Πώς προέκυψε η συλλογή; Ποιο ήταν το έναυσμα για τις ιστορίες που περιέχει;
Λένα Τερκεσίδου: Το ερέθισμα για να γράψω τις ιστορίες του βιβλίου ήρθε όταν μια μέρα ένας άνδρας τηλεφώνησε στο γραφείο που διατηρούσα ως διαιτολόγος-διατροφολόγος και σύμβουλος ψυχική υγείας. Ο άνδρας αυτός, με ευγενικό τόνο στη φωνή, μου είπε πως θέλει να κλείσει ραντεβού για μια φίλη του που θέλει να κάνει πρόγραμμα διατροφής. Όταν τον ρώτησα αν είναι από κάπου συστημένος μου απάντησε πως είδε το τηλέφωνό μου έξω στην ταμπέλα μου. Άρα μένει στη γειτονιά, σκέφτηκα.
Στην προκαθορισμένη μέρα και ώρα εμφανίστηκε ένα τύπος γεμάτος αυτοπεποίθηση και πίσω του ακολουθούσε ένα νέο κορίτσι, το οποίο δεν μιλούσε ελληνικά. Αυτό όμως που μου έκανε φοβερή εντύπωση ήταν πως στα μάτια της κοπέλας ήταν αποτυπωμένος ο τρόμος. Το κορίτσι ήταν μικρόσωμο και χρειαζόταν να χάσει μόνο δυο τρία κιλά. Εκείνος, μου είπε πως μένουν μαζί και η μικρή εργάζεται στο μπαρ του οποίου είναι ιδιοκτήτης. Κατόπιν άρχισε να μου λέει κάτι περίεργα που στην αρχή δεν τα κατάλαβα. Πως το κορίτσι δεν δουλεύει πια στον στύλο αλλά κάτω. Μετά όμως που τα συνέδεσα κατάλαβα τι δουλειά κάνει η φίλη του.
Ο τρόμος που είδα να είναι αποτυπωμένος στα μάτια της κοπέλας αυτής, ήταν το ερέθισμα για να γράψω το βιβλίο «Τίμιες πόρνες».
Οι ηρωίδες των αφηγημάτων έχουν ιστορίες πόνου, εκμετάλλευσης, έρωτα, αποπλάνησης, βίας... Θεωρείτε πως, ως κοινωνία, έχουμε κάνει πρόοδο σε σχέση με την κακοποίηση και κακομεταχείριση των γυναικών; Ποιο ο ρόλος της πατριαρχίας;
Λ.Τ.: Ως κοινωνία θεωρώ πως δεν έχουμε προχωρήσει πολύ σε σχέση με τη βία και την κακοποίηση των γυναικών. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι πως υπάρχουν πια γυναικείοι σύλλογοι, οι οποίοι υποστηρίζουν τις γυναίκες που υφίστανται βία και κακοποίηση και επίσης βοηθούν τα αδύναμα και ανυπεράσπιστα παιδιά. Και αυτό είναι πολύ θετικό. Διότι πολλές φορές η δικαιοσύνη στην Ελλάδα, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν δικαιολογεί τον ρόλο της και οι κακοποιημένες γυναίκες και τα ανυπεράσπιστα παιδιά, για κάποιους περίεργους λόγους, δεν δικαιώνονται στα δικαστήρια. Και τελικά, οι δράστες, αντί να βρίσκονται στη φυλακή, κυκλοφορούν έξω ελεύθεροι και επαναλαμβάνουν τις αποτρόπαιες πράξεις τους.
Αν έπρεπε να το χαρακτηρίσετε με μία λέξη ή μία φράση, ποια θα ήταν αυτή;
Λ.Τ.: Η λέξη που χαρακτηρίζει το βιβλίο μου είναι συμπόνια.
Κατά πόσο η τρέχουσα ειδησεογραφία επηρεάζει το λογοτεχνικό έργο;
Λ.Τ.: Εμένα προσωπικά με επηρεάζει η τρέχουσα ειδησεογραφία και γι' αυτό ασχολούμαι με κοινωνικά θέματα που με έχουν ταρακουνήσει.
Ξαναδιαβάζετε παλαιότερα έργα σας; Πώς βιώνετε την εμπειρία όταν έχει περάσει κάποιος καιρός από τη συγγραφή;
Λ.Τ.: Για να πω την αλήθεια δεν διαβάζω τα προηγούμενα έργα μου. Μου αρέσει να κοιτάω μπροστά, να ονειρεύομαι, να σχεδιάζω και να πραγματοποιώ καινούργια πράγματα. Εξάλλου, αυτό με κάνει να έχω έναν σκοπό στη ζωή μου.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή, σε σχέση με το λογοτεχνικό κείμενο, στη χώρα μας;
Λ.Τ.: Είναι γεγονός πως στην Ελλάδα έχουν αλλάξει τα δεδομένα ως προς στην έκδοση των λογοτεχνικών βιβλίων. Παρ' όλα αυτά, όμως, θεωρώ πως η βιβλιοπαραγωγή λογοτεχνικών βιβλίων ανθεί, άσχετα από το ποιοτικό και το εμπορικό αποτέλεσμα που έχει.
Η Λένα Τερκεσίδου, σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών, μίλησε για το βιβλίο της Τίμιες πόρνες, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ωκεανός, ενώ στο τέλος της ανάρτησης θα δείτε πώς συμπλήρωσε τον τίτλο αποδεχόμενη την πρό(σ)κληση της στήλης Ακρότιτλο.
Πρόκειται για αληθινές ιστορίες γυναικών που ενώνονται υπό έναν κοινό παρονομαστή, την Ελένη, η οποία μαθαίνει με σκληρό τρόπο –άρα γνωρίζει– πώς να επεξεργαστείς μια τραυματική εμπειρία, πώς να αποφορτιστείς και πώς να πάρεις δύναμη για να αντιμετωπίσεις δυσκολίες και προβλήματα.
Οι ηρωίδες της κυρίας Τερκεσίδου περνούν καταστάσεις βίας, εκμετάλλευσης, κακομεταχείρισης, κακοποίησης, αποπλάνησης... όλα αυτά που συναντάμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων ενώ, παράλληλα, μαζί με τη βία θα βρούμε και «αποχρώσεις» για τη συμφιλίωση, την ευγνωμοσύνη, την αποδοχή κ.ά.
Και όλα αυτά ενώνονται δημιουργικά με έξι μαγειρικά μενού, όσες και οι διηγήσεις, που, ως αληθινές συνταγές κι αυτές, έρχονται να προσφέρουν το έξτρα καρύκευμα που ολοκληρώνει την εμπειρία με γεύσεις και αρώματα.
Όμορφη αφήγηση, γήινες οι ηρωίδες, αληθινές οι συνθήκες... Ένα πεζογράφημα που δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις μυθοπλασία άρα ούτε να το προσπεράσεις και που αφήνει μέσα σου αντίκτυπο.
Τυχερός
Ιαματικός
Μάης
Ιδιαίτερων
Ευχάριστων
Στιγμών
Που
Ονειρεύομαι
Ρομάντζα
Νύχτες
Ευτυχισμένες
Σαγηνευτικές
