Εμανουέλ Νταρλέ
Δεύτερη χρονιά
Μια τρανς εξομολογείται
Βραβευμένος μονόλογος για την αποδοχή της διαφορετικότητας
Μετά την επιτυχία του μονόλογου Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ, σε ένα μπιστρό στην καρδιά του Παγκρατίου, ο Φαίδων Καστρής δίνει νέο ραντεβού με το κοινό από τις 3 Οκτωβρίου 2023 και κάθε Τρίτη στον ζεστό χώρο του Show What?.
Ήταν πέρσι, δέκα χρόνια μετά την πρώτη συνάντηση του με τη Μαρί Πιέρ και τον πατέρα Αντρέ, όταν ο Φαίδων Καστρής αποφάσισε να επιστρέψει με μια νέα διαδρομή για Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ του Εμανουέλ Νταρλέ. Μια συνάντηση που για τον ηθοποιό ήταν και παραμένει σταθμός της θεατρικής του διαδρομής, μνήμη και παρόν αγάπης και τώρα ξαναζωντάνεψε, σε μια νέα παράσταση.
Η αποδοχή κριτικών και κοινού ήταν για τον Φαίδων Καστρή μονόδρομος! Η διαδρομή της Μαρί Πιέρ θα συνεχιστεί και αυτή τη θεατρική σεζόν στον ίδιο χώρο, αλλά και σε περιοδεία ανά την επικράτεια.
Η υπόθεση του έργου περιστρέφεται γύρω από τη Μαρί Πιέρ που είχε χρόνια να εμφανιστεί στη γειτονιά της παιδικής της ηλικίας. Το πατρικό της σπίτι το εγκατέλειψε τότε που αποφάσισε να γίνει «αυτή καθεαυτή» και να απομακρυνθεί από το περιβάλλον που την ήξερε ως Ζαν Πιέρ. Αλλά εδώ και λίγους μήνες η μητέρα της πέθανε, ο ηλικιωμένος πατέρας της, κύριος Αντρέ έμεινε μόνος κι η Μαρί Πιέρ θεωρεί υποχρέωση της να τον φροντίζει.
Αποφασίζει λοιπόν πως κάθε Τρίτη πρέπει να επιστρέφει στο πατρικό της. Φτάνει πρωί με το πρώτο τρένο και αμέσως στρώνεται στη δουλειά. Καθαρίζει το σπίτι, πλένει και σιδερώνει τα ρούχα και συνοδεύει τον πατέρα της στο σούπερ-μάρκετ της γειτονιάς για να κάνουν μαζί τα ψώνια της εβδομάδας. Ήδη, μέσα στο σπίτι η συνύπαρξη είναι δύσκολη, στον δρόμο γίνεται ακόμη δυσκολότερη και κορυφώνεται στο χώρο του σούπερ-μάρκετ. Εκεί η Μαρί Πιέρ «αυτή καθεαυτή» συγκεντρώνει κάθε «Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ» όλα τα βλέμματα, καθώς η παρουσία της, μια εισβολή της διαφορετικότητας στην πεζή καθημερινότητα των γύρω της, λειτουργεί σαν «τερατικό» αξιοθέατο.
Το έργο του Εμανουέλ Νταρλέ Le Mardi à Monoprix («Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ»), κέρδισε το Α' Βραβείο στο Φεστιβάλ Fringe του Εδιμβούργου το 2011, το βραβείο Herald Archangel Award και ήταν υποψήφιο δύο φορές στα Βραβεία Molière του Εθνικού Θεάτρου της Γαλλίας (2010, 2011). To «Le Mardi à Monoprix» γνώρισε τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία στο Παρίσι με ερμηνευτή τον Ζαν Κλoντ Ντρέιφους στο ρόλο της Marie Pierre (υποψήφιο για βραβείο Molière) και το Ηνωμένο Βασίλειο με τίτλο «Tuesdays at Tescos» και τον Σάιμον Κάλοου στο ρόλο της Pauline. Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε το 2011-2012 στο «Από Μηχανής Θέατρο» με τον Φαίδωνα Καστρή, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα και τιμήθηκε με: Το «Βραβείο Ερμηνείας Κοινού 2011» της Athens Voice, το «Βραβείο Ερμηνείας, Σκηνοθεσίας, Σκηνικού στα πρώτα Gay Awards 2012 και 5 υποψηφιότητες Βραβείων Κοινού Αθηνοράματος 2012 (παράσταση, ερμηνεία, σκηνοθεσία, μουσική, κοστούμι).
Συντελεστές:
Μετάφραση: Μήνα Πατεράκη-Γαρέφη
Σκηνοθετική επιμέλεια: Φαίδων Καστρής
Φωτισμοί - Φωτογραφίες Παράστασης: Σπύρος Τσακίρης
Ψιμυθίωση: Ήρα Σ. Μαγαλιού
Παραγωγή: Show What?
Διεύθυνση Παραγωγής: Ντορίτα Λουκίσσα
Στην παράσταση ακούγεται το τραγούδι του Cyril Mokaiesh «Va savoir»
Ερμηνεύει ο Φαίδων Καστρής
Στο Show What?, Πλ. Μεσολογγίου 6, Αθήνα, 2107295401, 6932108270 από την Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2023 και κάθε Τρίτη στις 21:15
Διάρκεια: 70'
Αρχές Δεκεμβρίου και συγκεκριμένα την Παρασκευή 1η και το Σάββατο 2 του μήνα στις 21.00 θα ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη στο Θέατρο Sureal [Sureal: Xριστοπούλου 12 (ανάμεσα Ιασωνίδου και Φιλίππου), 6973560432]ενώ στο τέλος του χρόνου στις 29 και 30 Δεκεμβρίου 2023 θα βρεθεί στο Frida Bar n’ Stage στην Πάτρα.
Σημείωμα του συγγραφέα Εμανουέλ Νταρλέ:
Κάνω συχνά τα ψώνια μου στο κέντρο της πόλης εδώ, στη Ναρβόνη της Γαλλίας. Στο αντίστοιχο Μονοπρί εδώ. Είναι πολύ κοντά, και είναι βολικό. Επίσης, είναι λιγότερο κρύο και απρόσωπο από τα υπέρ-σούπερ-μάρκετ της περιφέρειας. Εδώ μπορεί κανείς να συναντήσει, να δει, να ακούσει, κάθε λογής άνθρωπο. Μια μέρα, Τρίτη πρέπει να ήταν, είδα μπροστά μου να περιμένει στην ουρά για το ταμείο, ένα πολύ περίεργο ζευγάρι. Ένα ζευγάρι ανάρμοστο. Ήταν ένας μικρούλης κύριος, προχωρημένης ηλικίας, ένας κύριος από τα μέρη μας σίγουρα, μαζί με μια μεγαλόσωμη γυναίκα, αρκετά όμορφη αλλά... είχε μια ομορφιά παράξενη, μπορούσες να τη διακρίνεις από μακριά. Υπερβολικά μακιγιαρισμένη, υπερβολικά διακριτή, όλα της υπερβολικά. Υπερβολικά προσεγμένη, στην παραμικρή λεπτομέρεια. Όλοι τους κοίταζαν, όλοι. Όλα τα βλέμματα, ναι, επάνω της. Μια παράξενη ομορφιά, πολύ ανδροπρεπής. Μια τραβεστί, ή τρανσέξουαλ, να κάνει ήρεμη με τον μπαμπά της μικροψώνια στο Μονοπρί, με ψιθύρους να ακούγονται σε όλο τον χώρο. Προσπάθησα να φανταστώ τη ζωή, τις σκέψεις, τα λόγια, προσπάθησα να νιώσω πώς είναι να 'χεις όλα αυτά τα βλέμματα πάνω σου, πώς να είναι όλα αυτά τα μάτια επάνω σ' εκείνη τη γυναίκα και τον πατέρα της. Τι να σκέφτεται ο καθένας τους. Αν μιλούν μεταξύ τους. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε η επιθυμία να γράψω επιτόπου. Μια μέρα, συνηθισμένη και κανονική, μια τέτοια μέρα της ζωής ενός πατέρα και του γιου του/της κόρης του. Μικρές καθημερινές συνήθειες. Αυτά που λέγονται, και αυτά που μένουν στη σιωπή. Αυτό που γίνεται αποδεκτό, και αυτό που μένει μια πληγή. Αυτό που ήταν πριν και αυτό που είναι τώρα.
