koukidaki: Με αποκαλούν πρόσφυγα

Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.

ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα * Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας! * Αγάπησέ με αν τολμάς * Καβαλάρης θάνατος * Αιχμάλωτοι * Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει θάνατος * Ίχνος στον καθρέφτη * Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα * Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο * Ματωμένος Δούναβης ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Φως όπως μανταρίνι * Κατάβασις * Θαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο ** Διάφορα άλλα: Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού * Χορός στα ποτήρια * Ιβ & Βη * Η αγάπη είναι η απάντηση ** Διηγήματα: Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** Παιδικά: Ο τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλεξία * Τα βάσανα του Τεό και της Λέας

Με αποκαλούν πρόσφυγα

Χρήστου Ντικμπασάνη

Πίνακας Νίκου Χιωτίνη

Με αποκαλούν πρόσφυγα,

γιατί βρίσκομαι μακριά

απ' τα όνειρα και τους πόθους μου

Τώρα εκλιπαρώ ταπεινά

την προστασία των ανέμων

Βλέπουν το μυαλό μου να τριγυρίζει αγκαλιά με τη μνήμη

στους δρόμους της πυρπολημένης Σμύρνης

και νιώθουν ένα παράξενο σκίρτημα μέσα τους

Μα κοιτούν μόνο το πρόσωπό μου

και όχι τη δυστυχία, την οδύνη μου

Το θέαμα το ξεπληρώνουν

με λίγη έγνοια ή και αδιαφορία

Έτσι θα είναι από εδώ και πέρα τα πράγματα

Θα πρέπει να πάψω να ονειρεύομαι;

Με αποκαλούν πρόσφυγα,

γιατί μπροστά στο ψυχρό εξευτελισμό

των προσδοκιών μου αναριγώ και τρέμω

Από εδώ και πέρα έτσι θα είναι τα πράγματα

Να πάψω ν' αντιδρώ είναι πιο εφικτό;

Με αποκαλούν πρόσφυγα,

γιατί μόλις δω θάλασσα παγώνω

Η αθώα ψυχή μου ξεριζώθηκε

απ' τις πατρώες ρίζες

Ένα παράλυτο πιόνι νιώθω

στην σκακιέρα των σπουδαίων της Γης

Πλάσμα κατώτερου θεού

που βολοδέρνει μέσα στους μεγάλους δρόμους

της απονιάς και της απόγνωσης

Έτσι θα είναι από εδώ και πέρα τα πράγματα

Ας σταματήσω πια να νοιάζομαι

Τώρα μου στρέφουν την πλάτη

για να μην αντικρίσουν

μέσα στα μάτια μου τον εαυτό τους

Πρέπει να πάψω να υπάρχω

Εκτός και αν διαμαρτυρηθώ

🌿

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Σημείωση δημιουργού: Με τα δύο ποιήματα μου «Το χτύπημα της πόρτας» και «Με

αποκαλούν πρόσφυγα» διακρίθηκα στο πλαίσιο του 8ου Ποιητικού Διαγωνισμού, που διοργάνωσε η ΕΤΑΙΡεΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ, η Περιφέρεια Αττικής καθώς και το Ε.Β.Ε.Π.

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Συνοδεύεται από πίνακα Νίκου Χιωτίνη