Ευαγγελίας Αλιβιζάτου
Μα το παρελθόν είναι κομμάτι της ζωής!
Ναι και τι με αυτό;
Μα η ζωή είναι μικρή!
Οι φιλόσοφοι, και όλοι σπουδαίοι; Η ζωή είναι τόση, όση.
Η ζωή είναι ατελείωτη!
Εσύ πώς την βλέπεις;
Τι αισθάνεσαι;
Εγώ αδιαφορώ για το χρόνο!
Μη μου μιλάς για τα παλιά!
Λέω στο κεφάλι μου.
Ακούς;
Μην.
Αερικό νιώθω!
Να ανεμίζω τα φουλάρια μου και να φεύγουν ψηλά στον ουρανό, να τους κουνώ τα χέρια.
Γεμάτη η ντουλάπα μου,
όλα τα χρώματα, όλα τα σχέδια όλα μετάξι.
Και όταν φύγει ένα ψηλά στον ουρανό το αντικαθιστώ με άλλο.
Γιατί δεν πρέπει να δένεσαι κουτό!
Με τίποτα.
Υλικά είναι όλα!
Απλά αντικείμενα!
Δεν κλαίμε για ό,τι φεύγει, ή χάνουμε.
Γιορτή να κάνεις.
Μυαλό μου ακούς;
Όλα αντικαθιστώνται.
Και η καρδιά σου ακόμα αν τύχει και «χαλάσει» θα βρεθεί ο «γιατρός».
Ο χρόνος κάνει θαύματα!
Διώχνεις το φόβο, τη θλίψη,
το διαβολεμένο παρελθόν,
και ξεκινάς καινούργια διαδρομή.
Δεν τρώγεται κάθε μέρα ο πόνος, δεν καταπίνεται!
Θα απωθώ κάθε πληγή, να προχωρώ.
Τη χάρη δεν στη κάνω.
Αυτό στο αφιερώνω.
Όχι σε σένα βρε κουτέ!
Νόμιζες θα πονέσω!
Ζωή σε σένα εγώ μιλώ!
🍈
Copyright © Ευαγγελία Αλιβιζάτου All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Mihail Larionov [Κοκέτα της επαρχίας, 1907]