Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα * Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας! * Αγάπησέ με αν τολμάς * Καβαλάρης θάνατος * Αιχμάλωτοι * Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει θάνατος * Ίχνος στον καθρέφτη * Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα * Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο * Ματωμένος Δούναβης ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Φως όπως μανταρίνι * Κατάβασις * Θαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο ** Διάφορα άλλα: Περί ιατρικής Κέλσου * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού * Χορός στα ποτήρια * Ιβ & Βη * Η αγάπη είναι η απάντηση ** Διηγήματα: Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** Παιδικά: Ο τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλεξία

Ίχνη στα όνειρα

Ίχνη στα όνειρα, Γιώργου Παναγιωτίδη

Μερικές ιστορίες είναι σαν τα τρένα, σε πάνε σ' άλλες χώρες, μακρινές και άγνωστες. Τα τοπία αλλάζουν μπρος σου με ραγδαία ταχύτητα, εναλλάσσονται μεταξύ τους και συ, μ' έκθαμβο βλέμμα, παρατηρείς τα πάντα να μη χάσεις ούτε στιγμή της διαδρομής.

Έτσι ένιωσα όταν τελείωσα την ανάγνωση του μυθιστορήματος Ίχνη στα όνειρα, του Γιώργου Παναγιωτίδη. Μια περιήγηση στο διαφορετικό, το αναπάντεχο, μακριά από συμβάσεις, ανατρεπτική όσο δεν πάει, σκιαγραφημένη σαν σε όνειρο, με πρόσωπα που δίνουν τη σκυτάλη το ένα στο άλλο, σε μια ενδιαφέρουσα πορεία προς την αναζήτηση εαυτού… και μαζί μ' αυτήν στην κατανόηση του άλλου, του ξένου.

Το βιβλίο βρίθει συμβολισμών και παραλληλισμών, κάτι που δεν αποτελεί όμως τροχοπέδη στην απόλαυση της ανάγνωσης. Οι ιστορίες όλων των πρωταγωνιστών, άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, η καθεμία σε ξεχωριστό κεφάλαιο αλλά συνέχεια της προηγούμενης, αποτελούν τους κρίκους μιας αλυσίδας έτοιμης να σπάσει από στιγμή σε στιγμή… τα πρόσωπα μοιάζουν τραγικές υπάρξεις σε αρχαίο δράμα, παρελαύνουν προσπαθώντας να κατανοήσουν πώς βρέθηκαν σε μια στιγμή από θύματα να γίνουν θύτες και το αντίστροφο, παλεύουν να χωρέσουν στο κοστούμι του ρόλου που τους δόθηκε από τον συγγραφέα.

Οι χαρακτήρες των ηρώων, όπως διαβάζω στο οπισθόφυλλο, ναι μεν ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, όμως άνετα πιστεύω θα μπορούσαν να είναι πρόσωπα της διπλανής πόρτας, γνωστοί, συγγενείς, φίλοι φίλων, μικρά ίσως θραύσματα των κατακερματισμένων εαυτών μας.

Ο πατέρας που αναρωτιέται ποιος στ' αλήθεια είναι και ποια είναι η πορεία της ζωής του, μετά την αποκάλυψη του έφηβου γιου ότι είναι ομοφυλόφιλος και κείνος αρνείται να τον αγκαλιάσει, ναι μεν μας ξαφνιάζει, αλλά στην κοινωνία του σήμερα, είμαστε σίγουροι ότι δεν έχουμε κάπου απαντηθεί;

Στον αντίποδα της πατριαρχικής σκέψης, του παλιού που παραπατά, αμφιταλαντεύεται και αργοπεθαίνει, (είναι άραγε τυχαίο που ο πατέρας παρουσιάζεται κουτσός;) έχουμε την νεανική ορμή, τον ενθουσιασμό, την φρέσκια αντίληψη, έναν –άγουρο άνθος– έφηβο που ερωτεύεται με όλο το είναι έναν νέο διεμφυλικό και του δίδεται ολόψυχα προκειμένου να βρει ανταπόκριση. Όμως όλο αυτό σκαλώνει, μπρος σ' έναν πατέρα που δεν αποδέχεται ούτε την ταυτότητα του γιου, ούτε φυσικά του εραστή. Οι πεποιθήσεις είναι παγιωμένες στο μυαλό του πατριάρχη –κηπουρού στο επάγγελμα– ο οποίος ενώ μετά παρρησίας καλλιεργούσε στον κήπο του το άνθος-γιο, αίφνης εκείνος προσβλήθηκε από ζιζάνια. Η προδοσία γι' αυτή την απάτη γίνεται οργή και τον μετατρέπει από στοργικό πατέρα σε δολοφόνο. Όμως φευ, η μοίρα του επιφυλάσσει άλλα σχέδια.
Στο επόμενο κεφάλαιο θα «αναστηθεί» στο σώμα της ζωής που αφαίρεσε, στην κυριολεξία θα μπει στο πετσί του, θα αισθανθεί και θα πονέσει (κατά το δοκούν του συγγραφέα) κι έτσι διαδοχικά ο ένας ήρωας μετά τον άλλον, εισέρχονται στις ζωές των θυμάτων που αφαίρεσαν… σε έναν ατέρμονο χορό εναλλαγής συνειδήσεων και σωμάτων.

Έξι φαινομενικά αταίριαστοι χαρακτήρες επαναπροσδιορίζονται, αλληλοσπαράσσονται, μαθαίνουν να ζουν στο σώμα και στην ψυχή του έτερου εγώ. Ο πατέρας ξυπνά από όνειρο στο σώμα του έφηβου γιου που δολοφόνησε, γίνεται εκείνος για να τον νιώσει… και ως εκ θαύματος (!) με τη σειρά του απογοητεύεται από την προδοσία του εραστή που τόσο λάτρεψε και τον σκοτώνει… το γαϊτανάκι της συνύπαρξης συνεχίζεται με τον έφηβο να παίρνει τη σκυτάλη στο σώμα του διεμφυλικού και να προσπαθεί να κατανοήσει… ο φόνος όμως είναι προ των πυλών… προδίδεται από τον φίλο-αλλοδαπό που βοήθησε και αγάπησε χωρίς ανταπόκριση και εντέλει τον φονεύει… για να συνεχίσει ως κυνηγημένος αλλοδαπός την ξέφρενη εσωτερική αναζήτηση και να βρεθεί στο διάβα του αστυνομικού που τον συλλαμβάνει. Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος και προκειμένου να ξεφύγει της σύλληψης θ' αναγκαστεί ν' αποβεί στο απονενοημένο και έπεται συνέχεια άκρως ενδιαφέρουσα με τον αναστηθέντα αστυνομικό και τις αμφιβολίες της ύπαρξής του ως την τελευταία πράξη του δράματος σε μια δικαστική αίθουσα με τον δικαστή, που πρέπει να γνωματεύσει σύμφωνα με τη συνείδηση του... Ή μήπως κρύβεται ο συγγραφέας πίσω από όλα αυτά τα πρόσωπα;

Έχω να πω ότι η αφήγηση πραγματικά συναρπάζει, ρέει φιλοσοφημένα, σε βάζει να στοχαστείς πάνω στην σπουδαιότητα της ατομικής και συλλογικής ευθύνης απέναντι σ' έναν κόσμο, μια πραγματικότητα, που καταρρέει. Μα και το μάταιο του εγκλεισμού στον ένα και μοναδικό εαυτό, όταν απουσιάζει η ενσυναίσθηση.
Ο συγγραφέας κατάφερε να με κερδίσει μέσα κι από την ποιητική ματιά του, τις προσεκτικά διαλεγμένες φράσεις, που βάζει στο στόμα των ηρώων, οι οποίοι απορούν, κατατρέχονται, πάσχουν και κουβαλούν κι άλλων τις ζωές σαν εκείνο τον πανέξυπνο σκαραβαίο, που τοποθετείται ως ο παρατηρητής των όσων συμβαίνουν και κουβαλά στην πλάτη τα περιττώματα του κόσμου ολόκληρου.
Όμως συμβολίζει και την αναγέννηση από την άλλη, την αντικατάσταση του παλιού με το νέο, την προσαρμογή σε τόσους παράλληλους κόσμους όσους αντέχει η ύπαρξη και η συνείδησή μας, γιατί οφείλουμε ν' αφουγκραζόμαστε τις αλλαγές και σαν το λιλιπούτειο σκαθάρι ν' αποβάλλουμε το περιττό, να κρατάμε την ουσία, την συνύπαρξη με τον άλλον· ή μάλλον με τους πολλούς εαυτούς μας.

Τολμώ να ισχυριστώ πως αυτό το ονειρικό αφήγημα, εκτός ότι με έβαλε σε σκέψεις, με πήγε σε πολύ ωραία δρομάκια, θυμίζοντάς μου παράλληλα ότι δεν είμαι μοναχικός οδοιπόρος.
Με βεβαιότητα λέω πως είναι και ό,τι πιο έξυπνο έχω διαβάσει τελευταία. Δεν μένει παρά να το απολαύσετε κι εσείς!



Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το μυθιστόρημα του Γιώργου ΠαναγιωτίδηΊχνη στα όνειρα, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος, Γουον-πιένγκ ΣονΚαβαλάρης θάνατος, Άρη ΠαχήΧορός στα ποτήρια, Γεωργίας ΤάτσηΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΑγάπη μου, έχασα το παιδί μας! Θοδωρή ΠολίτηΟ τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλελία, Όλγας Κέγκου
Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα, Μ. Φιλιππάτου και Η αγάπη είναι η απάντηση, Γ. ΑρβανίτηΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΑιχμάλωτοι, Κωνσταντίνου ΣαγκριώτηΊχνος στον καθρέφτη, Ελευθερίας ΜεταξάΑγάπησέ με αν τολμάς, Ηλιάνας ΚλειτσογιάννηΙβ και Βη, Ευθύμιου ΣακκάΜατωμένος Δούναβης, Παρασκευής Καριώτου
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΘαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο, Πασχαλίας ΑστερινούΚατάβασις, Θεοδόση ΠαπαδημητρόπουλουΜια φορά κι έναν καιρό, Άρης από το ΑρίSTARχος, Η λύτρωση της αθεΐας: Εξορκίζοντας του μάγους και 10 παράθυρα ανοιχτά
Φως όπως μανταρίνι, Έφης ΝικολαΐδουΑδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο, Ελένης Σίντου