ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Πριν οι βιβλιόφιλοι του κόσμου ανακαλύψουν τη μαγεία στις λέξεις του Κοέλο, ένας άλλος τύπος από τις ΗΠΑ προκάλεσε απίστευτες αντιδράσεις λατρείας για το έργο του. Αρκετά εστιατόρια στη Μοντάνα και στην Αλαμπάμα φέρουν το όνομά του. Ένα μανάβικο στην Ουάσιγκτον, επίσης, έχει ονομαστεί Τομ Ρόμπινς, και ο ιδιοκτήτης του επιμένει πως όταν διάβασε τον "Τρυποκάρυδο" ένιωσε σα να είχε δοκιμάσει το καλύτερο φρούτο του κόσμου! Του πήρε μία εβδομάδα να ανοίξει το μαγαζί του και όταν επιτέλους το άνοιξε, κατέβασε τη παλιά ταμπέλα και την αντικατέστησε με μία νέα που έγραφε το όνομα του αγαπημένου του συγγραφέα και δήλωσε χαρακτηριστικά: "Ήθελα για φίρμα το καλύτερο "φρούτο" του κόσμου".
Το ίδιο θα μπορούσε να του συμβεί και με το "Το άρωμα του ονείρου", όπου -σύμφωνα με τον Ρόμπινς- ένα παντζάρι είναι το πιο έντονο λαχανικό, ενώ εγκαταλείπει το σώμα με το ίδιο χρώμα που είχε όταν έμπαινε σε αυτό και εκπροσωπεί το κόκκινο χρώμα της γέννησης, του ερχομού στον κόσμο. Στη γέννησή μας είμαστε κόκκινοι και αγνοί και φέρουμε μέσα μας τη φλόγα της παγκόσμιας συνείδησης. Βαθμιαία χάνουμε το "χρώμα" μας από τη "διάβρωση" των γονιών μας, του σχολείου, των θεσμών, των κακών συνηθειών και του γήρατος. Και καταλήγουμε καφέ.
Το παντζάρι αντιπροσωπεύει τη κοκκινίλα του θεϊκού και την έμφυτη ροζ μαγεία (μας) και μας προτρέπει να τη φροντίσουμε ώστε να μη διαβρωθούμε και χάσουμε το χρώμα μας, αλλιώς θα καταλήξουμε καφέ και τότε μας περιμένουν πολλοί καφέδες, καφετζούδες, χαρτορίχτρες και άλλοι (μάταιοι) τσαρλατάνοι ψυχοσωτήρες.
Τόσο απλή και διασκεδαστική είναι η, κατά Τομ, θεωρία τού κόσμου. Αλλά και τόσο γοητευτική!

Το χαρακτηριστικό της γραφής του Ρόμπινς είναι ότι μπορεί να σου πει τα πιο σοβαρά πράγματα με τελείως αστείο -σχεδόν γελοίο- τρόπο. Τα βιβλία του κρύβουν μεγάλες αλήθειες, τα πιο σοβαρά ζητήματα αυτού του κόσμου και του ανθρώπου, νοήματα βαθιά και φιλοσοφίες για τη ζωή, ενώ εμείς τα διαβάζουμε στις ξαπλώστρες στις παραλίες ή στις βεράντες μας χαζογελώντας σαν ηλίθιοι. Ο Ρόμπινς κατάφερε να μιλήσει για μεγάλα ζητήματα με τον πιο ανάλαφρο και αστείο τρόπο και να αγγίξει πάρα πολλές καρδιές αναγνωστών σε όλο τον κόσμο. Έτσι, η ιστορία θα του κρατήσει μια θέση μέσα στις πιο σημαντικές και πολυδιαβασμένες μορφές του κόσμου μας.

Γράφει πάντα με χιούμορ. Δε μπορεί να γράψει αν δεν στάξει στο χαρτί το αστείο του. Μας κάνει να ερωτευθούμε κάθε αναποδιά της ζωής και κάθε πρόβλημα. Όσο μεγαλύτερο το κακό, τόσο πιο απολαυστικό το κείμενο.

Ναι, με ταξιδεύει με τον τρόπο του και με διασκεδάζει και τον γουστάρω αυτόν τον τύπο. Τον φαντάζομαι να κρυφογελάει όταν γράφει τα παθήματα των ηρώων του, ενώ το μάτι του σίγουρα γυαλίζει από την τρέλα της δημιουργίας του.
Τον θυμήθηκα και πάλι, όταν -σερφάροντας αδιάφορα- τα βήματά μου με οδήγησαν στον ιστότοπο της Κατερίνας Μαλακατέ, όπου διάβασα την παρακάτω κριτική περί "αρώματος" και ένοιωσα μια νοσταλγία για τα βιβλία του Ρόμπινς [!], λες και τον είχα απατήσει επειδή δεν είχα αναφερθεί ποτέ στο έργο του.
Να 'μαστε, λοιπόν, εκείνη κι εγώ και ο Τομ με τα "σοβαρά" αστεία του, να μας ταξιδεύει και να μας γεμίζει χρώματα και ήχους και αρώματα. Έτσι αισθάνομαι όταν σκέφτομαι τις σελίδες των βιβλίων του. Θυμάμαι τα χρώματα και τις γεύσεις τους.

Κερδίστε έργο του!
Τo koukidaki προσφέρει το βιβλίο του Τομ Ρόμπινς Villa Incognito σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες σχετικές πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 12 Ιουλίου 2016 και το βιβλίο θα σταλεί ταχυδρομικά.
k
Καλή τύχη!

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: "Το Άρωμα του Ονείρου", Tom Robbins

Σήμερα θα προτείνω ένα βιβλίο που θα κάνει τους απανταχού κουλτουριάρηδες φίλους αυτού του μπλογκ να ανατριχιάσουν. «Το Άρωμα του Ονείρου», του εμπορικού Τομ Ρόμπινς έχει όλα όσα θα ονειρευόταν ένας συγγραφέας για το μυθιστόρημά του, πλοκή, μηνύματα, ροή, χιούμορ και πάνω από όλα πλάκα. Ο Ρόμπινς, παλαιάς κοπής μάστορας της γραφής, κατορθώνει στο «Άρωμα» τα πάντα, να μιλήσει για τόσο σοβαρά θέματα όπως η θρησκεία, η αθανασία και οι ανθρώπινες σχέσεις, να ασχοληθεί με τόσο ελαφρά όσο οι τεράστιοι φαλλοί και τα παντζάρια.

Το μυθιστόρημα ξεκινά κάπου στα δάση της αρχαίας Βοημίας όπου ο Αλομπαρ, βασιλιάς τον 8ο αιώνα γλιτώνει το θάνατο από τους υπηκόους του, που μόλις βλέπουν βασιλιά να γερνάει τον σκοτώνουν κι ανακαλύπτει τον Πάνα (που σιγά σιγά χάνει τη δύναμή του) και το μυστικό της Αθανασίας. Στο σήμερα μια σερβιτόρα, μια αρωματοποιός κι ένας οίκος στο Παρίσι ψάχνουν παθιασμένα το μυστικό ενός αρώματος σε ένα μπουκάλι όπου έχουν μείνει μόνο δυο σταγόνες. Κάπου εκεί μπλέκεται κι ένας μυστηριώδης επιστάτης. Όλα τελειώνουν σήμερα το βράδυ στις εννιά, ώρα Παρισιού.

Κι αν το «Άρωμα» είναι από κείνα τα βιβλία που θα έπρεπε κάθε βιβλιόφιλος που σέβεται τον εαυτό του να έχει διαβάσει, δεν ισχύει το ίδιο και για τα περισσότερα από τα άλλα βιβλία του Ρόμπινς- όλα τους όμως κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου, να εξηγούμαστε. Τη εξαιρέσει ίσως του «ο Χορός των Επτά Πέπλων» τα υπόλοιπα είναι φρικτά επαναλαμβανόμενα και κάνουν μόνο πλάκα. Καλά για να περάσει κανείς την ώρα του, αλλά μόνο για αυτό.

Υ.Γ. Το βιβλίο το έχω διαβάσει και στα ελληνικά και στα αγγλικά. Η ελληνική μετάφραση κάνει ό,τι μπορεί, αλλά δεν συγκρίνεται...

Έγραψε η Κατερίνα Μαλακατέ. Ανακαλύψτε την ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ -το ιστολόγιό της- και θα βρείτε έναν ολόκληρο κόσμο από βιβλία και κριτικές τους ή αναζητήστε την στο facebook προφίλ της.