Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο –παρακολουθείτε όλα τα είδη– ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθοπλασίες: Ασμοδαίος * Ετοιμόρροποι: Αναζητώντας τα μυστικά της σύντηξης * Ο κύριος Σάλβο και η πριγκίπισσα που ταξίδεψε στο φως * Ταξίδι προς την ελευθερία: Αξίζει(;!) * Η εφημερίδα της λέσχης των φαντασμάτων * Άμμος και Λιανή = Αμμουλιανή * Στο Camping: Πυρ, γυνή και θάλασσα * * Ακατάσχετη ψυχορραγία * Ο άνεμος χορεύει ανάμεσα στις καλαμιές * Πέρα από το σύμπαν των χρωμάτων ** Αφηγήματα: Πεζοπορία στις νεφέλες ** Ποίηση: Οδυσσέας * Ναι, αρνούμαι * Ανθρακωρύχοι ψυχών

Η σιωπή της μοναξιάς

Μαρίας Καρυτινού

Πίνακας Καλλιόπης Λέρτα [Αμφιβολία]

Έμεινα να κοιτάζω τ' αστέρια
να στάζουν πάνω στη γη.
Κι 'ταν σα να 'πεφτε η απουσία σου
με πόνο, ως ισχνή αχλή.

*****************************

Τα χέρια μου άδειασαν χωρίς εσένα,
κι όμως ακόμη πονούν,
σα να κρατούν την ψυχή μου
που πέθανε μες στη σιωπή.

Δεν φοβήθηκα τη μοναξιά
την είχα μάθει πριν από σένα.
Φοβήθηκα μόνο τη στιγμή,
που θα πάψω να σε θυμάμαι.

Το βλέμμα σου χάραξε πάνω μου
ένα σημάδι που δεν σβήνει.
Κι έμεινα μες στη σιωπή μου
να σε φωνάζω χωρίς πνοή.

Κοίταξα το φθινόπωρο
με τα σπασμένα φτερά των φύλλων.
Κι ήξερα πως έτσι πέφτουν
όσα δεν πρόλαβαν να σωθούν.

*******************************

Μου λείπεις
Σαν το χνάρι μιας ψυχής
που δεν έζησε

Μου λείπεις
Σαν κάτι που 'πρεπε να μείνει
και χάθηκε

Κι αν με ρωτήσεις αν φοβάμαι
Όχι...
Γιατί έμαθα πια να ζω χωρίς εσένα

********************************

Ρώτησα τον χειμώνα, πού να 'ναι
η αγάπη που 'χασα.
Κι εκείνος δεν μίλησε,
μόνο μ' άγγιξε σα βέλος που 'σπασα

Μου 'λειψε η ζεστασιά των χεριών σου,
και οι νύχτες που μοιραστήκαμε.
Κι έμειναν μόνο θραύσματα
μιας ζωής που βαδίσαμε.

Ήθελα να νιώσω ξανά τη φωτιά,
μα είχε γίνει στάχτη.
Και οι νιφάδες πίσω απ' το τζάμι
έπεφταν σαν όνειρα που 'χαν γίνει δάκρυ.

Ήθελα τα φιλιά σου
να βάψουν τον νυχτερινό ουρανό.
Μα είχα μόνο αναμνήσεις
να φωτίζουν τον πόθο μου τον σκοτεινό.

********************************

Μου λείπεις
τις νύχτες που δεν τελειώνουν.
Γιατί έμειναν πίσω,
όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ.

Μου λείπεις
κι αν με ρωτήσεις αν αντέχω
Όχι…
Απλώς δεν έφυγα.

*****************************

Βγήκα κάτω απ' αστέρια,
και φώναξα τ' όνομά σου
Μα μου απάντησε η ηχώ
και η πίκρα της αγάπης που χάθηκε.

Κι όταν η μνήμη έσβησε με την πρωινή αύρα,
έμεινα δω.
Όχι γιατί 'θελα,
μα γιατί η σιωπή
έμαθε τ' όνομά σου.

🌲

Copyright © Μαρία Καρυτινού All rights reserved, Χριστούγεννα 2025
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Καλλιόπης Λέρτα [Αμφιβολία]