Πως σας ήρθε η ιδέα;
Α.Μ.: Η ιδέα για το καθένα από τα ποιήματα είναι γέννημα της στιγμής. Η ιδέα για τη συλλογή προέκυψε από την επιθυμία να στεγάσω τους στίχους μου.
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Α.Μ.: Στο σπίτι, στον κήπο, στο λεωφορείο, στο δρόμο, στο καφενείο, στην αμμουδιά.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Α.Μ.: Η συλλογή αυτή καλύπτει ένα ευρύ διάστημα κάποιων δεκαετιών.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Α.Μ.: Στιγμές στο χρόνο.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Α.Μ.: Εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Α.Μ.: Το πάθος της νιότης.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Α.Μ.: Δεν υπάρχουν χαρακτήρες στα ποιήματά μου, ή αλλιώς όλα είναι ήρωες. Ακόμα κι ένα βότσαλο στη λίμνη μπορεί να γίνει ήρωας-θέμα ενός ποιήματος.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Α.Μ.: Σκέψη και συγκίνηση.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Α.Μ.: Μεγαλώνοντας μειώνονται οι αγωνίες μου. Σταθερή, όμως, παραμένει η αγωνία για τα αγαπημένα πρόσωπα.
Φοβάστε...
Α.Μ.: Τη βία και τον πόλεμο.
Αγαπάτε...
Α.Μ.: Τα παιδιά.
Ελπίζετε...
Α.Μ.: Να προλάβω.
Θέλετε...
Α.Μ.: Να ταξιδέψω σε μακρινούς προορισμούς.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Α.Μ.: Οι ευαίσθητοι.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Α.Μ.: Δεν υπάρχει «πρέπει».
Γιατί δεν πρέπει;
Α.Μ.: Δεν υπάρχει «Δεν πρέπει».
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Α.Μ.: Στην «Άνεμος Εκδοτική» και στα βιβλιοπωλεία.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Α.Μ.: Στο blog μου.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Α.Μ.: Του δειλινού.
Ποια μουσική;
Α.Μ.: Το τραγούδι Manhã De Carnaval, από την ταινία Orpheo Negro.
Ποιο άρωμα;
Α.Μ.: Rive Gauche YSL.
Ποιο συναίσθημα;
Α.Μ.: Νοσταλγία, φυσικά.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Α.Μ.: Φωτογραφικό άλμπουμ.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Α.Μ.: Ζωγράφος ή σκηνοθέτης.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Α.Μ.: Αρκετούς. Για να μην αδικήσω Έλληνες συναδέλφους μου, θα αναφέρω τις Καναδέζες Μάργκαρετ Άτγουντ και Άλις Μονρό.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Α.Μ.: Ο Αλμπέρ Καμύ και συνολικά το έργο του.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Α.Μ.: Ανταλλάσσουμε ιδέες.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Α.Μ.: Καλά είναι κι αυτά, αλλά πρωτίστως χρειάζεται ψυχή με πράγματα που την καίνε.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Α.Μ.: Η ποιότητά του, ο τίτλος, το εξώφυλλο, η προώθηση, το κοινό του –αν είναι ευρύ η περιορισμένο– και η χρονική συγκυρία. Θα ονόμαζα τύχη τον συνδυασμό όλων αυτών.
Τι την αποτυχία;
Α.Μ.: Κάποιες ελλείψεις στον παραπάνω συνδυασμό.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Α.Μ.: Σαφώς, ναι! Βλέπω συχνά έναν αχρείαστο ανταγωνισμό για το ποιος έχει τη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη ή έχει διαβάσει τα περισσότερα βιβλία. Βρίσκω ανούσια την υπερβολή. Σύμφωνοι, λατρεύουμε τα βιβλία, αλλά αυτά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο και τη ζωή.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Α.Μ.: Ανάβαση στο Όρος.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Στο οπισθόφυλλο...
Δάφνες ποιήτριας να δρέψω, δεν επιθυμώ.
Δεν είμαι σεμνή. Προσγειωμένη είμαι.
Κι ας λένε πως πάσχει
κάποιας μορφής ευαισθησία
απ’ του ρεαλισμού την έλλειψη.
Είναι που πια δεν ήθελα
άστεγοι να περιπλανώνται
οι στίχοι μου
οι στοιχειωμένοι.
Α.Μ.
Η Αγγελική Μπούλιαρη γεννήθηκε στον Σταθά Αμφιλοχίας και μεγάλωσε στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Η σχέση της με τη γραφή ξεκίνησε από την παιδική της ηλικία και οι σοβαρότερες απόπειρες συγγραφής σε διάφορα είδη λόγου άρχισαν στα ανήσυχα χρόνια της εφηβείας.
Σπούδασε Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία και εργάστηκε ως ιδιωτική υπάλληλος, προσπαθώντας να εξισορροπήσει το βιοπορισμό με τις καλλιτεχνικές της τάσεις. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως καθηγήτρια στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα συνέχισε το «ταξίδι» της γνώσης, παρακολουθώντας σεμινάρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία. Επιπλέον, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Λογοτεχνική Μετάφραση που αποτελεί το δεύτερο «πάθος» της.
Είναι παντρεμένη και έχει τρεις κόρες. Ζει και εμπνέεται στο Λουτράκι Κορινθίας. Όταν δεν απομονώνεται για να γράψει μυθιστορήματα και ποιήματα, ή όταν δεν απορροφάται από τις οικογενειακές της υποχρεώσεις, της αρέσει να ασχολείται με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία και να πειραματίζεται με το διαδίκτυο ως ανερχόμενη blogger. Λατρεύει τη φύση και τα ταξίδια στην Ευρώπη.
Εργογραφία:
«Πόσο λαμπερός ο ήλιος, Πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ», μυθιστόρημα, 2005
«Η Αγάπη φυλαχτό», μυθιστόρημα, 2006
«Ερωτικά Πορτρέτα», μετάφραση, 2007
«Αφετηρίες Μνήμης», συμμετοχή, Ένωση Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών, 2007
«Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει», μυθιστόρημα, Άνεμος εκδοτική, 2012
