Το βιβλίο «Έρωτας δίχως γέφυρα» της Πηνελόπης Τσιάλα πραγματεύεται μια παράδοξη σχέση μίσους και αγάπης. Του κρεοπώλη Κωνσταντή και της ακτιβίστριας και βίγκαν (άτομο αποκλειστικά χορτοφαγικής διατροφής), Χριστίνας. Και είναι αλήθεια, πως πριν ξεκινήσω να περιηγούμαι στις σελίδες του, δεν είχε ξανατύχει να διαβάσω κάτι παρόμοιας θεματολογίας.
Από τη μία έχουμε τον Κωνσταντή. Ο οποίος κληρονόμησε το μαγαζί από τον αείμνηστο πατέρα του. Όπως κι εκείνος το είχε πάρει από τον δικό του. Ήταν παθιασμένος μ' αυτή τη δουλειά. Πουλούσε τα καλύτερα κρέατα στους πελάτες του, όντας συνεχώς ευγενικός και φιλικός. Επίσης, φρόντιζε να τους δίνει και διάφορες συμβουλές για το ψήσιμο. Κάνοντάς τον σιγά σιγά τον πιο δημοφιλή χασάπη στο Νέο Ψυχικό.
Κι από την άλλη, είναι η Χριστίνα. Για την οποία πληροφορούμαστε ότι ανέπτυξε σχετικά νωρίς την τάση να μην τρώει οτιδήποτε προερχόταν από ζώα. Κι όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην σελίδα 17: «Τη μεγαλύτερη χαρά όμως την έπαιρνε από το ότι κανένας δεν είχε πονέσει, σκοτωθεί, βασανιστεί, υποφέρει ή ουρλιάξει για να απολαμβάνει εκείνη τις λιχουδιές της.». Έτσι, «κρέας [...] δε ξανάφαγε. [...] Έκοψε και το ψάρι και τα θαλασσινά. [...] Έκοψε και τα γαλακτομικά και τα αβγά και το μέλι» (σ. 24)
Με βάση τα παραπάνω, είναι μοιραίο να κάνει παρέα με άτομα που είχαν κοινά ενδιαφέροντα. Βρισκόμενη σύντομα να αποκτά μια ισχυρή φιλία με τη Σία. Η συγκεκριμένη μάλιστα «ποτέ δεν είχε φάει τίποτε ζωικό. Ήταν φανατικοί βίγκαν οι γονείς της και τη μεγάλωσαν έτσι». (σ.26)
Αντίστοιχα, το αποκούμπι του Κωνσταντή, είναι ο έμπιστος φίλος του Θανάσης. Με τον οποίο ήταν μαζί από τα μαθητικά του χρόνια.
Επιστρέφοντας στις δράσεις της Χριστίνας και της Σίας, σύντομα γίνονται μέλη σε μία βίγκαν οργάνωση. Την «Human, pig and dog are the same». Για συντομία την ονόμαζαν HPD και μια από τις δράσεις της ήταν η εξής: Να διαμαρτύρονται έξω από κρεοπωλεία, με συνθήματα και βίντεο από σφαγεία.
Γεγονός είναι πως τελικά η Χριστίνα κατάφερε σύντομα να γίνει αρχηγός της HPD. Και με βάση όλα τα παραπάνω στοιχεία, πιστεύω πως μαντεύετε με ποιο τρόπο συναντιούνται οι ήρωές μας. Κι όπως είναι φυσιολογικό, η σύγκρουσή τους είναι σφοδρή. Εκτοξεύοντας η κάθε πλευρά τα δικά της επιχειρήματα για το σωστό και το λάθος. Το ηθικό και το ανήθικο.
Κι εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα. Άραγε αυτό το μίσος μπορεί να μεταστραφεί σε αγάπη; Κι αν ναι, πώς θα το διαχειριστούν οι πρωταγωνιστές μας; Μήπως το απόλυτο κλειδί είναι η λογική και η ενσυναίσθηση;
Έτσι, όταν η καρδιά αρχίσει να χτυπά σ' εκείνον τον γνώριμο ρυθμό, τότε όλα βρίσκουν αυθόρμητα τον δρόμο τους. Δίχως όμως αυτό να σημαίνει πως δεν τους βάζουν εμπόδια τα αμέτρητα «πρέπει» και «μη». Κι ασχέτως εάν κάποιες φορές ο κοινός σκοπός μεταμορφώνει τα προβλήματα που έχεις ν' αντιμετωπίσεις, σε ευκολότερα απ' ό,τι είναι στην πραγματικότητα.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει πάντα στην πραγματική ζωή, η αγάπη μπορεί κάλλιστα να διαλυθεί από πολλούς παράγοντες. Όπως, εξαιτίας των δολοπλόκων σχεδίων που καταστρώνουν τρίτοι. Ή ακόμη, κι από τα ενδόμυχα, πραγματικά «θέλω», των δύο ερωτευμένων.
Επικεντρώνοντας τώρα στη δομή της πλοκής, πιστεύω ότι θα τραβήξει σαφώς το ενδιαφέρον όσων προτιμούν ιστορίες με έρωτες οι οποίοι ξεκινούν από αντίπαλα στρατόπεδα. Δηλαδή, φαινομενικά αταίριαστους χαρακτήρες. Οι οποίοι παραμένουν αμετακίνητοι και απόλυτοι ως προς τα πιστεύω τους.
Στα των περιγραφών και των διαλόγων, εντόπισα την τάση της συγγραφέως να χρησιμοποιεί φράσεις και στιγμές της ρεαλιστικής καθημερινότητάς μας. Π.χ. σημειώνοντας πως «Ο άντρας όμως είχε κόψει λάσπη». Ή κάνοντας χρήση ανάρμοστων χαρακτηρισμών. Όχι όμως για να εξευτελίσει η συγγραφέας κάποιους συνανθρώπους μας. Αλλά για να καταδείξει πόσο άδικο και προσβλητικό είναι όταν χρησιμοποιούμε εμείς οι ίδιοι, τέτοιους χαρακτηρισμούς. Αυτό τουλάχιστον το ηθικό δίδαγμα μου έδωσε να καταλάβω πως ήθελε να περάσει η δημιουργός.
Πριν κλείσουμε όμως με την περιήγηση στις σελίδες του βιβλίου, ελάτε να μοιραστούμε πρώτα κάποια βιογραφικά στοιχεία της συγγραφέως. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα των εκδόσεων Βακχικόν:
Η Πηνελόπη Τσιάλα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1998. Τελείωσε Φιλολογία-Γλωσσολογία και επίσης μιλάει αγγλικά. Ακόμη, ασχολείται με την υποκριτική, τη ζωγραφική και το τραγούδι. Η συγγραφή είναι η μεγάλη της αγάπη. Στα 21 της έκανε έκδοση την πρώτη της νουβέλα. Είχε τίτλο Αγγελική μορφή. Στα 24 της έκδωσε και το πρώτο της μυθιστόρημα, Οι τέσσερις κοντεσίνες. Ένα χρόνο μετά, γίνεται η έκδοση του δεύτερου μυθιστορήματός της, το Έρωτας δίχως γέφυρα.
Θα αναμένω φίλοι μου με χαρά και τις δικές σας εντυπώσεις για το συγκεκριμένο έργο.
Σας εύχομαι να έχετε πάντα όμορφα αναγνωστικά ταξίδια!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
