"Ερωτευμένη"- Καλυψώ.Δ

Καλυψώ Δ.

Μου λέει:" Όσο για συνέντευξη....χμ...μάλλον δεν είμαι κατάλληλη για κάτι τέτοιο..δεν το έχω...δεν ξέρω τι να σου πω. "
Τι περίεργο πράγμα! Εκείνη που γνωρίζει τον τρόπο να μιλήσει στην ψυχή, να χρωματίσει την ιδέα και την σκέψη, να δώσει σώμα στο απέραντο, στο όνειρο, στο άπιαστο... εκείνη, που μπορεί να χωρέσει ένα ολόκληρο βιβλίο σε μια λέξη, μια ολόκληρη ζωή σε μια φράση, το πιο βαθύ συναίσθημα σε μια πρόταση... Εκείνη, είναι εκείνη που μου λέει: "Δεν ξέρω τι να σου πω"; Μάλλον, ήθελες να πεις: "Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να σου πω". Μάλλον, επειδή έχεις προλάβει ήδη να πεις τόσα πολλά.
Προσπαθώ κι εγώ να κλέψω λίγο από την αύρα της για να φτιάξω αυτή τη σελίδα. Προσπαθώ να μιλήσω για τη γυναίκα Καλυψώ που έχω τόσο λατρέψει μέσα από τις λέξεις της. Προσπαθώ να απλώσω λίγο από το φως της. Με την ελπίδα ότι κάτι θα καταφέρω και με την τόση αγάπη που της κρατάω...
Η Καλυψώ Διακίδη.

Μαζεύω και φτιάχνω παζλ από κομμάτια που έσπειρε εκείνη. Στο προφίλ της γράφει:

"Μαθαίνω να ανθίσταμαι ιπτάμενη σε κλίση ανοδική .. Ανασαίνω εκσφενδονίζοντας Φως.. Ξόρκια.. Ζωή.. Θάνατο... Απέχω.. μετέχω.. καρποφορώ.. κυοφορώ λυγμούς.. .. ζω-γραφίζω.. τον κόσμο μου.. μέσα από Ρίμες.. με Αίμα"

Αναρωτιέμαι πόση ψυχή χρειάζεται ο άνθρωπος για να μπορέσει να βγάλει την ψυχή του και να την ακουμπήσει στο τραπέζι!

Και, πόση γνώση για τη ζωή για να μπορέσει να βγάλει τόση αλήθεια μέσα από λίγες αράδες!

Για αυτό, νομίζω, δεν είναι εύκολο πράγμα η ποίηση. Έχει ανάγκη από πολλά προσόντα.

Σε περίμενα... χάραξε...

Με ένα χάδι γλυκό,

με ένα βλέμμα τρυφερό,

με ένα πάθος ασίγαστο.

Κοίτα με τώρα..

Τώρα,

στο τέλος μας..

Ρίξε μια ματιά

Απόμεινε το σπίτι μας βουβό..

Περήφανο στέκει στην μέση...

στο σαλόνι..

Έλα να το πάρεις που τόσο το λαχτάρησες...

Αφήνω τις πόρτες ανοιχτές

για την αγάπη μου.

Απόψε,

φανερώσου μέσα στις σκιές..

Και απέναντι... εγώ

Με ανοιχτά τα χέρια..

Να χορεύω όπως τότε..

Τότε αγάπη μου,

που σε αντίκρισα πρώτη φορά

Μάτια μελαγχολικά..

Στάθηκα μπροστά στο ολόγιομο φεγγάρι απόψε.

Όπως τότε..

Που πήρες τα χέρια μου μέσα στα δικά σου

και με είπες γυναίκα σου

και σε είπα άντρα μου..

Με μάρτυρες τα αστέρια κι ένα βελούδινο ουρανό,

να γίνεται στρώμα,

να ξαπλώσει ο έρωτας

Θυμάσαι;

Κάποτε..

Κρατήσαμε ένα μικρό χεράκι.

Μαζί..

Ένα χεράκι ροζ.

Και μαζί κεντήσαμε ελπίδες

Τόση ευτυχία..

Και ύστερα,

Μέσα στην κοιλιά μου

νανούριζα τα παιδιά μας.

Στο στήθος μου κουρνιάζετε.

Εγώ..εσύ..και μια γεμάτη με χαρά μήτρα.

Ποιος δράκος σε κοίμισε αγάπη μου;

Πως χάθηκες..

Ποια μοίρα σε έκλεψε..

Αφήνω το κάστρο σου.

Μελάνιασε η ζωή μας...

Έγειρε σε λευκά δωμάτια..

Κύλισε πάνω σε ρόδες..

Μάτωσε σε τέσσερις τοίχους..

Πως να συμβιβάσω αγάπη μου το όνειρο;

Δεν άντεξα ζωή μισή..

Σε περίμενα..

Δεν ήρθες ούτε κι απόψε..

Χάραξε πια..

Αντίο..

Καλυψώ Δ.

Μου λέει: " Μπορεί αυτά που γράφω να είναι ποιήματα, μα για εμένα, άλλο Ποιητής... άλλο Ποίηση... άλλο Ποιήματα. 

Οι ρίμες δεν με ρώτησαν ποτέ αν τις γουστάρω
Ήρθαν και στρογγυλοκαθησαν στο κεφάλι μου ερήμην μου..
Δεν είμαι ποιήτρια

Αναζητήτρια είμαι

Ζητιάνα της αγάπης... της Γνώσης."

Σωστά τα λέει. Τι είναι ποιητής; Κάποιος που έγραψε μερικά στιχάκια που κάποιος τα διάβασε, του άρεσαν και τα έκδοσε; Και κάποιος άλλος έδωσε ένα αντίτιμο για να τα αποκτήσει; Ο ποιητής είναι επάγγελμα; Όχι. Είναι εκείνος που δημιουργεί. Ο ποιητής είναι ο δημιουργός. Και ο δημιουργός είναι ο αναζητητής. Γιατί, πώς να δημιουργήσεις από το τίποτα; Πρέπει να αναζητήσεις, να αναρωτηθείς, να ψάξεις. Παντού. Εκεί έξω κι εκεί μέσα. Κι όταν βρεις... μπορείς να ποιήσεις. 

Έτσι το κατάλαβα Καλυψώ μου. 

Πολλές φορές εξοργίζεται. Με τους ανθρώπους, με το άδικο, με το ψέμα. Πολλές φορές εκδηλώνει με πράξεις την αγανάκτησή της. Κι άλλες φορές, με φράσεις.

Μου έδωσε το ελεύθερο να μπω στην "Πόλη" της και να πάρω όσα μου αρέσουν για να ντύσω τη σελίδα μου/της. Εκείνη ντύνει τα ωραία λόγια της με εξίσου εντυπωσιακές εικόνες. Εγώ ήθελα να αφήσω έτσι απλά τις λέξεις να ταξιδεύουν χωρίς στολίδια. Αν κι εσείς θέλετε να διαβάσετε μερικά από τα όμορφα λόγια της, δείτε το προσωπικό της ιστολόγιο...

την "Πόλη Των Τρελών" της.