Έμπνευση

Ρόζας Βλαχογιάννη

Λέξεις ρέουν, φουσκωμένα ποτάμια

διασχίζουν φλέβες σταυροδρόμια

εξορμώντας απ' το άντρο της καρδιάς.

Ποιες επιθυμίες απόψε θα καλέσουν;

Ποια θέλω και ανείπωτες κραυγές;

Οι λέξεις μου ρέουν χείμαρροι οργισμένοι

ψιθυρίζοντας αλήθειες,

φωνάζοντας σιωπές.

Καιροφυλακτούν στο σκοτάδι

προσδοκώντας τη Στιγμή

κι όταν αίφνης ξεπροβάλλει

γελώντας τρέχουν κοντά της.

Οι λέξεις μου δεν έχουν σύνορα,

δε λογαριάζουν τον καιρό.

Πετούν στον άνεμο λεύτερα,

μιλούν με τα όνειρα,

παιχνιδίζουν στο φως.

Κι όταν σταματούν το χορό τους

γεννιούνται σε λευκές σελίδες,

σμίγοντας το Αιώνιο

στη ματιά του φευγαλέου…

🌸

Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Ηλία Βασιλού [έργο από την ατομική του έκθεση Flows]