Το έργο Απόψε κάνεις δεν πεθαίνει είναι επί της ουσίας μια συλλογική προσπάθεια να δημιουργηθούν ιστορίες με βάση συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που κινούν τον άνθρωπο. Αυτά είναι τα αίτια που κινούν τα πάντα και δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει τουλάχιστον ένα χαρακτηριστικό από αυτά.
Η θεατρική ομάδα Young Quill είναι υπεύθυνη για αυτή τη δημιουργία παρουσιάζοντας σπονδυλωτές ιστορίες που έχουν αυτά τα πέντε χαρακτηριστικά αλλά που συνδέονται μεταξύ τους από την πρώτη μέχρι και την τελευταία.
Οι ηθοποιοί κινούνται στον χώρο εναλλάσσοντας την σκηνή αλλά και τους ίδιους με εξαιρετικό τρόπο, κυκλικά και απόλυτα εναρμονισμένα, με την εξαιρετική καθοδήγηση της σκηνοθέτη Αικατερίνης Παπαγεωργίου που εμπνεύστηκε από το κείμενο του Κωνσταντίνου Μαυρόπουλου και της Βίβιαν Στέργιου ώστε να δημιουργήσει μια πολύ καλή παράσταση που δικαίως χρηματοδοτείται από το Υπουργείο πολιτισμού.
Η πρώτη ιστορία έχει να κάνει με το σεξ. Το σεξ των νέων που δηλώνεται σαν ελευθερία και όχι δέσμευση. Σωστό ή λάθος είναι επιλογή του καθενός να έχει την άποψή του. Βλέπουμε το σεξ χωρίς συναίσθημα, το καταπιεσμένο σεξ και το όχι σεξ· όλα αυτά με γρήγορη εξέλιξη και προσφυγή στην ψυχοθεραπεία.
Η βία έχει τη θέση της πάνω σε μια οικογένεια όπου όλοι είναι καταπιεσμένες προσωπικότητες με το κατεστραμμένο μοντέλο του κάπτεν φαμίλια που μοιράζει δυστυχία στα παιδιά του και στη γυναίκα του που έχει μάθει πώς να είναι άβουλη. Μας δείχνει ένα μοντέλο οικογένειας με τους γονείς γεννημένους τη δεκαετία του '60 και του '70 που έχει αποτύχει σε γενικό πλαίσιο όσο αφορά την σχέση τους με τα παιδιά τους.
Ακολουθεί η εξουσία με έναν πολύ καλό σχεδιασμό μια νέας εκπομπής πολιτικού περιεχομένου με τίτλο Στα σοβαρά όπου βλέπουμε ένα όμορφο κορίτσι-μαϊντανό που προσπαθεί να συντονίσει τέσσερις πολιτικούς, τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, τον εκπρόσωπο της αντιπολίτευσης, ένα αριστερό κόμμα και ένα κόμμα οικολόγων και το θέμα έχει να κάνει με τους εξοπλισμούς για την προστασία του κράτους. Η κουβέντα δεν μπορεί να συντονιστεί με κανέναν τρόπο και το μοίρασμα του χρόνου γίνεται άνισα με το κομμάτι του λέοντος να πηγαίνει στον εκπρόσωπο του κόμματος εξουσίας. Μια πολύ καλή αντιγραφή της πολιτικής μας ζωής και του ρόλου των καναλιών σε αυτήν.
Μετά έρχεται η πίστη μέσα σε ένα νοσοκομείο. Ένα καθρέφτισμα ενός δημόσιου νοσοκομείου που λειτουργεί μόνο με την προσπάθεια κάποιων ηρώων που όμως δεν φτάνουν και στο τέλος όλο αυτό κλείνει με την ελπίδα που κρατάει όλους εμάς ευχόμενοι για κάτι καλύτερο.
Οι μεταμορφώσεις όλης αυτής της εξαιρετικής ομάδας είναι εξαιρετικές, οι αλλαγές σκηνικών κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον και οι ερμηνείες όλων είναι εξαιρετικές, σε ένα έργο που θέτει πολλαπλά μηνύματα και κυρίως θέλει να μας κάνει να αναρωτηθούμε εάν οι πέντε αυτές ιστορίες είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα για το τι κινεί την ανθρώπινη ύπαρξη, πώς λειτουργούν οι κοινωνίες, είτε σε ατομικό επίπεδο είτε σε συλλογικό, και πώς κάθε μια από τις πέντε έννοιες [σεξ, βία, εξουσία, πίστη, αγάπη] καθορίζει την πορεία του καθενός από εμάς. Ίσως είναι καιρός να αναρωτηθεί ο καθένας μας πού βρισκόμαστε σε σχέση με τις πέντε θεματικές ενότητες που κυβερνούν τον κόσμο.
Πάντα χαίρομαι να βλέπω νεαρούς ανθρώπους να επιλέγουν παραστάσεις με δύσκολα μηνύματα από πρόχειρες παραστάσεις χωρίς κανένα νόημα και η ομάδα Young Quill διάλεξε την παραγωγή σε κάτι που κάνει το θέατρο καλύτερο. Το θέατρο Μπέλλος που φιλοξενεί αυτή την προσπάθεια είναι ένας εξαιρετικός χώρος τέχνης στην καρδιά της πόλης με διαλεγμένες παραστάσεις και ένα ευγενέστατο προσωπικό.
Θα χαρώ να τους ξαναδώ ευχόμενος καλή συνέχεια με τέτοιες επιλογές.
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως την υπεύθυνη επικοινωνίας Μαρίκα Αρβανιτοπούλου για τις προσκλήσεις που πάντα μου προμηθεύει με πάντα καλή διάθεση και συνήθως οι επιλογές που αναλαμβάνει είναι ξεχωριστές.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
