Ποιο είναι το νόημα της ζωής;
Πού μπορει να φτάσει ένας άνθρωπος για να υπερπιστεί τα πιστεύω του;
Ποια είναι τα άκρα και ποιος τα θέτει;
Σε μια έντονη πίεση διαμορφώνεται η ηθική ή παραμένει αναλλοίωτη;
Η πίστη, η αμφιβολία αυτής και η σύγκρουση τριών ανθρώπων με διαφορετικά ζητούμενα. Δεν είναι για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο· άλλωστε ο καθένας από εμάς θα το ερμηνεύσει διαφορετικά. Όλοι μας επιλέγουμε με γνώμονα το τι μας πάει περισσότερο, με την ερμηνεία του δικού μας σωστού ή λάθους που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα βιώματά μας που μας έχουν διαμορφώσει.
Ο Ανδρέας Κεντζός παρουσιάζει το νέο του έργο στον φιλόξενο χώρο του θεάτρου 104 με έναν έμπειρο σκηνοθέτη, τον Δημήτρη Γεωργαλά, που προσθέτει ό,τι χρειάζεται για να φτιαχτεί μια παράσταση σωστά. Η επιλογή των τριών ηθοποιών, που πρωταγωνιστούν στο έργο, δεν μπορεί να είναι τυχαία. Η Έλενα Τυρέα, η Δήμητρα Σύρου και ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος προσφέρουν μια πολύ δεμένη παράσταση με βαθιούς στοχασμούς και με πολύ καλές ερμηνείες.
Η ιστορία ξεκινά σε ένα μπαράκι, σε μια γειτονιά της Αθήνας, από δύο κοπέλες, που γρήγορα δείχνουν ότι ταιριάζουν, ενώ στο κέντρο της πόλης, για μια ακόμα φορά, μαίνεται η σύγκρουση των αναρχικών με την αστυνομία. Η Ράνια θα προσκαλέσει για ένα τελευταίο ποτό στο σπίτι της την Μαρία, που δέχεται ευχαρίστως, και όλα κυλούν ήρεμα μέχρι που θα έρθει στο σπίτι ο σύζυγος της Ράνιας Γιάννης, ανθυπαστυνόμος σε ειδική ομάδα καταστολής, και τα πράγματα αλλάζουν στην ατμόσφαιρα. Η σύγκρουση θα είναι σφοδρή και για τους τρεις ανθρώπους που δεν αναζητούν αλήθειες αλλά να επιβληθούν στους άλλους. Και τίθεται το θέμα της πίστης και της απιστίας κι εκεί θα δοκιμαστεί η ηθική του καθενός.
Πολύ έντονοι διάλογοι και ένα απόλυτα συγκρουσιακό περιβάλλον που δεν θα προσφέρει στους ίδιους λύσεις αλλά θα προβληματίσει το κοινό που το παρακολουθεί.
Μια καταπληκτική, για ακόμα μια φορά, Ελένη Τυρέα, που συγκλονίζει με την υπέροχη ερμηνεία της που είναι γεμάτη πάθος και ένταση. Κάθε φορά που την βλέπω νομίζω ότι προσθέτει κάτι παραπάνω στην ερμηνεία της σε κάθε έναν από τους τόσο διαφορετικούς ρόλους.
Πολύ καλός ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος στον ρόλο του αστυνόμου αλλά και η ιδιαίτερη Δήμητρα Σύρου προσφέροντας απλόχερα μια εξαιρετική παράσταση.
Το τέλος δίνει αρκετά συμπεράσματα όπως ότι η σύγκρουση για θέματα πίστης δεν οδηγεί πουθενά και ότι η ηθική, που γίνεται πλαστελίνη όταν υπάρχει απειλή, ξεχωρίζει τους πραγματικούς πιστούς και άπιστους.
Εξαιρετική η κινησιολογία των ηθοποιών στο φινάλε.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
