Για την εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού
Χρήστου Ντικμπασάνη
Βουβές μορφές χαράζουν το σχήμα μου
επάνω σ' έναν πύρινο σταυρό
Τα μάτια μου αχνά συγκρατούν εικόνες μου ένδοξες
από θριάμβους μου παρωχημένους
Πλάσματα του σκότους με κυκλώνουν
με υποκριτική αγωνία
Μόνος μου καρφώνω τα σκουριασμένα καρφιά
στις χούφτες και στα πόδια μου
Το κεφάλι μου βουίζει
απ' τις βρισιές των σταυρωτών μου
μα δεν καταφέρνω να τις αποφύγω
Ευτυχώς αγάπησα αποκλειστικά Εσένα, Κύριε
που τόσο με κράτησες ζεστά στην αγκαλιά σου
Σε αγάπησα, όπως τα ναυαγισμένα πλοία
τις τραγικές ακτές,
τους μακρινούς κατεστραμμένους φάρους,
το σβησμένο φως ενός ελπιδοφόρου άστρου
Σε αγάπησα τις νύχτες που γύρευα μόνος
να βρω τον χαμένο εαυτό μου,
τις νύχτες που μόνος μου τριγυρνούσα
στις εσχατιές των ματωμένων ονείρων μου
χωρίς κανείς να με νιώθει,
τις νύχτες που σκότωνα μέσα μου
τις παλιές μου παραισθήσεις,
επιτρέποντας μόνο στην αδύναμη
σκιά μου να επιζήσει,
ψελλίζοντας ένα άηχο «Τετέλεσται!»
χωρίς καμιά ελπίδα κάποιοι
κάποτε να βρούνε τον αγκάθινό μου σταυρό
και να τον υψώσουν στο κέντρο της μνήμης τους
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Sebastiano Ricci
