Από το σενάριο του Αλέκου Γαλανού, το 1963, σε σκηνοθεσία του εξαιρετικού Βασίλη Γεωργιάδη παίχθηκε στις ελληνικές αίθουσες μια από τις πιο καλές δραματικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου με ένα εξαιρετικό καστ της εποχής [Τζένη Καρέζη, Γιώργος Φουντας, Δέσποινα Διαμαντιού, Κατερίνα Χέλμη, Μαίρη Χρονοπούλου, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Φαίδων Γεωργιάδης, Μάνος Κατράκης, Ελένη Ανουσάκη και οι Γιώργος Μπιθικώτσης και Γιώργος Ζαμπέτας στο τραγούδι] δημιουργώντας μια ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες που θα έμενε ανεξάντλητη και παρούσα και στο ελληνικό θέατρο 60 χρόνια μετά!
Οι ιστορίες των ανθρώπων ενός οίκου ανοχής της εποχής της Τρούμπας λίγο πριν κλείσουν αυτά τα μαγαζιά οριστικά. Ιστορίες αγάπης, μίσους, εκδίκησης, λύτρωσης και ελπίδας για ένα τέτοιο μέρος· άλλωστε η ελπίδα είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων.
Έτσι και τώρα, το θέατρο Brecht-2510, ένας ιδιαίτερος νέος χώρος, φιλοξενεί αυτό το εξαιρετικό δράμα σε σκηνοθεσία του Βασίλη Πλατάκη και ένα πολύ καλό καστ ηθοποιών που ερμηνεύουν εξαιρετικά τις ιστορίες των Κόκκινων φαναριών.
Έξι γυναίκες και έξι άνδρες αναβιώνουν το έργο με απόλυτο σεβασμό στο σενάριο του Αλέκου Γαλανού ερμηνεύοντας αντιστοίχως καλούς και κακούς ανθρώπους που υπάρχουν πάντα και παντού.
Το έργο δίνει ιδιαίτερη σημασία στην προσωπική επιλογή του καθενός να ορίσει τον εαυτό του.
Όλα τα πρόσωπα, που απαρτίζουν τον έργο, είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα μιας κοινωνίας που υπάρχει ακόμα με διαφορετική οπτική τώρα από τότε αλλά με ίδιες αξίες.
Εξαιρετικά σκηνικά και κοστούμια και μια παράσταση που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι και το τέλος.
Ευχαριστώ την Άντα Κουγιά, υπεύθυνη επικοινωνίας, για μια ακόμα όμορφη παράσταση που μπόρεσα να παρακολουθήσω.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
