.jpg)
Μια μαύρη κωμωδία που βασίστηκε σε μια ταινία ["Ελάτε να πάρετε τον καφέ σ' εμάς" του Αλμπέρτο Λατουάντα] και σε μια νουβέλα ["La spartizione" του Πιέρο Κιάρα].
Το έργο...
περιγράφει τη σχέση ενός φασίστα δημόσιου υπαλλήλου με τρεις ανύπαντρες αδερφές στην Ιταλία του Μεσοπολέμου.
Ένας πρόσθετος και "άδικος" φόρος κληρονομιάς είναι η αιτία για να γνωριστεί με μία από τις αδερφές. Εκείνος, πρόθυμα, της προτείνει μια λύση στο πρόβλημα κι εκείνη τον καλεί στο σπίτι της για να συζητήσουν σχετικά. Παρά τις αντιδράσεις που συναντά η γυναίκα από τις αδερφές της για αυτό το κάλεσμα και παρά τον συντηρητισμό τους, οι επισκέψεις του δημόσιου υπάλληλου επαναλαμβάνονται τακτικά.
Τελικά, η πρόσκληση για έναν καφέ θα προκαλέσει εξελίξεις που θα φέρουν τους ήρωες σε οριακές καταστάσεις.
Αρκετές φορές γέλασα, παρά το μαύρο χιούμορ του έργου και άλλες προβληματίστηκα.
Οι συντηρητικές αδερφές, άβγαλτες και οι τρεις τους, γίνονται η εύκολη λεία στα χέρια του γοητευτικού άντρα. Κι έτσι, εκείνος που αρχικά μπήκε στη ζωή τους με κάθε καλή πρόθεση για να τις βοηθήσει, γίνεται στη συνέχεια ο κύριος του σπιτιού τους [και της περιουσίας τους] και καταλήγει να στραγγίζει το αίμα τους, να ρουφάει τις ανάσες τους, να εξαφανίζει τα χαμόγελά τους, να κατατρώει το είναι τους, να τις εκμεταλλεύεται όσο και όποτε μπορεί για την επιβίωσή του.
Οι καταστάσεις που βιώνουν οι ήρωες, εκτός από τη ρεαλιστική τους διάσταση, μπορούν να ερμηνευθούν και μεταφορικά και αυτό ευθύνεται που το έργο κερδίζει περισσότερο τον θεατή.
Ο γοητευτικός μεσήλικας είναι ένας προικοθήρας από τη μια, αλλά και η δύναμη του κράτους μπρος στον αδύναμο λαό. Είναι ο τύπος που επιθυμεί να καλοπαντρευτεί, να νοικοκυρευτεί με μια κοπέλα της τάξης του αλλά είναι και ο αδίστακτος, αιμοβόρος, κυρίαρχος που πλανά τον κόσμο με απώτερο σκοπό να τον καταβροχθίσει. Και όπως χαρακτηριστικά λέει και το έργο, το "παράσιτο" δε πεθαίνει όταν φαγωθεί [εξουδετερωθεί] από ένα θύμα του όσο υπάρχουν άλλοι αδύναμοι κρίκοι που, αναζητώντας βοήθεια, θα τον καλέσουν [βάλουν] μέσα στο σπίτι τους.
Ερμηνεύουν οι...
Θανάσης Κουρλαμπάς, Μαρία Καρακίτσου, Ευγενία Μαραγκού, Ιουλία Σιάμου, Γιώργος Σκυριανός και Στέλλα Χατζημιχελάκη.
Το θέατρο Θεμέλιο...
ιδρύθηκε το 1981 από τους: Νίκο Βασταρδή, Έντα Δημοπούλου, Γιάννη Νεγρεπόντη και Ζωζώ Ζάρπα με σκοπό την παραγωγή θεατρικών παραστάσεων που θα βασίζονται στην έρευνα, την ποιότητα και το ήθος.
Το 1992 το Θεμέλιο ίδρυσε την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης. Στο πρόγραμμα της σχολής δίνεται μεγάλη σημασία στη διδασκαλία του Αρχαίου Δράματος, που η διεύθυνση θεωρεί ακρογωνιαίο λίθο της θεατρικής κουλτούρας.
Ψάχνοντας σχετικά μαθαίνω ότι η σχολή έχει προσφέρει στο θέατρο εξαιρετικούς απόφοιτους μαθητές της μέσα από την αυστηρή επιλογή των καθηγητών, καλλιτεχνών και επιστημόνων και στην αυστηρότητά της όσο αφορά την τακτική παρακολούθηση των μαθημάτων.
