Δεν ξέρω ειλικρινά τι πρέπει να θαυμάσω πρώτα. Τη συγγραφέα; Την ηθοποιό; Ή την σκηνοθέτη; Η Ηρώ Κισσανδράκη έγραψε μια ιστορία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και η φαντασία της όπλισε την πένα της να την εξιδανικεύσει. Το έργο, που η Ηρώ ονομάζει Λέμονγκρας, παρουσιάζει μια ιστορία από την Θεσσαλονίκη εν έτει 2002. Η συγγραφέας προσφέρει απλόχερα ένα νέο έργο που περιγράφει εξαιρετικά το πώς η αλήθεια, όσο και αν θαφτεί, εντέλει ξεπροβάλλει σε στιγμή που κάνεις δεν περιμένει.
Οι γονείς κρύβουν ένα τρομερό μυστικό από όλους και κυρίως από τα παιδιά τους. Μια αλήθεια που έχουν συμφωνήσει να μην αποκαλυφθεί ποτέ. Αυτό το μυστικό στοιχειώνει αυτούς τους δύο ανθρώπους και έχει δημιουργήσει δύο παιδιά που ποτέ δεν ένιωσαν ξέγνοιαστα αφού ζουν σε έναν στενό κλοιό με αμέτρητες υποχρεώσεις και καθόλου χαρά, λες κι έτσι δεν θα μάθουν ποτέ την αλήθεια, κρυμμένοι πίσω από μια καθημερινότητα δυσβάστακτη. Δύο γονείς που ασφυκτικά πιέζουν τα δύο παιδιά που έχουν γίνει δυστυχισμένα.
Όμως μια στιγμή θα χρειαστεί για να καταρρεύσουν όλα. Μια απλή επίσκεψη του Πέτρου σε ένα ανθοπωλείο για την αγορά ενός τριαντάφυλλου. Το παρελθόν συγκρούεται με το παρόν και αλλάζει τα δεδομένα για όλους.
Το εξαιρετικό κείμενο, που επιμελήθηκε και σκηνοθετικά η Ηρώ Κισσανδράκη, δεν άφησε κανένα περιθώριο από το να χαρακτηριστεί εξαιρετικό. Με ερμηνείες από τους ηθοποιούς to the point ανατρέπει ιδανικά την ιστορία πολύ γρήγορα και πολύ ουσιαστικά. Η ιστορία του Λέμονγκρας είναι μέσα από τη ζωή και μιλάει για την προσπάθεια της εκάστοτε οικογένειας να κρύψει την σκόνη κάτω από το χαλί μένοντας προσηλωμένη σε μια νοοτροπία που δεν έχει καμία διάθεση για αποκαλύψεις για αλήθειες.
Μπορούμε όλοι μας να δούμε καθαρά τα δικά μας μυστικά, τα πράγματα που επιλέξαμε να τα ξεχάσουμε, τα φαντάσματα που παραμένουν ζωντανά διότι αυτό επιλέξαμε. Και η αλήθεια δεν βγαίνει από κανένα στόμα, κρύβεται καλά, αλλά όταν εντέλει ξεμυτήσει δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο και η νέα πραγματικότητα θα καταστρέψει όλη την υποκρισία μέσα σε μια στιγμή.
Το θέατρο 104 είναι ένας χώρος πολύ φιλόξενος σε νέους συγγραφείς που γράφουν την νεοελληνική μας ιστορία κομμάτι κομμάτι.
Εξαιρετικό.
Ευχαριστώ την Ηρώ Κισσανδράκη που μου έδωσε τη δυνατότητα, με τις προσκλήσεις της, να παρακολουθήσω αυτή της την προσπάθεια και να της ευχηθώ να γράψει κι άλλα έργα με το πάθος που την διακρίνει και την ξεχωρίζει. Είναι μια νέα δημιουργός που έχει ακόμα να δώσει πολλά.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
