Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Όταν το μαζί πληγώνει * Δίχως ένα αντίο * Κλουαζονέ * Οι Ελληνίδες: Η υποδόρια επανάσταση * Οι μοίρες της αστροφεγγιάς, Οικογένεια Πελτιέ, Η κατάρα, Ροζ, Ανθοπωλείον ο Έρως * Το δάσος των ψυχών * Ρε μπαγάσα * Σε είδα * Μέθεξη * Άννα * Ο καπετάνιος τση Ζάκυθος * Το κορίτσι της Σελήνης * Οι τρεις πίνακες ** Ποίηση: Δεύτερη φωνή Ι * Εν αρχή ην ο έρως ** Διηγήματα: Ταρτάν το άλογο, Θεατές και δράστες και Η αγωνία του μέτρου * Στερνό μελάνι * Τέσσερις συλλογές διηγημάτων από τις εκδόσεις Βακχικόν * Ένα πιο σκοτεινό φως * Η οργή του Θεού και άλλες ιστορίες ** Διάφορα άλλα: Οι πουτ@νες κι εγώ * Πέντε βιβλία από τις εκδόσεις Ελκυστής ** Μουσικό άλμπουμ: Worthless Treasures

Μονοκοντυλιά προς την οδό

Μονοκοντυλιά προς την οδό, Σεμέλης Ελένης Καμτσίκη

Η διαχειριστική προσέγγιση της Σεμέλης Ελένης Καμτσίκη στη συλλογή της Μονοκοντυλιά προς την οδό, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν, αντικατοπτρίζει αυτό που φαντάζομαι όταν σκέφτομαι έναν ταραγμένο νου ποιητή, ένα ταραγμένο πνεύμα που διακατέχεται από ένα ξέσπασμα οίστρου δημιουργίας που πηγάζει από μέσα και ορμητικά αναζητεί να εκτεθεί στο φως.

Έτσι λοιπόν, με πείθει χαρισματικά για την πηγαία έκφραση, για την άφιλτρη γλώσσα αλλά και για τις ψυχικές μεταπτώσεις, που φέρει η γράφουσα, δηλαδή εκείνη που επιλέγει αυτόν τον δρόμο εξωτερίκευσης όσων την απασχολούν.
Σας βαριέμαι, αγαπητοί μου.
Είστε κουνούπια κι εγώ αίμα
Πώς εξηγείς αυτόν τον στίχο; Θέτω ένα ερώτημα στον εαυτό μου· ένα από τα πολλά που του βάζω κάθε φορά που αναμετριέμαι με το πληκτρολόγιο και δυσκολεύομαι να καταλήξω, να πάρω μια απόφαση. Οπωσδήποτε, ο απλός τρόπος να περιγράψεις την ποίηση της κυρίας Καμτσίκη είναι ως ελευθερόστιχα με πεζοποιητική διάθεση λόγω των μεγάλων στίχων που χρησιμοποιεί αλλά αυτός ο τρόπος δεν προσφέρει τον απόηχό των έργων της. Θα ήθελα να προσπεράσω τέτοιες γενικότητες και να αναφερθώ σε κάτι πιο συγκεκριμένο και τότε πέφτω επάνω στη λέξη υπερρεαλισμός (σ. 61). Η ίδια βέβαια απαντά σε αυτόν τον χαρακτήρα με ένα ξεκάθαρο εγώ ρεαλισμό γράφω όμως εμένα με περιτριγυρίζουν άλλοι προσδιορισμοί. Τι θα έλεγε άραγε η δημιουργός για μια εξπρεσιονιστική σουρεαλίζουσα μουσική χροιά;

Γιατί μουσική; Μα επειδή έχει τοποθετήσει παύσεις (τελεία, σιωπή κ.ο.κ.) ανάμεσα στις περιόδους έκφρασης και ρυθμίζει τον χρόνο της κάθε εικόνας/φράσης/περιγραφής κ.ο.κ. Δεν αφήνει τον αναγνώστη να βιαστεί, να προσπεράσει γρήγορα. Δομεί με τέτοιο τρόπο ώστε τα γραφόμενα να απλωθούν, να καταλάβουν τον χώρο που τους αναλογεί ή πρέπει και επιβάλει μια άργητα στον αναγνώστη που δεν μπορεί να «τρέξει» περισσότερο από όσο χρειάζεται. Όσο επιβάλλεται να ξεχωρίσει ευδιάκριτα τα νοήματα, τόσο η ποιήτρια ορθώνει διαχωριστικά. Έτσι, ο χειμαρρώδης λόγος, που διαισθάνομαι πως πηγάζει κατευθείαν από μέσα, κόβεται στα σημεία, η ροή αποκτά παύσεις-διαστήματα κι εκείνη, έχοντας τον απόλυτο έλεγχο, ορίζει τον ρυθμό ως μαέστρος.
Στ' αλήθεια, οι λέξεις είναι εξαιρετικά λίγες για να περιγράψουν κάποιο ολοκληρωτικό νόημα / ή απλά οι άνθρωποι είναι τεμπέληδες και τα ρίχνουν στις δημιουργίες τους.
Είναι αιχμηρή γιατί δεν θέλει να στρογγυλοποιήσει τίποτα, καυστική, ωμή κι απότομη –για τον ίδιο λόγο– και πολύ γενναία. Χαρακτηριστικό τους ύφους της είναι το πώς αντιστρέφει την αρνητική δράση σε κάτι εντυπωσιακό και θετικό.
Θα βάλω φωτιά και θα με κάψω,
όχι για να πεθάνω,
για να γίνω πυροτέχνημα.
Αυτό ωστόσο, δεν σημαίνει πως βαίνει προς την ωραιοποίηση. Καθόλου. Αποτυπώνει με στωικότητα ό,τι συμβαίνει ή αισθάνεται. Και με ξεκάθαρο τρόπο.
βίασαν το σώμα μου

βίασαν την
ψυχή μου.

Το μυαλό μου με γαμάει.
Συλλέγοντας, κείμενο κείμενο, στοιχεία για να «σχεδιάζω» το προφίλ της διακρίνω μια μοναχική και καταθλιπτική φύση, που μπορεί να φτάσει ως την αυτοκαταστροφή. Μια γυναίκα που ωθείται από τις σκέψεις της: Δεν ξέρω τί μπορεί να μου κάνει το μυαλό μου τα βράδια. / Συνήθως με βιάζει. [...] γρατζουνιέμαι μόνη μου, αποδέχεται ως προς τη μεταφορική έννοια. Όσο εκείνη δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια –επιπλέον και για να τραβήξει την προσοχή– τόσο αφήνει τη δημιουργικότητά της να πάρει τα ηνία. Και τότε γράφει, όχι όμως κεκαλυμμένα ή προσποιητικά. Γράφει αφήνοντας μια αφοπλιστική αλήθεια πίσω της, δείχνει βιωματική και είναι σίγουρα πολύ ανοιχτή. Επιχειρεί το άνοιγμα σε μια ρέουσα γλώσσα που ομοιάζει με αυτόματη. Άρα και αυθεντική.
Συχνά ήθελα να τραβάω την προσοχή
[...]
Χρειάζομαι αγάπη
ή
μια σφαίρα στο κεφάλι;
Αναλογίζομαι πως αν δεν γράφει για να σωθεί τότε σίγουρα γράφει για να σώσει. Σίγουρα ξεσπάει γράφοντας και ίσως να απελευθερώνεται.
Μου είπανε ότι εξαρτιέμαι από ανθρώπους. / Έσφαξα όλους τους ανθρώπους για να ξεκινήσω απεξάρτηση.

Βλέπω στον θάνατό μου έναν
παράδεισο που δεν έζησα στη γη.

Μη φοβάσαι τη βροχή, Σεμέλη, είναι απλά νερό·
Μη φοβάσαι τον θάνατο, Σεμέλη, είναι απλά ύπνος.
Η Σεμέλη Ελένη Καμπτσίκη έχει μια μοναδικότητα αλλά και μια αφοπλιστικότητα ως πένα. Η συλλογή της μου προκαλεί την εικόνα ενός σπινθιροβόλου μυαλού που δεν χωράει, δεν μπορεί να σταθεί πουθενά και που αναβλύζει ατόφιες σκέψεις ενώ είναι γεμάτο με δημιουργική φαντασία.
Το μέλλον είναι σαν τώρα απλά λίγο πιο μετά.
Εννοείται πως προτείνεται (αν όχι επιβάλλεται). Δώστε της χώρο και θα σας ανταμείψει.
Ουρλιάζουνε οι χαλαρές παράνοιες;


ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Νόστος, Εν ονόματι της μούσας Ερατώς, Διόρθωση Ημαρτημένων, Η χρυσή κληρονόμος και ΦρουτίνοWorthless Treasures, Temple Music΄Σε είδα, Ιωάννη ΜαρίνουΗ οργή του Θεού και άλλες ιστορίες, Ιωάννας ΣερίφηΈνα πιο σκοτεινό φως, Μαρίας ΣυλαϊδήΟ καπετάνιος τση ΖάκυθοςΔίχως ένα αντίο, Γωγώς Ψαχούλια
Ρε μπαγάσα, Θεόδωρου ΟρφανίδηΤέσσερις συλλογές διηγημάτων από τις εκδόσεις ΒακχικόνΟι τρεις πίνακες, Βαΐας ΠαπουτσήΤο κορίτσι της Σελήνης, Μαργαρίτας ΔρόσουΚλουαζονέ, Λίνας ΒαλετοπούλουΤο δάσος των ψυχών, Ιωάννη ΜαρίνουΟι πουτ@νες κι εγώ, Γιάννη Ράμνου
Μέθεξη, Μαρίας ΠορταράκηΟι Ελληνίδες: Η υποδόρια επανάσταση, Χρύσας ΜαρδάκηΡοζ, Ανθοπωλείον ο Έρως, Οικογένεια Πελτιέ, Οι μοίρες της αστροφεγγιάς, Η κατάραΣτερνό μελάνι, Άγγελου Αναγνωστόπουλου
Εν αρχή ην ο έρως, Ευαγγελίας ΤσακίρογλουΆννα, Μαρίας ΚέιτζΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη