Χρήστου Ντικμπασάνη
Διαστέλλεται ο χωροχρόνος
Η προσμονή του τοκετού ανασταίνεται
Έμοιαζε το διάστημα σκοτεινή θάλασσα
γεμάτη σιωπές
Στιγμιαία θυμάμαι το σπάσιμο του κελύφους μου
Καθώς έβαζα το δάχτυλο στο στόμα
η αιώνια νύχτα βουτούσε να μου το πάρει πίσω
Έτσι έχανα για λίγο τα χέρια μου
Πού να σκεφτώ βρέφος τότε
πως έπρεπε πρώτα να το καθαρίσω
Το νανούρισμα μόνο των αστροταξιδευτών γονιών μου
απολάμβανα συνειδητά
Έγερνα πίσω το μικρό κεφάλι
για να περάσουν οι γλυκές νότες πιο βαθιά
στο γυμνό κορμί της διαστρικής μου άνοιξης
🍂
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο από την Ελεάννα Ματσούκα [Καταιγίδα συναισθημάτων, ακρυλικό σε μουσαμά]
![Πίνακας από την Ελεάννα Ματσούκα [Καταιγίδα συναισθημάτων, ακρυλικό σε μουσαμά] Ελεάννα Ματσούκα [Καταιγίδα συναισθημάτων, ακρυλικό σε μουσαμά]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4-v4ecbx0Pa6JI1MdfNrV01-c91p21a27BHBni6DyW4HowGtdaKMjj8HhgRPKL86SYYbWDkJd8B8xZgGRS5_wEyOcfsQ4vsspejw-YTE753ZLqR1EGNuMxfBtFp11vhfDG5HWhf4kBO0RoOOWVudLaptGS_wFePjFacrjGWSJLdhhFspZZjj2lkBCOi2p/w320-h320/3.png)


