φοβάται τον πόνο. Θα πονέσει. Το ξέρει. Πόνεσε και θα ξαναπονέσει.
Θλίψη λαξεύει / ξεφτίζει την ψυχή

Τόσο μακρύ / απόκοσμο ταξίδι / ποτέ άλλοτε.
Αναρωτιέται γιατί γεννήθηκε, ποιο λόγο να είχε η μητέρα του, γίνεται υπαρξιακός, με έναν εμφανή, απροκάλυπτο τρόπο –σχεδόν χυδαίο– μιλάει στη μάνα (του) ευθέως. Αμεσότητα. Αυτή η λέξη ίσως να τον χαρακτηρίζει καλύτερα.
«[...] πού να το πω τώρα;

Και γιατί κάποιος ν' ακούσει;»
Δεν δηλώνει παραίτηση από τίποτα. Αφήνει την ελπίδα να τρυπώσει (Θα έρθει η αγάπη.) και υπολογίζει στην προσμονή. Χρησιμοποιεί άπειρες λέξεις από άλφα: ανέραστη, αδιάφορο, ασήμαντο, αδιευκρίνιστο, άσκοπο, αλαμπή κ.ο.κ. Στερητικό το άλφα πολλές φορές, αρνητικό, όμως... Όχι. Μέσα εκεί συναντάμε/μιλάει και για: αδιαχώριστη, ανεκρίζωτη... Αγαπημένη... Αγάπη! Ας πούμε πως τα πιο μεγάλα δεινά (του) ξεκινούν από το ίδιο γράμμα με τα μεγαλύτερα οφέλη.
μια χαραμάδα [...] σε αθροίζει στο σύνολο.
Όσο προχωράει η ανάγνωση, γυρίζουν οι σελίδες και οδηγούμαστε προς την κορύφωση, δημιουργεί συγκίνηση. Στο τέλος, βλέπεις πως όλο το βιβλίο αποτελεί μια σειρά ποιητικών κειμένων ενός ενιαίου συνόλου αφηγήσεων/καταθέσεων εξομολογητικού χαρακτήρα. Διακατέχεται από βαθύ, πηγαίο συναίσθημα και θα μπορούσε να είναι ένας μονόλογος –ίσως εσωτερικός– που διαρκεί όσο ένα βράδυ. Και μη ρωτήσετε γιατί να είναι/ήταν βράδυ. Δε θυμάμαι να αναφέρει πουθενά κάποιο βράδυ ή μια νύχτα· ίσως να την υπονοεί, ίσως να την υπονόησα εγώ διαβάζοντας τις καταθέσεις στο χαρτί ή ίσως όλες οι μεγάλες ανασκαφές στον πυρήνα (μας) να γίνονται στο σκοτάδι μιας νύχτας.
να ξέρω πως δεν θα 'ρθεις / και να σε περιμένω.
Μοναδική εμπειρία που εγγράφεται μέσα σου. Διαβάστε το!



ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Ψωμί καθάριο, Παναγιώτας ΣμυρλήΤο σπίτι μόνο, Κοραή ΔαμάτηΗ γκαλερί των νεκρών, Κρις ΚάρτερΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΠεριγραφές του ανεκπλήρωτου, Δημήτρη ΜπαλτάΣαν λουκούμι τριαντάφυλλο, Οικογένεια Καραντίνα, Μικροί και μεγάλοι αναγραμματισμοί και Γυναίκα σημαίνει πόνος
Περί ιατρικής ΚέλσουΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΣυνοδός κορυφής, Μαίρης ΒανδώρουΟι επισκέπτες, Πέτρου ΕυαγγελόπουλουShe sleeps to the sound of knives και The boatman on the downsΜπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη, Ελευθερίας ΚαραδήμουΌταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας, Μιχαήλ Ράλλη
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΣκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ, Δημήτρη ΜαμαλούκαΆλκηστη, Μαρίας ΚέιτζΣυνέβη στη Θεσσαλονίκη (συλλογικό)Η πτώση, Νίκου ΤσουρλάκηΖήτα το!, Μαρίας Καραμπίνη-Ανθούλη