Η αλήθεια είναι πως αυτό που με έκανε να θέλω να διαβάσω αυτό το βιβλίο είναι το οπισθόφυλλο και δεν έκανα λάθος.
Από την αρχή με αιχμαλώτισε και μου δημιούργησε εικόνες. Κάθε σελίδα του είχε ένα «μάθημα» και μου δημιουργούσε πολλά ερωτήματα, πράγμα που βρίσκω απίστευτα διαδραστικό και δημιουργικό.
Η Λατόγια (πρωταγωνίστρια του βιβλίου) εξ αρχής σου βγάζει μια αποστασιοποιημένη γυναίκα αλλά στη συνέχεια καταλαβαίνεις πως είναι και γυναίκα με ευαισθησίες που αγάπησε πολύ κι αγαπήθηκε επίσης... μια γυναίκα που η ζωή της φέρθηκε σκληρά... μια γυναίκα που όπως λέει κι η ίδια «την κυνηγούσε ο θάνατος»!
Μέσα από το «Μετά» έμαθε να ζει κι ας νόμιζε στην αρχή πως ήταν απλά κάτι που την είχε στοιχειώσει. Μέσα από το «Μετά» έμαθε να είναι ευτυχισμένη, να ακούει, να σιωπά. Κι αυτή η σιωπή ήταν που της έδινε δύναμη και αυτός ο αέρας, που έμπαινε στα σώθηκα της, ήταν αυτός που μετέφερε την αγάπη όσων είχαν φύγει.. εκείνων που πήγαν στο φως.
Η Ισμπέλ, από την άλλη, που ήταν «υπεύθυνη» να καταγράψει τη ζωή της Λατόγια, σίγουρα δεν περίμενε πως θα εξελιχθεί έτσι όμορφα η μεταξύ τους σχέση. Πόνεσε πολύ με το «φευγιό» της Λατόγια και για να πω την αλήθεια κι εγώ έκλαψα όταν διάβασα πως είχε βρει το δικό της φως αλλά είχα καταλάβει πως το ταξίδι της θα ήταν όμορφο, όσο η δύναμη της ψυχής της.
Ένα βιβλίο που αξίζει κανείς να διαβάσει γιατί σίγουρα κερδίζει πολλά!
Αν πρέπει να δώσω μια βαθμολογία αυτή θα ήταν 10/10, χωρίς καμία υπερβολή, καθώς η Βάνα Βερούτη, σε αυτό το βιβλίο, έχει δώσει όλο της το είναι.
Το τελείωσα μέσα σε μία μέρα και ειλικρινά θα ήθελα να έχει κι άλλες σελίδες αλλά νομίζω πως η συγγραφέας ήξερε ακριβώς πως αυτό ήταν το τέλος...
Το τέλος;
Λάθος μου!
Το «Μετά»!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το μυθιστόρημα της Βάνας Βερούτη Μπάρντο: Ο κόσμος τού μετά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Η συνοδευτική φωτογραφία ανήκει στη συντάκτρια.
