Γεωργίου Σουρῆ
Μπόι δυὸ πῆχες,
κόψη κακή,
γένια μὲ τρίχες
ἐδῶ κι ἐκεῖ.
Κούτελο θεῖο,
λίγο πλατύ,
τρανὸ σημεῖο
Δυὸ μάτια μαῦρα
χωρὶς κακία
γεμάτα λαύρα
μὰ καὶ βλακεία.
Μακρὺ ρουθούνι
πολὺ σχιστό,
κι ἕνα πηγούνι
σὰν τὸ Χριστό.
Πηγάδι στόμα,
μαλλιὰ χυτὰ
γεμίζεις στρῶμα
μόνο μ᾿ αὐτά.
Μούρη ἀγρία
καὶ ζαρωμένη,
χλωμὴ καὶ κρύα
σὰν πεθαμένη.
Κανένα χρῶμα
δὲν τῆς ταιριάζει
καὶ τώρ᾿ ἀκόμα
βαφὲς ἀλλάζει.
Δόντια φαφούτη
ὅλο σχισμάδες,
ὕφος τσιφούτη
γιὰ μαστραπᾶδες.
🌾
Γεώργιος Σουρής
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Ο σατιρικός ποιητής σατιρίζει και τον εαυτό του με αυτό το έμμετρο –προσέξτε που σχολιάζει ενδελεχώς την εξωτερική του εμφάνιση ωστόσο ρίχνει σπόντα και για την ιδιότητά του, αυτή του ποιητή, που δεν θα «γλυτώσει» τελικά τη σάτιρα.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Henri Matisse (La Blouse Bleue, 1936, λάδι σε καμβά)
