Μανώλη Α. Κατσούλη
Είναι καλοκαίρι, ντάλα μεσημέρι
σε ακρογιαλιά, κάτω από ελιά,
μες στις ερημιές, μες στα χρώματα,
μες στις μουσικές, μες στ' αρώματα,
με ηδονικά μυρωδικά φιλιά και χάδια,
σαν δραπέτης χάνομαι, σε γκρέμνες πάω.
Σε θέλω. Μου λείπεις.
Διψάω για σένα, μικρή μου μεταξένια,
ρόδινη αυγή και ηλιοβασίλεμά μου,
μάτια γελαστά, δάκρυα ζεστά,
φλογερά τραγούδια και μαλλιά ξανθά,
με ηδονικά μυρωδικά φιλιά και χάδια,
σαν δραπέτης χάνομαι, σε γκρέμνες πάω.
Σε σκέφτομαι. Μου λείπεις.
Όταν σε είχα δεν ήξερα πόσο σ' αγαπάω.
Το πνεύμα και το σώμα μου σ' αγγίζει,
μπαρκάρω να έρθω εκεί,
βάρκα μου έχω τη νοερή αγκαλιά σου,
πυξίδα μου τα άστρα της ψυχής
που βγήκαν κάποτε απ' τη θολή ματιά σου,
με ηδονικά μυρωδικά φιλιά και χάδια,
σαν δραπέτης χάνομαι, σε γκρέμνες πάω.
Σε ονειρεύομαι. Μου λείπεις.
Όταν σε είχα δεν ήξερα πόσο σ' αγαπάω.
Κι αν θαλασσοταραχή με βρίσκει και μπουρίνι
με ρίχνουν στα βαθιά νερά να σεργιανάω,
τίποτα δε με τρομάζει, δε με σταματά.
Παίρνω τα σύννεφα αγκαλιά και ξεδιψάω.
Και συνεχίζω να ψάχνω και σε βρίσκω.
Με ηδονικά μυρωδικά φιλιά και χάδια,
σαν δραπέτης χάνομαι, σε γκρέμνες πάω.
Σε λαχταράω. Μου λείπεις.
Όταν σε είχα δεν ήξερα πόσο σ' αγαπάω.
Μακριά απ' την κόλαση της λογικής
μες στις ερημιές, μες στα χρώματα,
μες στις μουσικές, μες στ' αρώματα,
αγκαλιάζω τ' αστέρια, τον κόσμο σου,
αναζητώ ακόμα και τη σιωπή σου
με ηδονικά μυρωδικά φιλιά και χάδια,
σαν δραπέτης χάνομαι, σε γκρέμνες πάω.
Σε ποθώ. Μου λείπεις.
Όταν σε είχα δεν ήξερα πόσο σ' αγαπάω.
🍃
Copyright © Μανώλης Α. Κατσούλης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Egon Schiele (1922)
