Για την ημέρα του Ολοκαυτώματος
Χρήστου Ντικμπασάνη
Τη διαστημική μου στολή να φορέσω
κι έρχομαι ν' ανάψω τ' αστέρια
Μη βιάζεστε και γίνουμε όλοι
υλικό ταχείας καύσης,
όπως κάποτε
οι Εβραίοι, οι κομμουνιστές,
οι λάτρεις του αυτεξούσιου
Πυρσό βαστάω στο χέρι μου,
όχι βιβλίο με τον σελιδοδείκτη
Μέσα στις συστοιχίες των άστρων
θα περιπλανηθώ
Θα σας βρω όλους εκεί να περπατάτε
επάνω κάτω ανυπόμονα
Μα μη βιάζεστε!
Δε διάβασα ακόμη
την τελευταία σελίδα της ζωής μου
Μέσα στην αιώνια νύχτα
θα βάλω φωτιά στ' αστέρια
Κάποτε σκυλιά έκαψαν την ανθρωπιά
σ' ένα ατέρμονο ολοκαύτωμα ονείρων και ζωής
Τώρα ισχυρίζεστε πως εγώ δεν μπορώ
τα ουράνια σώματα να μετατρέψω
σε παρανάλωμα άσβηστου φωτός;
🌾
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Η διεθνή ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος (από το ναζιστικό καθεστώς κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου) έχει ανακηρυχτεί η 27η Ιανουαρίου.
Συνοδεύεται από εικόνα με έργα της Ceija Stojka, το πέμπτο από τα έξι παιδιά μιας οικογένειας τσιγγάνων, εμπόρων αλόγων, Ρομά της κεντρικής Ευρώπης. Η οικογένειά της είχε ρίζες 200 ετών όταν εντοπίστηκαν από τους Ναζί το 1943. Η Ceija επέζησε από το Ολοκαύτωμα και επέστρεψε στη Βιέννη μετά από 2 χρόνια. Ήταν αυτοδίδακτη, άρχισε να ζωγραφίζει σε ηλικία 50 ετών καταγράφοντας τη μαρτυρία της. Τα έργα της ανακαλύφθηκαν κατά τύχη από τον Γάλλο συλλέκτη Antoine de Galbert σε ένα διαμέρισμα εργατικής κατοικίας γεμάτο με εκατοντάδες πίνακες και σχέδια.
