Γιώργου Καριώτη
(άρια)
Με παραφύλαγε, πίσω από τις λυγαριές
που φύτρωναν στη λίμνη που λουζόμουνα
ο μεγάλος Θεός· λες και παίζαμε κρυφτούλι.
Προσπαθούσε να κρύψει τον κεραυνό του
για να μη με τρομάξει.
Ήμουνα κοριτσόπουλο κι αυτός γέρος
ασπρομάλλης, κοτσονάτος όμως.
Με χόρτασε παραμύθια:
«Θα σε κάνω το ένα,
Τα έχαψα η χαζοβιόλα.
Δεν ήξερα τότε ότι τα ίδια έλεγε σε όλες.
Μου το είπε αργότερα η αδερφή του,
η γυναίκα του δηλαδή, η Ήρα
όταν μου δώρισε την έμπιστη μύγα της, τον Οίστρο
να με κεντάει για τις πομπές μου.
«Παλιοθήλυκο», ξεφώνιζε,
«που ακόμα δεν έβγαλε χνούδι το αποτέτοιο σου
και μου θέλεις γεροντολαγνείες.
Χάθηκαν οι ακόλαστοι μεθύστακες του Πάνα
που έχουν και μαρμάρινους γρύλους;»
Αν και συνηθισμένη σε τέτοια, μ' εμένα είχε γίνει έξαλλη
γιατί ήμουνα ιέρεια στον ναό της, κάτι σαν ψυχοκόρη της δηλαδή.
Εκεί είχαν ορμηνέψει τα μαντεία στους οι γονείς μου
να με τάξουν, όταν γεννήθηκα, για να την καλοπιάσουν.
Πού να ήξεραν οι άμοιροι;
Ο καλός μου Δίας με μασκάρεψε αγελάδα
για να γλυτώσω από τη «μαινάδα», όπως την έλεγε
και με φυγάδεψε στην Εύβοια μαζί με άλλες του σιναφιού μου.
Εγώ όμως διέφερα!
Είχα τα τρία χρώματα που όριζαν τον κύκλο της Σελήνης,
που είναι και το προγονικό μου όνομα.
Τον κύκλο της ζωής σα να λέμε.
Λευκό για την πανσέληνο, μαύρο για τη νέα σελήνη,
ιώδες σε πολλές αποχρώσεις για τις άλλες φάσεις της.
Καλοπέρναγα, στα βοσκοτόπια έτρωγα χορτάρι
και φύτρωναν λουλούδια, είχε γεμίσει ο τόπος.
Μα εκείνη το μυρίστηκε κι έβαλε την παλιόμυγα να με τυραννάει.
Δεν είχα κάνει και τίποτα, χαρά είχα δώσει στον γεροθεό
αλλά τι να καταλάβει αυτή η στρίγγλα;
Δεν άντεξα τα μαρτύρια του Οίστρου. Για να γλυτώσω
έπεσα στη θάλασσα, στο Πόρτο Μπούφαλο.
Δεν ήξερα να κολυμπάω, αν και ο μπαμπάς μου ήταν ποταμός,
αλλά έμαθα γρήγορα, ούτε γοργόνα να ήμουνα,
μόνο που η ουρά μου δεν είχε λέπια.
Ταξίδεψα πολύ για να του ξεγλιστρήσω.
Απ' όπου πέρναγα με καλοδέχονταν, κουμπαριάζανε μαζί μου.
Βάφτισα το Ιόνιο, τον Βόσπορο, την Ιώνη
κι άλλα μέρη που δεν θυμάμαι πια.
Αλλά η πιο αγαπημένη αναδεξιμιά μου ήταν η Εύβοια,
την είχαμε βαφτίσει πολλές μαζί.
Όταν μεγάλωσα και βαρέθηκα τα πέρα δώθε γύρισα εκεί,
στο Πόρτο Μπούφαλο, πού αλλού;
Στέγνωνα στον ήλιο του για χρόνια. Ο Οίστρος είχε πνιγεί.
Η Ήρα νόμιζα πως με είχε ξεχάσει.
«Έχει άλλες έγνοιες», μου είχανε πει οι νεοφερμένες αγελάδες.
Αλανιάρης ο αθεόφοβος!
Νοστάλγησα όμως τη θάλασσα και μια μέρα την αγκάλιασα πάλι
τότε η κάργια έστειλε τις μικρανιψίες της, τις Νηρηίδες, να με πνίξουν.
Τις πρόλαβε όμως ο γέρο-Δίας· τελικά μπορεί και να με αγαπούσε.
Έστειλε έναν κεραυνό να τις τρομάξει,
με καταστέρισε στον πλανήτη του και μας στεφάνωσε.
Έγινα Σελήνη του για πάντα, φόραγα και τα χρώματά μου.
Κάνει λίγο κρύο εδώ πάνω βέβαια.
Πού τα καλοκαίρια στα λιβάδια της Εύβοιας;
Έχω όμως τα ηφαίστειά μου να με ζεσταίνουν.
Μόνο ματάκηδες αστρονόμοι μ' ερωτεύονται πλέον,
από τότε που με ξετρύπωσε ο Γαλιλαίος.
Μετά με κουτσομπολεύουν. Άστους να παραμυθιάζονται
μ' αυτά που νομίζουν ότι βλέπουν μέσα από την κλειδαρότρυπα.
Εγώ πάντως, έχω βρει επιτέλους την ησυχία μου.
🍈
Copyright © Γιώργος Καριώτης All rights reserved
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα της Jocasta M.
Σημειώσεις του συγγραφέα:
Το κείμενο αυτό –με τη μορφή πεζού ποιήματος– περιέχεται, στην αρχική του μορφή, στην ποιητική μου συλλογή Ευτελή Τιμαλφή (εκδόσεις Όστρια, 2019). Οι κάποιες αλλαγές οφείλονται στη βαρύτητα του χρόνου!
Η ονομασία Εύβοια αποτελεί σύντμηση των αρχαίων λέξεων «ευ» και «βους», γιατί τα παλιά χρόνια είχε πολλά βοοειδή. Η μυθολογία άλλωστε προηγείται της ιστορίας. Το ίδιο και η ονομασία Βόσπορος: «βοός» και «πόρος».
Η Ιώνη της Φοινίκης είναι η σημερινή πολύπαθη Γάζα. Το Ιόνιο Πέλαγος είναι αυτό που ξέρουμε, μέχρι να στραγγίσει η Μεσόγειος.
Στο Πόρτο Μπούφαλο –το οποίο δεν αναφέρεται στη μυθολογία– υπάρχει ακόμα το, ερειπωμένο πλέον, κτήριο του παλιού τελωνείου εξαγωγής τους. Πωλείται μάλιστα, αν ενδιαφέρεστε!
Ακουστικές εκδοχές του έργου, με μουσική επένδυση των Temple Music, έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο από την Bandcamp: Io: A Fairytale Romance που περιλαμβάνεται στο άλμπουμ Dark Ambient Vol. 18 και μία διαφορετική εκδοχή του περιλαμβάνεται στο άλμπουμ Worthless Treasures των Temple Music and Giorgos Kariotis.
