Σήψη

Ανδριάνας Μπιρμπίλη

Συντρίμμια ζωής σε τοίχους γκρεμισμένους,

σε απομεινάρια ψυχών πάνω σε κάποτε κήπους ανθισμένους.

Εκεί όπου άλλοτε άκουγες τα γέλια των παιδιών,

τον ήχο των πουλιών,

νεκρική σιωπή σκεπάζει τα πάντα.

Μόνο τα βράδια ακούς έναν ήχο και υστερία πάλι

βόμβες να βρέχει ο ουρανός κόκκινος από ντροπή

για μια ανθρωπότητα που δεν μπόρεσε να σταθεί

στο ύψος της αλήθειας και του ήλιου.

Γι' αυτό φρόντισε να καλύψει την ομορφιά μέσα στις στάχτες.

Αύριο ίσως κάποιο κλαδί ν' ανθήσει

από κάποιους ονειροπόλους που δεν συμβιβάστηκαν στο τότε.

Ίσως αύριο να δεις τον ήλιο να γυρίσει από παιδιά

που δεν βουτήξανε τα όνειρα στον βούρκο και πάλεψαν όσο ποτέ.

Αυτά τα παιδιά υπάρχουν ενωμένα

απ' την ελπίδα που γέννησαν η Ρόζα και ο Τσε.

🌾

Copyright © Ανδριάνα Μπιρμπίλη All rights reserved, 2022

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε σκίτσο της ίδιας