Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Σ.Π.: Θέλησα να προτρέψω τους γονείς να πιστέψουν χωρίς προκαταλήψεις στα όνειρα των παιδιών τους.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Σ.Π.: Ιμπρεσιονισμός.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Σ.Π.: Να το διαβάσει με την καρδιά του…
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Σ.Π.: Θα ήταν ένα ταξίδι στην ηλιόλουστη νότια Γαλλία, που τόσο ενέπνευσε μεγάλους ζωγράφους. Το ταξίδι αυτό, θα είχε διάρκεια μια μόνο μέρα… όσο και η ζωή μιας πεταλούδας ή μια αιωνιότητα… όσο και η «ζωή» ενός έργου τέχνης.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Σ.Π.: Πρέπει όμως να δοκιμάσω να πραγματοποιήσω το όνειρό μου. Η ταχύτητα είναι στη φύση μου, αλλά η ζωγραφική στην ψυχή μου.
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
Για το βιβλίο...
Οι λιβελούλες γίνονται πάντοτε ταχυδρόμοι, γιατί είναι γρήγορες. Στην υπερήφανη οικογένεια των Σιφουνάκηδων όλοι αυτή τη χρήσιμη δουλειά έκαναν, από πάππου προς πάππον. Πάει και τελείωσε! Έλα όμως που ένας νεαρός Σιφουνάκης λαχταράει να γίνει… καλλιτέχνης!
Ο μικρός Κορνήλιος Σιφουνάκης τρελαίνεται για τη ζωγραφική και βαριέται αφόρητα τις ιπτάμενες παραδόσεις επιστολών και πακέτων στη λίμνη και στα περίχωρα. Μάταια προσπαθεί να εξηγήσει αυτή την αγάπη στον πατέρα του. Δεν θέλει ούτε να το ακούσει. Ο γιος του καλλιτέχνης; Φρίκη! Αυτοί είναι όλοι τους τεμπέληδες και χαραμοφάηδες, σαν τον Τζώνη τζίτζικα!
Όταν όμως χάρις στην καλλιτεχνική φύση του Κορνήλιου σώζεται η ζωή και των δυο τους, ο πατέρας δεν μπορεί παρά να αναθεωρήσει. Τελικά ίσως οι ζωγράφοι και οι μουσικοί να μην είναι παράσιτα της εντομοκοινωνίας και ένα λιβελουλάκι να πραγματοποιήσει το όνειρό του!
Ένα ιδιαίτερο παραμύθι για την αποδοχή της διαφορετικότητας και της ανάγκης για το καινούριο, που αναδεικνύει την αξία της τέχνης και της αισθητικής μαζί με το αξιοθαύμαστο πάθος των γνήσιων ταλέντων.
Εκδόσεις Παλμός
Δείτε και αυτό:
