Ο Παντελής Χορν γεννήθηκε το 1881 και υπήρξε αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς του. Έγραψε κάποια από τα σημαντικότερα έργα την περίοδο της δράσης του και αποτέλεσε έναν από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας.
Το αρνητικό για τον Χορν και το έργο του είναι ότι δεν κράτησε αρχείο και αυτό έχει ως αποτέλεσμα, από τα τριάντα σχεδόν έργα του, πολύπρακτα και μονόπρακτα, να σώζονται μονάχα τα δώδεκα. Το θετικό, εκτός από τη δομημένη γραφή και τους άρτους και ολοκληρωμένους θεατρικούς χαρακτήρες του είναι ότι τα έργα του τα έπαιξαν κάποιοι από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής, όπως ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Βασίλης Λογοθετίδης, ο Γιώργος Παπάς και κυρίως η Μαρίκα Κοτοπούλη, που συνεργαστήκαν πολλές φορές και που η σχέση τους είχε αναπτυχθεί σε μια σπουδαία και ειλικρινή φιλιά.
Η Μελάχρα έκανε πρεμιέρα στις 20 Ιουλίου του 1909 με πρωταγωνίστρια την Κοτοπούλη· στη διανομή συναντάμε εκτός από την κορυφαία ηθοποιό και τους Φ. Λούη, Δ. Ταβουλάρη, Αχ. Περίδη, Ν. Κούρτελη κ.α.
Μία ακόμα σημαντική ηθοποιός που έπαιξε στα πρώτα της βήματα σε έργο του Χορν ήταν η κυρία Κατερίνα Ανδρεάδη. Τον Οκτώβριο του 1937.
Ένα ακόμα από τα σημαντικά έργα του είναι οι Πετροχάρηδες, που το ανέβασε η Κοτοπούλη μαζί με το μονόπρακτό του Το τίμιο σπίτι. Επίσης ο Σέντζας, που έκανε πρεμιέρα στις 2 Μαΐου του 1925 στο θέατρο Κεντρικόν. Στη διανομή οι ηθοποιοί: Μ. Συριώτη. Μαρ. Φιλιππίδου, Π. Συριώτης, Δ. Βενιέρης Τζ. Καρούσος, Αιμ. Βεάκης, Μ. Ραυτοπούλου, Σμ. Βεάκη. κ.α.
Το Φιντανάκι κατέχει ξεχωριστή θέση στην εργογραφία του, όπως επίσης και η Νταλμανοπούλα σημείωσε μεγάλη επιτυχία.
Ένα από τα έργα του Χορν, που παραμένουν άγνωστα στο ευρύ κοινό και στους αναγνώστες, είναι οι Νικημένοι, που ανέβηκε από την Μαρίκα Κοτοπούλη το 1911 στον Βόλο. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η Παναγία η Κατηφορίτισσα με την ίδια πρωταγωνίστρια που παίχτηκε το 1915 όπως και το Μαύρο καράβι.
Εκτός από την θεατρική του συγγραφή, συνεργάστηκε και με εφημερίδες και περιοδικά. Το 1905 ξεκινάει την συνεργασία του με το φιλολογικό περιοδικό Νουμάς.
Το 1934 είναι η χρονιά που το έργο του Δεν αγαπάμε τον ίδιο θα ενώσει τις δύο κορυφαίες πρωταγωνίστριες της ελληνικής σκηνής. Την Μαρίκα Κοτοπούλη με την Κυβέλη. Το έργο θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία. Αυτή η θεατρική ένωση υπήρξε δικαιολογημένα μεγάλο θεατρικό γεγονός, αφού ελάχιστες φορές οι δύο εμβληματικές κυρίες της σκηνής μοιράστηκαν μαζί το ίδιο σανίδι.
Η Πλημμύρα του είναι το μοναδικό έργο του που δεν ανέβηκε ποτέ και που παρέμεινε άγνωστο σε κοινό και κριτικούς πολλές δεκαετίες μετά τον θάνατο του συγγραφέα. Το Μελτεμάκι ανέβηκε και αυτό με την Κυβέλη το 1927 ενώ δημοσιεύθηκε λίγο αργότερα από την Νέα Εστία ενώ οι Σιγανοπαπαδιές πραγματοποιήσαν λίγες παραστάσεις αφού είχαν προκαλέσει αντιδράσεις με αφορμή το θρησκευτικό συναίσθημα.
Τα έργα του Παντελή Χορν εξακολουθούν να παίζονται και να γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία αφού το κοινό ανταποκρίνεται σε κάθε ανέβασμά τους. Η δραματουργία του Χορν θα ήταν πολύ σημαντικότερη από ότι ήδη είναι, μα, δυστυχώς, χάθηκαν περισσότερα έργα από αυτά που σώθηκαν.
Ο Παντελής Χορν παντρεύτηκε την Ευτέρπη Αποστολίδου και απόκτησε δύο γιους, τον Γιάννη και τον κορυφαίο ηθοποιό Δημήτρη Χορν.
Ο Παντελής Χορν έφυγε από τη ζωή το 1941.
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το ετήσιο περιοδικό Θέατρο του Θεόδωρου Κρίτα καθώς επίσης και από το περιοδικό Θέατρο του Κώστα Νίτσου.
