Νεφέλης Πηγή
Δένεις το χέρι σου πάνω στο ποντίκι
παίρνεις την ηρωίνη και με μία σύριγγα τρυπάς στη σάρκα σου
και τότε είσαι ικανοποιημένος έχεις φτιάξει έναν κόσμο δικό σου
και δεν έχεις άδικο
Ίσως ο δικός σου κόσμος να είναι καλύτερος από το δικό μου
αλλά νέε μου εσύ που παίρνεις την ηρωίνη σκέψου πως κάποια μέρα θα πεθάνεις
Αγαπημένε μου έφυγες και με άφησες μόνη
και τώρα όπου και να γυρίσω τη ματιά μου βλέπω γραμμένο το όνομά σου
όπου και αν γυρίσω βλέπω ζωγραφισμένο το πρόσωπό σου
βλέπω τα δυο σου μάτια να με κοιτάνε παράπονο
τα δυο σου κατακόκκινα χείλη να θέλουν να μου μιλήσουν
Ω, Θεέ μου, τι δεν θα έδινα, και τη ζωή μου ακόμα, να σε έβλεπα ξανά
όχι ζωγραφισμένο στο πρόσωπο κάποιου άλλου
θέλω να σε δω μπροστά μου
να ξαναδώ τα δύο γαλάζια σαν τη θάλασσα μάτια σου
και αυτά τα κατακόκκινα χείλη και τότε θα ήμουν ευτυχισμένη.
🌺
Copyright © Νεφέλη Πηγή All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το έργο αποτελεί μέρος της συλλογής Τα εφηβικά
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο του Julien Pacaud (Portable Prison)
