Η ιστορία του Γιώργου, του σημερινού μας ήρωα, αν και ξεκινά στη σκιά του Ολύμπου, δεν είναι απάνεμη, δεν είναι προφυλαγμένη. Κυοφορεί πόνο, δάκρυα, αγώνα, μα και ανεμελιά, πείσμα, αγάπη και δύναμη.
Ο Γιώργος έζησε τα παιδικά του χρόνια στον Όλυμπο και δη στην Ελασσόνα κάτω από την σκέπη του παππού και της Μάνας. Έζησε όμορφα παρά το γεγονός ότι οι γονείς του μετανάστευσαν στη Γερμανία. Πλάι στους παππούδες δεν ένιωσε ποτέ του έλλειψη. Απρόσμενα, θα αφήσει πίσω του την Ελλάδα, θα ταξιδέψει στη Γερμανία και οι σταθμοί της ζωής του δεν σταματούν εδώ.
Ο Γιώργος, κάνοντας χώρο στις βαλίτσες του θα ξεδιπλώσει τις αναμνήσεις του όσο κι αν πονούν και θα μας πάρει μαζί του σε αυτό το ταξίδι του χρόνου, ένα ταξίδι ξέχειλο συναισθηματική φόρτιση και μαθήματα ζωής.
Είναι μεγάλο πράγμα να έχει ρίζες ο άνθρωπος, να ξέρει από πού έρχεται και πού πάει.
Η αεικίνητη, λαλίστατη Μάνα με τις πλεξούδες της που τόσο αγαπούσε ο Γιώργος, ο σοβαρός, μετρημένος μελαχρινός παππούς με το χαρακτηριστικό μουστάκι του και καταγωγή από την Άρτα, ο ξεριζωμός και η δημιουργία μιας νέας πατρίδας για τους κατατρεγμένους, το παιχνίδι με τις γκαζές και η εμπειρία του Γιώργου με τον κόσμο των λαχείων, θα ανοίξουν τη σημερινή αυλαία και θα μας καλωσορίσουν σε ένα οδοιπορικό εμπειριών και συναισθημάτων.
Η ζωή του αλλάζει άρδην και σειρά έχει η πρώτη μέρα στο γερμανικό σχολείο, η ευτυχία και το ψυχικό τραύμα για τις νάιλον κάλτσες, το ελληνικό σινεμά κάθε Κυριακή πρωί, μια 17χρονη Γερμανιδούλα, που θα αποτελέσει την πρώτη του μεγάλη αγάπη, και ένα απρόσμενο γεγονός το οποίο ξεσπά μέσα σε μια νύχτα και ανατρέπει τις ισορροπίες.
Πόσο εύκολα μπορούν να αλλάξουν όλα...
Αρκεί μια στιγμή και το σκηνικό της ζωής μεταμορφώνεται τόσο που κανείς πριν δεν ήταν σε θέση να προβλέψει.
Θα διαβάσουμε για ένα λυτρωτικό κλάμα χωρίς σταματημό, για μια φιλοξενία μακριά από το σπίτι του, για το ταξίδι στην Καππαδοκία, για τα χείλη που μοσχοβολούν κανέλα και γαρίφαλο αλλά και για το σημείωμα με μονάχα μια λέξη· UZGUNUM.
Τελικά κάνει κύκλους η ζωή;
Μας ταξιδεύει και ξανά μας γυρίζει στην αφετηρία μας;
Κανείς δεν ξέρει να πει με σιγουριά. Το σίγουρο είναι ότι ο Γιώργος, θα αναζητήσει το λιμάνι του στα πάτρια και αγαπημένα εδάφη, αναζητώντας τη νηνεμία πρώτα απ' όλα της ψυχής του στη φιλόξενη αγκαλιά της Μάνας.
Νέος πια με πολλές ευθύνες στις πλάτες του. Το αίμα του βράζει. Κάνει όνειρα μα δεν μπορεί εύκολα να τα πραγματοποιήσει. Ποιος ασχολείται με το σχολείο όταν η ανάγκη επιβίωσης πιέζει;
Τα μεροκάματα στην οικοδομή, ένα ημιυπόγειο διαμέρισμα στην Ιπποκράτους, μια νέα πόρτα που ανοίγει και περιέχει πιο ανθρώπινες συνθήκες από εκείνη που μόλις έκλεισε, η αγάπη του για την αρχιτεκτονική και ένας ακόμα φιλότιμος άνθρωπος έτοιμος να αναμοχλευτεί με τη ζωή του Γιώργου, κρατούν γερά τη σκυτάλη και τρέχουν ανάμεσα στις λέξεις της ιστορίας οδηγώντας τον αναγνώστη όλο και πιο κοντά στους τίτλους τέλους.
Η ιστορία εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς. Αλλάζει πρόσημο, μεταβάλλεται και διαρκώς ομορφαίνει. Μια αυθόρμητη πρόσκληση για τις γιορτές των Χριστουγέννων, ο λύση του ξενώνα ως σανίδα σωτηρίας, ο Μένιος και η νέα αλλαγή πλεύσης απρόσμενα και καταλυτικά, μια κόκκινη Άλφα Ρομέο Τζουλιέτα και ένα 10ήμερο ταξίδι στα Εμιράτα, εναποθέτουν ένα χαμόγελο αισιοδοξίας στα πρόσωπα των ηρώων αλλά και των αναγνωστών λίγο πριν πέσει η αυλαία.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Γιώργου Καραναστάση, ένα σύντομο βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Ζωή. Στιγμές είναι η ζωή. Ένας μεγάλος διαρκής πόνος, με μερικά διαλείμματα χαράς.
Η ζωή του Γιώργου περικλείει πολλά. Είναι ένας νέος που πασχίζει, που αγωνίζεται με γνώμονα το δίκαιο και την αγάπη. Δειλά δειλά αρχίζει να κάνει όνειρα, να ελπίζει και εκείνα παίρνουν σάρκα και οστά. Κάτι από τη ζωή του λείπει, μα δεν αφήνει αυτό το κομμάτι να τον επηρεάσει. Είναι άλλα εκείνα που μπορούν να καλύψουν το κενό, ίσως και όχι.
Επέλεξα να αφήσω στα άδυτα της ιστορίας αρκετά κομβικά πρόσωπα. Η Φατμά, η Αϊσέ, ο Ασλάν, η Ντενίζ, η Μπριγκίτε. Όλα τους συνδέονται με τον Γιώργο, μα θεωρώ χρέος μου να προστατέψω την ιστορία και να αφήσω σε εσάς τους αναγνώστες τη χαρά να ανακαλύψετε τη βαθιά σύνδεσή τους μαζί του. Είναι άνθρωποι που ποτέ δεν ξεχάστηκαν, άνθρωποι που έζησαν πλάι του και άλλοι που εξακολουθούν να κατακλύζουν την καθημερινότητά του. Ο Γιώργος είναι μια φυσιογνωμία ικανή, εργατική, δίκαιη και σκληραγωγημένη από την ίδια τη ζωή.
Ξέρει να αγαπά, ξέρει να μοιράζεται, ξέρει να προσφέρει, ξέρει να υπομένει. Πέρασε πολλά, μέστωσε, διδάχτηκε, πόνεσε και πάσχισε να κλείσει τις πληγές του. Ποτέ δεν ξέχασε τη σκιά του Ολύμπου, συνεχίζει ακάθεκτος και ίσως –λέω ίσως– κάποια στιγμή επουλώσει όλα εκείνα τα σημεία της ψυχής του που ακόμα αιμορραγούν.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πνοή.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
«Εγώ δεν θ' αγαπήσω ποτέ, παππού, θα είμαι ανίκητος», γύρισε και τον κοίταξε ο μικρός.«Θ' αγαπήσεις, αγόρι μου. Θ' αγαπήσεις. Ζωή χωρίς αγάπη είναι μισή. Θα ερωτευτείς και θα πονέσεις, θα πέσεις και θα σηκωθείς, γιατί είσαι δυνατός εσύ, έχεις μυαλό, έχεις ομοιάσει στον πάππο σου τον Δημοσθένη».Προφητικά ήταν τα λόγια του παππού του εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ. Μέσα σ' ένα τρένο πέρασε από μπροστά του όλη του η ζωή· πόνος, δυστυχία, απώλεια αλλά και αγάπη. Πολλή αγάπη. Και όλα αυτά μπαίνουν σε μια ζυγαριά και καθορίζουν όλη σου τη ζωή.Αυτή είναι η ιστορία του Γιώργου Καμπά, μια ιστορία που εξυμνεί τη δύναμη του ανθρώπου να ξεπερνά όλες τις δυσκολίες που του επιφυλάσσει η ζωή και να βγαίνει νικητής.
Ο Γιώργος Καραναστάσης γεννήθηκε στην Ελασσόνα το 1960. Είναι απόφοιτος της σχολής Μηχανικών Αεροσκαφών, ένα επάγγελμα που δεν άσκησε ποτέ γιατί από πολύ νωρίς τον κέρδισαν οι επιχειρήσεις. Από μικρός ασχολήθηκε με αρκετά αθλήματα: ορειβάτης για πολλά χρόνια, ενώ τα τελευταία είναι δρομέας, έχοντας λάβει μέρος σε αρκετούς αγώνες Μαραθωνίου αλλά και υπεραποστάσεων. Το μυθιστόρημα Στη σκιά του Ολύμπου είναι το πρώτο του βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
