![Πίνακας Nathaniel Currier [Boston Tea Party]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirMJIOxqMb-n7SW6kWyZ5ybjZ7h0J4KRN_MZas53NmHtsW1DUwffs4PqvXHjOuJVRil1YCSWsLzR9YwZBKqwz_LfVRojDopXVpquVtbwv5BCDF2cqbBk-A_fzH0_RxLswfpKsP12C97A2O7dCWBLXVNrQe2bRvmBJNLlYXyafVQ-WpS6mzPTYpXKx2BsP7/s1500/4.png "Πίνακας του Nathaniel Currier [Boston Tea Party]")
Η βοστονιανή Γιορτή του τσαγιού (Boston Tea Party) είναι ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην ιστορία της ίδρυσης της Αμερικανικής Δημοκρατίας. Στις 16 Δεκεμβρίου 1773, άποικοι στο λιμάνι της Βοστώνης πέταξαν περίπου 45 τόνους τσαγιού στη θάλασσα, αφού επιβιβάστηκαν σε βρετανικά πλοία. Αυτή η φαινομενικά μικρής κλίμακας πράξη αντίστασης απέναντι στην καταπιεστική φορολόγηση ήταν η σπίθα που άναψε τη φωτιά του Αμερικανικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Το τραγούδι αφηγείται αυτή την επανάσταση συμπυκνωμένη σε 4 λεπτά και 37 δευτερόλεπτα.
Όπως παρατήρησε ένας κριτικός, αυτό το ελαφρώς ιδιόρρυθμο τραγούδι είναι «κατά πάσα πιθανότητα η μόνη επιτυχία του Ηνωμένου Βασιλείου που αναφέρεται στα ξύλινα δόντια του George Washington». Η Sarah Ferguson, δούκισσα του York, επέλεξε το Boston Tea Party ως ένα από τα αγαπημένα της τραγούδια σε εκπομπή ραδιοφώνου του BBC.
Κανείς δεν είναι απολύτως σίγουρος τι ακριβώς ήθελε να πει ο Alex Harvey με το Boston Tea Party. Ο Harvey πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1982, οπότε πιθανότατα δεν θα το μάθουμε ποτέ. Δεν πειράζει όμως. Η αμφισημία του τραγουδιού ταιριάζει απόλυτα με τον τρόπο που λειτουργούσε ο Harvey: πάντα απρόβλεπτος και πάντα πειραματιζόμενος. Σε ένα βασικό επίπεδο, το τραγούδι μιλάει σαφώς για το ιστορικό γεγονός της βοστονέζικης Γιορτής του τσαγιού, αλλά ο Harvey το μετατρέπει με έξυπνους τρόπους σε κάτι υπόγεια σουρεαλιστικό – ή τουλάχιστον παράξενο. Το ενδιαφέρον είναι ότι επέλεξε να γράψει τραγούδι γι' αυτό το θέμα, παρόλο που δεν ήταν Αμερικανός – ήταν Σκωτσέζος, γεννημένος και μεγαλωμένος στη Γλασκόβη, τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.
Ο πρώτος στίχος του τραγουδιού παραμένει πιστός στην ιστορική πραγματικότητα:
Are you going to the party?Are you going to the Boston Tea Party?Redcoats in the villageThere's fighting in the streetsThe Indians and the mountain men, wellThey are talking when they meetThe king has said he's gonna put a tax on teaAnd that's the reason you all Americans drink coffee
Η βοστονέζικη Γιορτή του τσαγιού έγινε στις 16 Δεκεμβρίου 1773, στο λιμάνι της Βοστόνης. Ήταν ένα από τα βασικά γεγονότα που πυροδότησαν τον Αμερικανικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, έναν από τους πιο εντυπωσιακούς «αουτσάιντερ» θριάμβους στην ιστορία, αφού οι ΗΠΑ νίκησαν την τότε υπερδύναμη Βρετανία και την έδιωξαν από την ήπειρο. Οι ΗΠΑ τότε ήταν ακόμα αποικία της Βρετανίας και ίσως να έμεναν έτσι αν δεν είχε υπάρξει ο εξαιρετικά αντιδημοφιλής Νόμος του τσαγιού της 10ης Μαΐου 1773. Η αντίδραση ήταν τόσο έντονη, που ένα βράδυ 30 έως 130 άνδρες επιβιβάστηκαν σε τρία βρετανικά πλοία και πέταξαν όλο το φορτίο του τσαγιού –342 κιβώτια– στο νερό. Το γεγονός αποτέλεσε τη σπίθα που πυροδότησε την ήδη τεταμένη σχέση ανάμεσα στους άποικους και τη βρετανική αυτοκρατορία. Επειδή το γεγονός σχετιζόταν με φόρους, πολλοί νόμιζαν ότι η αντίδραση ήταν για την τιμή του τσαγιού. Στην πραγματικότητα, η τιμή του βρετανικού τσαγιού είχε μειωθεί. Το θέμα ήταν η αρχή: οι άποικοι αντιδρούσαν στη βρετανική ανάμειξη στις υποθέσεις και τις δουλειές της Βόρειας Αμερικής. Το βασικό σύνθημα ήταν no taxation without representation. Δηλαδή, ήταν άδικο να πληρώνουν φόρους οι άποικοι χωρίς να έχουν δικούς τους εκπροσώπους στο βρετανικό κοινοβούλιο. Έτσι, χωρίς πολιτική φωνή, οι Αμερικανοί στράφηκαν σε πράξεις σαμποτάζ και καταστροφής – και μετά τα έβαλαν με τον ισχυρότερο στρατό του κόσμου... Και νίκησαν!
Ο Harvey φαίνεται να διασκεδάζει με το μέγεθος του γεγονότος όταν τραγουδάει: And that's the reason you all Americans drink coffee. Η φαινομενική ανοησία αυτής της γραμμής είναι που της δίνει χιούμορ, αλλά στην πραγματικότητα είναι και αληθινή. Μετά τη Γιορτή του τσαγιού και τον σχετικό νόμο, οι Αμερικανοί θεώρησαν πατριωτικό καθήκον να μην πίνουν τσάι. Έτσι στράφηκαν στον καφέ κι αυτό έμεινε. Η φράση Redcoats in the village αναφέρεται στους Βρετανούς στρατιώτες με τις χαρακτηριστικές κόκκινες στολές.
Ο δεύτερος στίχος συνεχίζει με κάποια ιστορικά στοιχεία, αλλά αρχίζει να γίνεται πιο αλλόκοτος:
Fire in the mountains, flames upon the heathAnd the president spits out the newsHe's biting on wooden teethThe children of the coloniesGot a different tale to tellI'm going down to the cityTell my folks I'm doing well
Τα wooden teeth είναι αναφορά στον George Washington, τον πρώτο πρόεδρο των ΗΠΑ, για τον οποίο λέγεται πως είχε ξύλινα τεχνητά δόντια – κάτι που αποδείχτηκε ανακριβές. Τα δόντια του ήταν από μόλυβδο, ελεφαντοστό, χρυσό και ανθρώπινα δόντια. Από εκεί και πέρα, όμως, το νόημα θολώνει. Ποια παιδιά έχουν a different tale to tell; Εκείνης της εποχής ή της σύγχρονης; Κυριολεκτικά ή μεταφορικά; Ο Harvey το αφήνει ανοιχτό.
Ο τρίτος στίχος, όμως, είναι που ξεφεύγει εντελώς:
Bringing back the buffalo to the long prairieBringing back the fishes swimming in the seaThe children of the coloniesGot a different tale to tellI'm going down to the cityTell my folks I'm doing well
Στην εποχή του Tea Party, οι βίσωνες υπήρχαν ακόμα άφθονοι. Η έλλειψη ήρθε πολύ αργότερα, λόγω της υπερθήρευσης. Τα ψάρια, επίσης, δεν έλειπαν ιδιαίτερα τότε. Φαίνεται λοιπόν ότι ο Harvey μεταπηδά στη σύγχρονη εποχή, μιλώντας ίσως για περιβαλλοντικά ζητήματα και την αντικαπιταλιστική πολιτιστική επανάσταση των δεκαετιών '60-'70. Ίσως βέβαια να διαβάζουμε πολλά ή ίσως ο Harvey απλώς να το διασκέδαζε.
Όπως κι αν έχει, το Boston Tea Party ήταν από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των Sensational Alex Harvey Band, μαζί με τη διασκευή που έκαναν στο Delilah του Tom Jones. Ένα εκκεντρικό τραγούδι από μια εκκεντρική μπάντα. Ό,τι κι αν σημαίνει τελικά, έχει αντέξει στον χρόνο.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα του Nathaniel Currier [Boston Tea Party]
Πηγή: Songfacts
