Ένα από τα πιο προσφιλή θεατρικά είδη είναι δίχως αμφιβολία το αστυνομικό θέατρο. Άργησε να κάνει την εμφάνισή του στα θεατρικά δρώμενα, όμως γνώρισε αμέσως την αποδοχή από μεγάλη μερίδα του κοινού. Υπήρχαν ασφαλώς πολλά έργα, ελληνικά και ξένα, με μυστήριο πολύ πριν την εμφάνιση του αστυνομικού θεάτρου, αλλά δεν ήταν το κύριο στοιχείο για έναν θεατρικό συγγραφέα που θα καταπιανόταν με την συγγραφή ενός τέτοιου έργου.
Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους συγγραφείς αυτού του είδους κατέχει αναμφισβήτητα η Αγκάθα Κρίστι. Μέσα σε τόσα μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων και αυτοβιογραφικά, έγραψε και για το θέατρο. Η μεγαλύτερη θεατρική επιτυχία της υπήρξε η περίφημη Ποντικοπαγίδα [Άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους, αποκλεισμένοι σ' ένα μικρό ξενοδοχείο, με τις καιρικές συνθήκες να τάσσονται υπέρ του δολοφόνου. Όλοι είναι το ίδιο ύποπτοι και την ίδια ακριβώς στιγμή, το ίδιο αμήχανοι προς τους άλλους.] που γράφτηκε το 1952 και παίχτηκε για εξήντα ολόκληρα χρόνια! Οι παραστάσεις σημειώνονται από το 1952 μέχρι και το 2012. Η επιτυχία αυτή, όπως γίνεται αντιληπτό, δεν περιορίζεται μόνο στο αστυνομικό θέατρο, αλλά, σε όλα τα είδη του θεάτρου, αφού ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Μέσα στις μεγάλες επιτυχίες της Κρίστι είναι και οι Δέκα μικροί νέγροι, που θεωρείται το εμπορικότερο βιβλίο μυστηρίου, αφού πούλησε περισσότερα από εκατό εκατομμύρια αντίτυπα σε όλον τον κόσμο! Το έργο προσαρμόστηκε για το θέατρο γνωρίζοντας και εκεί μεγάλη επιτυχία.
Άρθουρ Κόναν Ντόιλ
Από τους σημαντικότερους της αστυνομικής συγγραφής και δημιουργός του χαρακτήρα του Σέρλοκ Χολμς.
Το Λαγωνικό των Μπάσκερβιλ είναι το τρίτο από τα τέσσερα μυθιστορήματά του που έχει για ήρωα τον Σέρλοκ Χολμς. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία και στην έκδοση του σε βιβλίο, αλλά και στην προσαρμογή του στην θεατρική σκηνή καθώς επίσης και στον κινηματογράφο.
Ντόροθι Σέγιερς
Έγραφε συνήθως αστυνομικά μυθιστορήματα τη δεκαετία του '30 και παρουσίασε δώδεκα ραδιοφωνικά με τίτλο Ο άνθρωπος που γεννήθηκε για να γίνει βασιλιάς.
Από τους πιο σύγχρονους και πολυπαιγμένους θεατρικούς συγγραφείς, αλλά και σεναριογράφους, ο Τομά γνώρισε την καταξίωση, προσθέτοντας στο αστυνομικό παιχνίδι και το κωμικό στοιχείο, κάτι που δεν υπήρχε στους προηγούμενους ομότεχνούς του. Έτσι, συνδύασε με επιτυχία την αγωνία και το σασπένς με το γέλιο και την εύθυμη διάθεση. Ο ίδιος άλλωστε είχε δηλώσει πως «δεν υπάρχει τίποτα πιο μεθυστικό, για έναν συγγραφέα, από το να κάνει μια ολόκληρη αίθουσα να διασκεδάζει».
Από τα πιο γνωστά του έργα: Η παγίδα, το Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται, το Διπλό παιχνίδι, ο Κόκκος της άμμου κ.α. Όλοι οι ήρωές του είναι υπεράνω υποψίας και μια ατάκα είναι ικανή για να αλλάξει το σκηνικό και να φέρει την ανατροπή. Εναλλάσσεται, με απίστευτη ταχύτητα, η αγωνία με το γέλιο και η εξέλιξη των χαρακτήρων του.
Το αστυνομικό θέατρο έχει από τη φύση του την ατμόσφαιρα του μυστηρίου ανεπτυγμένη. Τις περισσότερες φορές, στην προσπάθειά τους οι συγγραφείς να δώσουν μια αίσθηση αποκλεισμού και μυστηρίου, τοποθετούν τη δράση του έργου σε ένα ερημικό τοπίο με άσχημες καιρικές συνθήκες και με πολλά στοιχεία που ενισχύουν το σασπένς.
Πολλοί μεγάλοι ηθοποιοί ανέλαβαν ρόλους από αυτό, το δύσκολο και απαιτητικό είδος του θεάτρου καθώς είναι ρόλοι που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Από τη δεκαετία του '50 άρχισε –όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο– το σαγηνευτικό αυτό είδος του θεάτρου να προσελκύει το θεατρόφιλο κοινό και συνεχώς, αυτό το είδος, κερδίζει έδαφος.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το θεατρικό πρόγραμμα Η παγίδα, του Ρομπέρ Τομά, που ανέβηκε από τον θίασο του Δημήτρη Μυράτ στο θέατρο Άλφα το 1960 καθώς επίσης και από το ετήσιο περιοδικό Θέατρο του Θεόδωρου Κρίτα.
