Ο Λάμπρος Αρνής πάσχει από αϋπνίες. Βρίσκει παρηγοριά σε μεγάλες δόσεις Lexotanil και είναι ένας ακόμα εγωκεντρικός άνθρωπος της τέχνης. Υπήρξε ιδρυτής του θεατρικού οργανισμού Μάσκες, κριτικός μυθιστορημάτων και θεατρικών παραστάσεων. Τώρα, ως γνήσιος οπαδός της μοναχικότητας, προτιμά να ζει απομονωμένος σε ένα σπίτι που ανήκε στη μητέρα του και προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την ηλικία του αντικρίζοντας στον καθρέφτη τους πλαδαρούς μαστούς του.
Η Αντρίνα Λεμονή, με τα κόκκινα σπαστά μαλλιά, είναι ηθοποιός. Είναι δραστήρια, φιλόδοξη και στα 40 της δεν λαχταρά τη μητρότητα. Ζει στο διαμέρισμα του συζύγους της και ατενίζει καθημερινά από το παράθυρό της, τον βράχο της Ακρόπολης.
Τα θέλω τους, πλέον, διαφορετικά όπως και οι αντοχές τους. Σίγουρα έζησαν ευτυχισμένες στιγμές, ξέχειλες ερωτισμό, μα τώρα τον καθένα τον απασχολεί άλλο πράγμα. Η τέχνη είναι το κύριο μέλημα της Αντρίνας μα ως φαίνεται τον Λάμπρο πιότερο τον απασχολούν τα βαρβιτουρικά.
Η ζωές τους βαίνουν σε διαφορετικά μονοπάτια, αναμενόμενο, δεδομένου ότι η ηλικία στέκεται τροχοπέδη στα σχέδιά τους. Ο Λάμπρος αρνείται να προβληθεί και η Αντρίνα το επιδιώκει.
Όταν το βόλεμα αντικαθιστά το πάθος, τότε ο έρωτας δεν συγκατοικεί με τη συντροφικότητα.
Με την ιδιαίτερη πένα του συγγραφέα, καταγράφεται η άρνηση του Λάμπρου προς τον Τάσο που στέκει χλομός και αποσβολωμένος, τρία διακοσμητικά αγγελάκια σε οροφή ιδιωτικής κλινικής, η δύση ενός εκδοτικού οίκου, η ζωή στο πανεπιστήμιο της Ευρώπης, το Παρίσι για τέσσερα χρόνια, αλλά και μια σειρά πορτρέτα προσωπικοτήτων της τέχνης του 20ού αιώνα.
Δεν είναι εύκολο να συμφιλιωθείς με τον χρόνο. Δεν είναι εύκολο να μην μπορείς να συμβαδίζεις με τον άνθρωπό σου. Όσο κι αν θέλει η ψυχή, το σώμα πολλές φορές αδυνατεί να ακολουθήσει, αδυνατεί να αντεπεξέλθει σε λειτουργίες που λίγα χρόνια πριν θεωρούνταν οικείες και προσπελάσιμες.
Ένα ταξίδι με υπεραστικό λεωφορείο, η αφαίρεση ενός υπερμεγέθους προστάτη, τα καδραρισμένα προγράμματα θεατρικών παραστάσεων, μια διψασμένη ηδονή που δεν ικανοποιείται μήτε διοχετεύεται αλλά και ο φόβος για το γήρας, αφήνουν ελεύθερη τη βούληση του αναγνώστη να περιπλανηθεί στα άδυτα της ιστορίας και να αναζητήσει πιθανές συνδέσεις με τη συνέχεια, λανθασμένες ή όχι.
Κανείς χαρακτηρισμός που αφορά έναν άλλον δεν είναι αυθόρμητος.
Σειρά έχει ένα τραγούδι του '70, ένα μαγαζί σε μια ξεχασμένη παραλία της Κρήτης, μια απρόσμενη συνάντηση και η ανάγνωση μιας επιστολής και τα νέα πρόσωπα τα οποία εισχωρούν βεβιασμένα στην ιστορία, ο Πασκάλ ή Πασχάλης ή Πασχάλ και η Σιμπέλ. Ο Πασχάλης είναι ένας ευάλωτος άνδρας, φωτογράφος στο επάγγελμα. Έχει μεγαλώσει με τη μητέρα του στο εξωτερικό και μία του επιθυμία θα σταθεί αφορμή για να αναμοχλευτεί με τους μέχρι τώρα ήρωές μας.
Λίγο πριν πέσει η αυλαία, μια παράσταση ανεβαίνει στη σκηνή με την Αντρίνα να ερμηνεύει τον ρόλο της Φαίδρας, νέα δεδομένα αδημονούν να επεξεργαστούν, να αφομοιωθούν και να καταφέρουν να αγγιστρωθούν στο σήμερα και ένα πήλινο αντικείμενο με υπογραφή αναζητά νέο ιδιοκτήτη αλλά και τη θέση του στο χώρο.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Μάνου Κοντολέων, ένα σύντομο βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Αυτά που βλέπουμε γίνονται οι αναμνήσεις μας, που όμως όταν κάποια στιγμή τις επαναφέρει η μνήμη μας δείχνουν διαφορετικά.
Το βιβλίο πραγματεύεται πολλά. Ανάμεσα στις λέξεις επωάζει η αντιπάθεια, η γοητεία, η απελπισία, μια απεγνωσμένη απόσυρση, μια εκδίκηση ρευστή, το πείσμα, η συμφιλίωση με τον χρόνο αλλά και η εκκωφαντική σιωπή των χαρακτήρων.
Διαχέεται αξιοσέβαστη αξιοπρέπεια, νυχτερινές ανασκοπήσεις στο παρελθόν, περαστικοί ίσως και ξεχασμένοι έρωτες και η ευρωστία κονταροχτυπιέται με το γήρας. Κάπου προς το τέλος οι γονεϊκές σχέσεις κάνουν βαρύγδουπη εισαγωγή και σαρώνουν. Ακολουθεί μια θυελλώδης συνειδητοποίηση και κάθε ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με τις πράξεις του αλλά και με αποφάσεις που πρέπει να γίνουν πράξη.
Κόντρα ρόλο υποδύεται ο Αρνής, κόντρα λόγο αναγκάζεται να υποδυθεί και η Αντρίνα, κόντρα ρόλος προσφέρεται και στον Πασκάλ. Κάποιοι τον δέχονται στωικά, άλλοι τον απορρίπτουν. Είναι εύκολο να υποδυθείς έναν κόντρα ρόλο; Για πολλούς είναι πρόκληση, για άλλους φόβος. Για τον Αρνή, έναν μεστό σε τέχνη 80χρονο άνδρα, ίσως να είναι ο τελευταίος ρόλος της ζωής του και πρέπει να παλέψει για να τον φέρει στα μέτρα του ή να δοκιμάσει να τον υποδυθεί όπως του πρέπει.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Ο Λάμπρος Αρνής, ένας άντρας που πλησιάζει τα ογδόντα και ο οποίος, μετά από μια σημαντική πορεία στον χώρο της κριτικής θεάτρου, αποφασίζει να αποσυρθεί σε μικρή κωμόπολη καθώς αισθάνεται πως τόσο η ηλικία του όσο και οι νέες αντιλήψεις περί τέχνης τον αφήνουν στο περιθώριο.
Η Αντρίνα Λεμονή, σύντροφος του Αρνή τα τελευταία δέκα χρόνια, κοντά σαράντα χρόνια νεότερή του, γνωστή ηθοποιός που ένα μεγάλο μέρος της επιτυχημένης καριέρας της οφείλεται στην παρουσία του συντρόφου της στη ζωή της.
Η Σιμπέλ Ομάν, Γαλλοαλγερινή κεραμίστρια και ιδιοκτήτρια ιδιότυπου παραθαλάσσιου μπαρ κάπου σε απόμερη παραλία της Κρήτης, στο παρελθόν ερωμένη του Αρνή.
O Πασκάλ Ομάν, ο σαραντάχρονος γιος της Σιμπέλ και διεθνούς φήμης φωτογράφος, που διαθέτει μια περίκλειστη γοητεία, άντρας που αναζητά τρόπους να υποτάξει το ερωτικό πάθος.
Τέσσερα πρόσωπα με παγιωμένο παρελθόν και με τις τρέχουσες σχέσεις τους να καθορίζει η προετοιμασία για το ανέβασμα της Φαίδρας του Ρακίνα.
Ένα στοχαστικό και ψυχογραφικό μυθιστόρημα για το γήρας, τον έρωτα και τις γονεϊκές σχέσεις.
Ο Μάνος Κοντολέων γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε το 1969 σε μια ανθολογία νέων Ελλήνων λογοτεχνών. Δέκα χρόνια μετά εκδίδονται τα πρώτα του βιβλία, που είναι παραμύθια. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει πάνω από εβδομήντα βιβλία του, που απευθύνονται σε παιδιά και νέους αλλά και σε ενήλικες αναγνώστες. Ασχολείται με όλα τα είδη του γραπτού λόγου: μυθιστόρημα, νουβέλα, διήγημα, παραμύθι, θέατρο, δοκίμιο. Παράλληλα, ασχολείται με την κριτική της λογοτεχνίας. Συνεργάτης περιοδικών, εφημερίδων καθώς και του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Έργα του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία, στις ΗΠΑ, στην Κολομβία και στην Ταϊλάνδη. Επίσης, έργα του έχουν διασκευαστεί για το θέατρο και την τηλεόραση. Έχει τιμηθεί τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο, για το εφηβικό μυθιστόρημα Μάσκα στο φεγγάρι (Εκδ. Πατάκη, 1997, Κρατικό Βραβείο λογοτεχνίας για παιδιά και για νέους), για τα παραμύθια με πολύχρωμη εικονογράφηση Πολύτιμα δώρα (Εκδ. Πατάκη, 2009, Κρατικό Βραβείο παιδικής λογοτεχνίας) και για το εφηβικό μυθιστόρημα Η μάσκα του Καπιτάνο (Εκδ. Πατάκη, 2022, Κρατικό Βραβείο λογοτεχνίας για παιδιά και για νέους), όπως και με πολλά άλλα βραβεία και διακρίσεις. Υπήρξε υποψήφιος για τα Διεθνή Βραβεία Άντερσεν και ALMA, ενώ έργα του έχουν τιμηθεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και διακριθεί από το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ, όπως και από το αντίστοιχο των ΗΠΑ.
