Νεφέλης Πηγή
αυτό που είναι μπροστά μου και αυτό που ίσως είναι πίσω·
μου αρέσουν τα χρώματα που αλλάζουν τα φύλλα που πέφτουν στο χώμα.
Το χώμα γίνεται κόκκινο, ο κόσμος όλος αλλάζει
Ο ήχος της ζωής μου με ακολουθεί
και η σκιά μου όμοια με κάτι απροσδιόριστο φεύγει μακριά.
Τα βήματά μου χάνονται στις φωνές των ανθρώπων
από ένα σημείο και μετά γίνονται πουλιά που διψούν για αίμα
για το δικό σου εφηβικό αίμα, για το δικό μου.
Θέλω να κοιτάξω στο άπειρο
να δω αυτό που με κυνηγά και παράλληλα με συναρπάζει.
Κάτι με ωθεί έξω από μένα, έξω από κάθε λογικό πλαίσιο
με γοητεύει όμως, με τραβάει σαν κάτι το απαγορευμένο.
Το μυαλό μου σκορπάει, η ζωή μου κρέμεται από μία σκουριασμένη αλυσίδα.
Η καρδιά μου αμπαρώνει, κάνεις πια δεν τη ρωτά για τίποτα.
Όλα θα σβήσουν, το φεγγάρι κι αυτό θα χαθεί.
🍈
Copyright © Νεφέλη Πηγή All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το ποιητικό περιέχεται στη συλλογή της Νεφέλης Πηγή Εφηβικά
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα της Βάσως Γεωργιάδου [έργο από την ατομική της έκθεση «Τα όνειρα που σου έδωσαν φτερά»]