koukidaki: Μηνύματα

Άννας Ζανιδάκη

Πίνακας Ελένης Μαυρίδου [Αγκαλιά αγάπης, λάδι σε καμβά]

Άγιες μέρες κι εμείς, ο καθένας ξεχωριστά, ίσως –ή και σίγουρα– να ψάχνει να βρει το νόημα της ζωής του, το νόημα που εσωκλείει μέσα του.

Άγιες μέρες και η χαρά ευκολοδιάβατη για μερικά άτομα, μα ίσως –ή και σίγουρα– δυσπρόσιτη για μερικά άλλα.

Νιώθουμε όλοι μας, τη δύναμη που ξεχειλίζει μέσα από αυτές τις μέρες μεν, αλλά την αφήνουμε για μας, χωρίς να θέλουμε ή να επιθυμούμε να τη μοιραστούμε μ' απλοχεριά και κυρίως με εκείνη τη δυνατή θέληση για καλυτέρευση και άλλων συνανθρώπων μας.

Άγιες μέρες και η ψυχή μας βολιδοσκοπεί τα χνάρια της, τ' αποτυπώματά της με το συλλογικό έργο των εγωιστικών μας παροτρύνσεων, να παίζουν τον κυρίαρχο και βασικότατο ρόλο όσον αφορά στη διαμόρφωση των δικών μας, αποκλειστικά ηθικών ή μη, φραγμών και διεργασιών εναντίον των κακών στιγμών, των κάκιστων επιρροών μας.

Παρ' όλα αυτά, μέσα μας όλοι ξέρουμε, αναγνωρίζουμε, τα δύσβατα πολλών ανθρώπων μονοπάτια, μα παραμερίζοντας τη λύπη τους, τους πόνους της ψυχής τους, θέλουμε να πραγματοποιήσουμε τα δικά μας υλιστικά όνειρα.

Μα εκείνα της ψυχής, του νου και της καρδιάς, τα αφήνουμε απομονωμένα και δυστυχώς παρατημένα στα δικά τους σκοτάδια, δίχως καν να μπούμε στη διαδικασία να στείλουμε το φως του θείου βρέφους που το ακολουθούσε, για μια στιγμή, ένα δέκατο του δευτερολέπτου πάνω τους.

Δεν θέλει κόπο, παρά τρόπο.

Έτσι ώστε να νιώσουμε όλοι και πάλι άνθρωποι, μακριά από τα μίση και τις κακίες, μακριά από τις ζήλιες και εκείνες τις φθονερές ματιές που δεν χορταίνει από την απληστία τους ο πλανήτης όλος.

Μια διαβεβαίωση είναι ικανή να μας επαναφέρει και πάλι στα δικά μας μετερίζια, μακριά από την κακία, τις υποτροπιάσεις της.

Ας γίνουμε και πάλι παιδιά, αθώα και ποτέ κατατρεγμένα από εκείνο τον χρόνο που αδυσώπητα μας έχει καταρρακώσει και τρώει τις ψυχικές μας σάρκες λεπτό το λεπτό.

Ας γίνουμε εμείς όλοι εκείνο το μήνυμα για την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και μακριά από στιγματισμούς και επιδείξεις ανίκανης ισχύος του εγωισμού, απέναντι σ' εκείνα τα μονοπάτια ζωής, που θα τα φωταγωγήσουμε για μια αρχή ξεχειλίσματος φωτός, της ίδιας μας της ψυχής, από το υπέρλαμπρο Άστρο της Βηθλεέμ· να μας ακολουθεί και εμείς πιστά να του φερόμαστε όπως εξ αρχής του άξιζε!

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Ελένης Μαυρίδου [Αγκαλιά αγάπης, λάδι σε καμβά]