Το 1992, δυο χρόνια μετά το The Godfather Part III, ο σκηνοθέτης Φράνσις Φορντ Κόπολα (The Godfather 1972, Apocalypse Now 1979) παρουσίασε την ταινία Dracula σε σενάριο του Τζέιμς Β. Χαρτ, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ. Πρωταγωνιστούν οι: Γκάρι Όλντμαν, Γουϊνόνα Ράιντερ, Άντονι Χόπκινς, Κιάνου Ριβς, Κάρι Έλγουις κ.α. Η ταινία κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και κέρδισε τρία Βραβεία Όσκαρ (Καλύτερος σχεδιασμός κοστουμιών, Καλύτερο μακιγιάζ και Καλύτερο μοντάζ ήχου).
Ο κόμης Δράκουλας εγκαταλείπει τη Ρουμανία και ταξιδεύει στο Λονδίνο για να σμίξει με την αδικοχαμένη αγαπημένη του Ελιζαμπέτα, η οποία πιστεύει πως ξαναζεί μέσα στο σώμα της Μίνας Μάρεϊ, αρραβωνιαστικιά του Τζόναθαν Χάρκερ. Όταν το βαμπίρ επιτίθεται στη φίλη της Μίνα, τη Λούσι Γουέστενρα, ο καθηγητής Άμπραχαμ Βαν Χέλσινγκ αντεπιτίθεται...
Ο Κόπολα κατάφερε να δημιουργήσει αλλόκοτη, γοτθική ατμόσφαιρα αφήνοντας τα εντυπωσιακά πλάνα, της αδαμάντινης σκηνοθεσίας του, να απογειώσουν την ταινία. Ωστόσο, αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν το όραμα του Κόπολα υπερβολικά δραματικό, με μελανό σημείο την ερμηνεία του Κιάνου Ριβς, εν αντιθέσει με αυτή του υπέροχου Γκάρι Όλντμαν, σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του. Για τον ρόλο του Δράκουλα είχαν ακουστεί ονόματα όπως: Γκάμπριελ Μπερν, Άντι Γκαρσία και Βίγκο Μόρτενσεν.
Για τη μουσική υπόκρουση, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, στράφηκε στον Πολωνό Βόιτσεχ Κίλαρ και όπως βροντοφωνάζει το αποτέλεσμα ήταν η σοφότερη επιλογή του. Ως σωστός επαγγελματίας, που σέβεται τους συνεργάτες του, ο σκηνοθέτης του έδωσε την απόλυτη ελευθερία (όπως ο Στίβεν Σπίλμπεργκ στον Τζον Γουίλιαμς ή ο Τιμ Μπάρτον στον Ντάνι Έλφμαν) για να γράψει τη μουσική που πίστευε ο ίδιος πως θα ταίριαζε στην ταινία.
Ο Βόιτσεχ Κίλαρ σπούδασε πιάνο και σύνθεση αποφοιτώντας με άριστα. Ξεκίνησε την καριέρα του γράφοντας συμφωνική μουσική (υπέροχο το Exodus) και κονσέρτα, ενώ το 1959 συνέθεσε για πρώτη φορά κινηματογραφική μουσική για την πολωνική ταινία Lunatycy, σε σκηνοθεσία Μπόχνταν Πορέμπα. Μετά τον Δράκουλα, η δημοτικότητά του εκτοξεύτηκε στα ύψη και συνεργάστηκε με τον Ρόμαν Πολάνσκι για τις ταινίες Death and the Maiden (1994), The Ninth Gate (2000) και The Pianist (2002). Τον Δεκέμβριο του 2013, σε ηλικία 81 ετών, άφησε την τελευταία του πνοή στη γενέτειρά του.
Το αυστηρό ύφος του Βόιτσεχ Κίλαρ, ντυμένο πάντα με τα πιο όμορφες λυρικές μελωδίες, είναι αυτό που τον χαρακτηρίζει και όπως ήταν αναμενόμενο, το ενσωμάτωσε με μαεστρία στις αλλόκοτες γοτθικές εικόνες που δημιούργησε ο Φράνσις Φορντ Κόπολα και η ομάδα του. Σε αντίθεση με το μελοδραματικό σάουντρακ του Τζον Γουίλιαμς για το Dracula του 1979 (σε σκηνοθεσία Τζον Μπάνταμ), ο Βόιτσεχ Κίλαρ δίνει όγκο στα θέματά του ενισχύοντας το απόκοσμο με την αριστοτεχνική χρήση χορωδίας, ένα ρέκβιεμ τρόμου, το οποίο διατηρεί, με διακριτικότητα, στον πυρήνα του, ρομαντικές θωπείες δίχως να επισκιάζει το έρεβος.
Το άλμπουμ ανοίγει με το δυσοίωνο Dracula, The Beginning. Η φωνή του Άντονι Χόπκινς αφηγείται την ιστορία του Δράκουλα, ο οποίος πολέμησε τους Τούρκους για να ελευθερώσει τη Ρουμανία από την τυραννία. Αφοσιωμένος στον Χριστό, ο ιππότης Δράκουλας, βγαίνει στη μάχη για να σφάξει τους εχθρούς του. Η μουσική περιγράφει με ακρίβεια τα γεγονότα βάζοντας τον θεατή/ακροατή αμέσως στο σκοτεινό γοτθικό κόσμο που στήνει ο Κόπολα. Όταν ο Δράκουλας βλέπει την αγαπημένη του νεκρή, αφού έχει αυτοκτονήσει, τα γυναικεία, υποτονικά, φωνητικά προμηνύουν την έκρηξη θυμού που έρχεται καθώς η μουσική κλιμακώνεται ολοένα και γρηγορότερα. Απαρνιέται τον Χριστό και παραδίδει την ψυχή του στις σκοτεινές δυνάμεις για να εκδικηθεί τον δημιουργό. Η μουσική καταλήγει σε ένα μεγαλοπρεπές ξέσπασμα οργής καθώς το κακό θριαμβεύει...
Στη σκηνή με τις νύφες, όπου ξελογιάζουν τον Τζόναθαν, το σατανικά ειρωνικό βαλς αφηγείται με κομψότητα την αθάνατη μοναξιά των θηλυκών τεράτων και την ευθραυστότητα του αρσενικού, έρμαιο στα μυτερά νύχια και τους κυνόδοντες, που εισχωρούν στη σάρκα του με ηδονή. Ένα σεξουαλικό παραλήρημα, μια δραματική προσέγγιση, μια εθελούσια θυσία, σάρκας και αίματος...
Η πιο απολαυστική και μεγαλειώδης στιγμή του άλμπουμ είναι το The Storm. Ο Δράκουλας ταξιδεύει προς το Λονδίνο και ο επιθετικός ρυθμός του κομματιού σε συνδυασμό με τα βαριά φωνητικά (αντρικά στη βάση τους, με μικρές γυναικείες πινελιές) διογκώνουν την ένταση και τον τρόμο. Η παρουσία του τέρατος δεν περνά απαρατήρητη, η μουσική υπογραμμίζει την άφιξή του με ένα σατανικά ηρωικό θέμα που ολοκληρώνει τη διεστραμμένη του αφήγηση με τον βιασμό της υπνωτισμένης Λούσι.
Παρά την εξαιρετική δουλειά του Βόιτσεχ Κίλαρ, η Ακαδημία Κινηματογράφου δεν τον συμπεριέλαβε στις υποψηφιότητες για Καλύτερη μουσική επένδυση. Εκείνη τη χρονιά, ο συνθέτης Άλαν Μένκεν κέρδιζε το Όσκαρ για τον Aladdin. Συνυποψήφιοι του ήταν: ο Τζέρι Γκόλντσμιθ για το Basic Instinct, ο Ρίτσαρντ Ρόμπινς για το Howards End, ο Τζον Μπάρι για το Chaplin και ο Μαρκ Ισάμ για το A River Runs through It.
Το τραγούδι τίτλων, το Love Song For A Vampire, έγραψε και ερμήνευσε η Άνι Λένοξ γνωρίζοντας μεγάλη αποδοχή την εποχή εκείνη.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συνθέτης: Kilar Wojciech
Δισκογραφική: Columbia
Tracklisting:
1. Dracula, The Beginning
2. Vampire Hunters
3. Mina's Photo
4. Lucy's Party
5. The Brides
6. The Storm
7. Love Remembered
8. The Hunt Builds
9. The Hunters Prelude
10. The Green Mist
11. Mina/Dracula
12. The Ring Of Fire
13. Love Eternal
14. Ascension
15. End Credits
16. Love Song For A Vampire - Annie Lennox
