Έχετε βιώσει, άραγε, να ζωντανεύει μπρος στα μάτια σας μία μυθιστορηματική ηρωίδα, εξομολογώντας σας την τραγική της ιστορία; Εγώ το έζησα. Ήταν εκείνο το βράδυ της 6ης Μαΐου 2025 όταν βρέθηκα στο καφέ Ζώγια στη Θεσσαλονίκη, για να παρακολουθήσω τον συγκλονιστικό θεατρικό μονόλογο Το κορίτσι μέσα στο σπίτι.
Το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο από θεατρόφιλους κι εκεί, λίγο μετά τις 9:30 τα φώτα χαμήλωσαν κι όλα ξεκίνησαν. Έκανε την είσοδό της η μαυροφορεμένη πρωταγωνίστρια –την οποία υποδυόταν η ηθοποιός Βαρβάρα Δουμανίδου– και για σχεδόν μία ώρα, εμείς –το κοινό– θα αποτελούσαμε τους πιστούς και εγκάρδιους φίλους της. Εκείνους που θα άκουγαν και θα έκαναν δικά τους τα βιώματά της, ακολουθώντας πιστά τις ματωμένες της σιωπές, τα αναπάντητα γιατί και τις επώδυνες θύμισες.
Και πραγματικά, κάθε λέξη της αποτελούσε κι ένα καρδιοχτύπι χαρμολύπης. Αναπολώντας τόσο σπαρακτικά όσα έζησε με τον άνθρωπο που γέννησαν μαζί τις ομορφότερες στιγμές και συναισθήματα. Ενός άντρα, ωστόσο, που έφυγε τόσο ξαφνικά και άδικα απ' τη ζωή.
Κι υπήρχαν σιωπές που βούρκωναν τα μάτια, σφίγγοντας με παράπονο την ψυχή όταν κατόπιν μας εκμυστηρευόταν πως: «Και τώρα θα μείνω για πάντα εδώ. Σε αυτό το σπίτι. Ελπίζω μόνο πως κάποτε θα πέσει και θα με θάψει στα συντρίμμια του και θα ησυχάσω. Όταν συμβεί αυτό, σας παρακαλώ να μη με μετακινήσετε. Μην πειράξετε τίποτα, ούτε το παραμικρό κομματάκι σκόνης. Αφήστε με έτσι, με το σπίτι πάνω μου και ξεχάστε με, ξεχάστε με για πάντα... Κι αν ποτέ δείτε εκείνον, αν κάποτε, σε κάποιο παράξενο μέρος συναντήσετε εκείνον που έχει το σημάδι απ' το αστέρι, να του πείτε πως εγώ είμαι εδώ, στο σπίτι μας.».
Κι υπήρχαν λόγια που ανάσταιναν εικόνες που μονάχα οι ερωτευμένοι αναγνωρίζουν ως αμόλυντα ιερές, παρακαλώντας ενδόμυχα να είναι ένα απατηλό ψέμα ο αποχωρισμός κι ότι μ' ένα βλεφάρισμα θα συνέχιζε τ' όνειρο να είναι αληθινό. Ορκιζόμενη ότι «προσπαθώ να τον φτάσω αλλά δεν μπορώ να τον βρω, γιατί έχω παγιδευτεί κάπου ενδιάμεσα και δεν ξέρω πού ακριβώς είμαι... Να του πείτε ότι ποτίζω τον έρωτα, όπως εκείνος πότιζε κάποτε το γιασεμί μας κι ότι τον ποτίζω με το αίμα μου. Και να του πείτε ότι θα τον βρω, ότι κάποια στιγμή θα τον ξαναβρώ. Και ότι τότε θα έχω έτοιμο το τσάι γιασεμί και τον πόθο που ζέσταινε κάποτε το χιόνι...»
Κι υπήρχαν παύσεις που σε προκαλούσαν ν' αναλογιστείς αν όντως αγάπησες κι αγαπήθηκες αληθινά, φέρνοντας νοσταλγικά στα χείλη τη γεύση απ' το πιο γλυκό φιλί και τ' αρμυρότερο δάκρυ σου.
Κι υπήρξε τελικά κάποια στιγμή, τόσο σκοτάδι ολόγυρα, που η μοναξιά έγινε ο μοναδικός τρόπος για την εξιλέωσή της, δίνοντάς σου το έναυσμα να συνειδητοποιήσεις πως το τώρα δεν ισχύει για πάντα κι ότι παράλληλα συνεχίζει ν' ανασαίνει αέναα σε κάποια κρυφή γωνιά της καρδιάς σου. Γιατί τα εξομολογητικά λόγια της πρωταγωνίστριας θα μπορούσαν κάλλιστα να γεννηθούν σε κάποιο δικό σου, αξημέρωτο βράδυ. Με την νοσταλγία να μπολιάζει μανιασμένα στις πληγές του κορμιού, άνθη ονείρων.
«Ήσασταν συγκλονιστική! Το ξέρετε πως σας παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα;», ήταν το πρώτο σχόλιο που ανέφερα στην ηθοποιό Βαρβάρα Δουμανίδου συγχαίροντάς την στο τέλος για την απολαυστική της ερμηνεία. Γιατί, ειλικρινά, είναι από τις παραστάσεις που θα θυμάμαι και θ' αναπολώ πάντα ως ύμνο στην πραγματική αγάπη. Την αληθινή. Την ανθρώπινη, με το φως και τα σκοτάδια της. Εκείνης που, ώρες ώρες, αναλογίζεσαι αν πρόκειται για ευχή ή κατάρα...
Για να βγει ωστόσο αυτό το καταπληκτικό αποτέλεσμα που βιώσαμε, χρειάστηκε η συνεργασία αρκετών ατόμων. Το κείμενο έγραψε η Μαρία Ράπτη, ενώ τη σύλληψη, την σκηνοθεσία και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ηρωίδας, κατείχε η ηθοποιός Βαρβάρα Δουμανίδου. Στον ρόλο του βοηθού σκηνοθέτη και συμπρωταγωνιστή στην ιστορία ήταν ο Δημήτρης Βασιλειάδης.
Δυστυχώς το έργο πραγματοποιήθηκε μονάχα για δύο εμφανίσεις. Αν σας δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον να το παρακολουθήσετε, μη το χάσετε!
Και κάτι ακόμα: Η παράσταση είναι διαδραστική. Κάτι που σημαίνει πως πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για όλα. (Όπως το να συνοδέψεις εντελώς τυχαία την ηρωίδα σε ένα σύντομο, μελαγχολικό χορό.) Ήταν τεράστια τιμή και χαρά μου κυρία Δουμανίδου!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συντελεστές:
Σύλληψη, σκηνοθεσία: Βαρβάρα ΔουμανίδουΚείμενο: Μαρία Ράπτη
Κορίτσι: Βαρβάρα Δουμανίδου
Αγόρι: Δημήτρης Βασιλειάδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Βασιλειάδης
Σκηνικά αντικείμενα: Ανθοπωλείο «Μη με λησμόνει»
Σχεδιασμός κοστουμιού: Κατερίνα Αμπρικίδου
Κατασκευή κοστουμιού: Αννίκα Καλαϊτζίδου
Αφίσα: Φωτεινή Φιλοξενίδου
Φωτογραφίες: Λάμπρος Καζάν
Προωθητικό video: Τόμης Βρακάς
Μουσική προωθητικού video: Σταύρος Σταυρίδης
